Дарога марудная, на мосце даводзіцца і зусім стаць — праз шэрагі ім насустрач прабіваецца хуткая, усе ліхтары мігцяць, сірэна ажно захліпваецца, але машыны ўсё адно не саступаюць дарогу, а толькі крышачку адсоўваюцца, каб хуткая магла, драпаючы суседзяў, праціснуцца.
Уявім, што ў той хуткай — Яначка разам з Масам, які выпадкова забіў яе ёгуртам: так хацеў, каб дзеўка каўтнула, што і не заўважыў, як яна падавілася, не пабачыў, што не можа адкашляцца, бо балбатаў з каханай, і не змог сам адкачаць, калі пасінела, бо ў школе прагульваў заняткі па грамадскай абароне і медыцынскай падрыхтоўцы, каб цалавацца на задворках з дзеўкамі. А мо ў іх і не выкладаюць медпадрыхтоўку, хто іх, гэтых азіятаў, ведае.
Ляжыць сабе Яначка і глядзіць адсутным позіркам у столь. Але не бойцеся, усё скончыцца добра — зараз у белым макінтошы з’явіцца Ёні Кук, скажа, што Яначка, на яго погляд, зусім не тоўстая, а калі яна ад радасці ачуняе, паабяцае ўзяць яе на свой паказ, нават разам з Агаткай, канечне, але Яначка будзе яго адкрываць-закрываць і з ім пад ручку па подыуме шпацыраваць.
Але ўсё гэта, натуральна, адбудзецца ў нейкім іншым свеце, бо шыкоўная субмарына звалілася з моста. Хуткая драпала суседзяў, ну, і нейкі дэбіл газ з тормазам пераблытаў, а побач шчыльна стаялі машыны, атрымаўся добры цягнічок, які лексус Ёны і цюкнуў. Агароджу на мосце за даўнім часам нейкія гастарбайтары рабілі, вось яна і не вытрымала. Уявіце, колькі ёгуртаў і шмотак дастанецца каханцы Масы!
Ці яшчэ прасцей. Усё ў Масы добра, гэта ён са страху назвоньваў, проста так. І ў Агаты ўсё добра, яна сяброўцы паратунак вязе. А тут раз — і землятрус! Маса выратаваўся, а на Яначку кандыцыянер упаў. Ёні Кука целаахоўнікі з-пад абломкаў моста выцягнулі, а пра Агатку забыліся. Таксама здараецца. А ўсё таму, што не трэба бавіцца дыетамі! Елі б Яначка з Агаткай на сняданак кашу “Геркулес”, дык ані кандыцыянер, ані сталёвая арматура ім бы не зашкодзілі.
Агата і Яначка крадуць з аўтамата бутэрброды.
Усе грошы яны спусцілі на новую Яначкіну куртачку: “Ты паглядзі, колькі гузікаў! Не, ты паслухай, яна звініць!..”
А есці хочацца. Да заробку яшчэ тры дні, таму дзяўчаты цягаюцца па горадзе, зазіраюць у крамы, дзе ёсць вазы з бясплатнымі цукеркамі. І раптам гэты аўтамат, відаць, закінуты — вунь сырны сандвіч ужо плесняй пайшоў. Высакароднай, калі глядзець на пусты страўнік.
Але ж як ты яго здабудзеш? Агата тройчы абыходзіць бутэрбродны стод з загадкавым мармытаннем: “А калі выцягнуць шнур, то… Можа, ззаду блок кіравання?” Ды аўтаматны дух не заклінаецца. Яначка суне яму сваю крэдытку, спустошаную шопінгам, але нахабная машына той карткай проста плюе дзеўцы ў твар. Пакуль Агата ломіць пазногці, спрабуючы адкалупнуць шыльду з намаляванай маланкай, Яначка выцягвае з торбы кастынгавыя абцасы і разбівае шпількай вітрыну.
...Калі яны нарэшце аддыхваюцца, сірэна ўсё яшчэ вые ўвушшу. Дзяўчатам пляскае зверху чыясьці бялізна, развешаная між вокнаў, котка корпаецца ў смецці і шыпіць, бо Яначка праганяе яе, каб усесціся на вечка сметніцы.
— Е-сці, е-сці! — радасна скандуе Яначка, старанна аддзяляючы памяты буцер ад цэлафану. Пахне кіслым селядцом.
— Фу-у! Я гэтага не буду! — абураецца Яначка. — Яны ж з маслам!
— І шы-то?.. — набіўны рот, цікавіцца Агата.
— Як шы-то? Эта ж цы-лю-літ будзе!
Агата, падавіўшыся бутэрбродам, сутаргава смяецца. Яначка ж сядзіць на сметніцы і песціць котку, якая наелася бутэрбродам з маслам і палагаднела. Разам яны глядзяць на зоры: “Амаль столькі ж, колькі гузікаў на маёй куртачцы … Не, ты паслухай, як звініць…”
Агата і Яначка ўцякаюць ад паліцыі. Малады таўсматы японец у форме з самым радасным выглядам твару бяжыць за дзяўчатамі — “стоп, стоп, рашан просціт’юц!” Вось-вось адна з іх падверне нагу — як яны ўвогуле ўмудраюцца так хутка бегчы на сваіх высачэзных абцасах? — вось-вось ён іх дагоніць, ды пад белы ручанькі, ды ва ўчастак, а там, а там… Але радасць хутка знікае: пабегай па спёцы пры поўным парадзе, не трэба было запіваць у абед макс-чыкен колай, казала старая — адна шкода ад гэтых заходніх цацак, ну ды я з вамі разлічуся, і гамбургераў вам, і дайце мне толькі вас да ўчастка… Аднак куды гэта ж вы, не, не туды, у мяне інструкцыі, сюды толькі патруль ходзіць, вярніцеся, чуеце, вярніі-і-і-цеся-а, ну па-добраму прашу, там жа небяспечна, чуеце!..