Да мокі або латэ дзяўчаты бяруць па мафіну. Агата ўпарта абзывае іх кексамі, Яначка рагоча і замаўляе ёй яшчэ адзін — спецыяльна каб паглядзець, як Агатчын твар перакрывіцца, калі касірка прамовіць: ё маффінз пліз. У гэты дзень яны не бегаюць, затое пад кіношку катаюцца па чарзе на велатрэнажоры. Яначка скрупулёзна пралічвае колькасць старбаксавых калорый, выстаўляе на трэнажоры праграму і бязлітасна сочыць, каб сяброўка яе таксама выканала. Агата і раней шкілецінай была, а цяпер на яе рэбрах можа граць, як на арфе.
А Яначка ўсё нешта не худнее. Яна ўжо не “дэ”, гэта праўда, але да памеру “а” ёй яшчэ далёка, як Агаце да радзімы.
— Ты сабе ўвесь абмен рэчываў сапсуеш, — кажа ёй Агата і паказвае каляровыя малюнкі з сайта анарэксічак. — Глядзі, спачатку ў цябе сапсуецца скура, потым вылезуць валасы, а там і зубы хістацца пачнуць…
— Усё ты маніш, усё прыдумляеш! — Яначка і чуць не хоча, і глядзець не збіраецца, адно круціць і круціць педалі. — Гэта ты хочаш, каб я засталася тоўстай і табе ўсе мае працы адышлі. Дык жа не дачакаешся!
Як дзеўцы ўдаецца зрабіць рукой такі выкрунтас і пры гэтым не збіцца з рытму, застаецца загадкай.
— Нельга нічога не есці і даваць сэрцу такія нагрузкі, — працягвае мудрая, а насамрэч галодная Агата і тыцкае табліцай разлікаў сяброўцы пад нос. Гэта нарэшце прыйшоў адказ на яе запыт, яна звярталася да аднаго знаёмага лекара. Ён доўга думаў, а мо доўга пошту не правяраў, але нарэшце вось адказаў, на яе просьбу выклаў пра абмен рэчываў мовай пачатковай школы. — Зірні, у арганізме вунь колькі працэсаў ідзе, тут трэба рэчывы. А ты з потам усе мінералы павыганяеш. Хто табе без калію і натрыю будзе ў клетках электрычнасць выпрацоўваць?
— Ну дык. Мы купім, — Яначка ўжо змарылася і задыхаецца, але ўпарта круціць: да канца праграмы яшчэ тры хвіліны. — Заўтра, мінералаў, будзем есці.
— Мінералы і вітаміны ў таблетках вельмі блага засвойваюцца, сто разоў табе ўжо казала. Мы так сканструяваныя, што мусім есці, каб не памерці.
— Еш. Не еш, — Яначка круціць на апошнім дыханні, завяршыць думку не паспявае.
— Еш, пакуль жывеш, бо як памрэш — дык калом не ўвапрэш, — перайначвае яе Агата. — Вось жа і народная мудрасць за мяне. Усё, ты як хочаш, а я замаўляю піцу.
Пакуль Яначка падае на падлогу і аддыхваецца, яна не можа ўхапіць Агатку за пятку. Толькі слухае бездапаможна, як дзеўка просіць пакласці паболей цыбулі і таматаў, кетчупу ды маянэзу. Яначка сцякае потам, Агата нервова ходзіць па пакоі і грызе пазногці — трэба ж прынамсі нешта пагрызці, так у страўніку вуркоча. Ходзіць і Яначкіны рэчы трасе — збірае грашовую драбязу, каб з дастаўшчыкам разлічыцца. Нарэшце прывозяць піцу, і пах ад яе такі, што можна забыцца на ўласнае імя. Яначка хоча ўстаць і выкінуць скрынку ў акно, але яе цягліцы зведзены сутаргай, таму яна можа толькі стагнаць і хапаць ротам смачнае паветра. Агата з’ядае кавалачак, прымушаючы сябе старанна жаваць, хоць і хочацца праглынуць усё разам — кольцы цыбулькі, тры грыбкі, луску вяндліны. Потым падносіць спакутаванай Яначцы вады — поіць яе і палівае, каб астыла крышачку. Пакуль яна ідзе набраць з кулера яшчэ вады, Яначка дапаўзае да скрынкі з піцай і кавалак за кавалкам глытае. Пасля тыдня кавуноў смаку не адчуваецца. Затое імгненна пачынае страшна балець страўнік. Калі Агата вяртаецца з шклянкай вады, піцы ўжо няма, а Яначка, скурчыўшыся, ледзь сядзіць.
— Ідыётка! Нельга ж так адразу! З голаду акуратна выходзіць трэба! — Агаце і самой нядобра. Страўніку на самоце ўжо быццам падабаецца, і ён з усіх сіл супраціўляецца таварыству, спрабуючы выпхнуць няпрошаную піцу. — Пі, давай!
Але позна: Яначку ванітуе. Усёй непражаванай піцай акурат у скрыню, якую Агата паспела ёй падсунуць.
І пакуль Агата прыбірае, Яначка цалкам шчаслівая. Не, ёй усё яшчэ блага і яе ўсё яшчэ ванітуе. Але ёй вельмі даспадобы такі шлях — можна есці колькі хочаш, а потым казлы драць, і ніякіх табе лішніх калорыяў! Так што паміж сутаргамі Яначка шчасліва пасміхаецца. Убачыўшы гэта, Агата пачынае лаяцца яшчэ больш.
* * *
Рысавая дыета заключаецца ў тым, што вы варыце цэлы рондаль рысу і ўвесь тыдзень ясце толькі гэты несалёны рыс. Два-тры разы на дзень, дзень пры дні. Ступень эфектыўнасці? Высокая. Спытайце ў Агаткі, яна вунь на рысавай дыеце месяц сядзела. Праўда, не па сваёй ахвоце — проста грошы скончыліся, і ежа скончылася, тады яна зрабіла вылазку на старую мадэльную кватэру, якую дзяўчаты ласкава саступілі прусакам і пацукам, і адваявала ў новых гаспадароў цэлы мех рысу.