СНІЦЦА ВЁСКА БЕЛАРУСКАЯ
Сніцца мне сцяжына вузкая,
Што вядзе мяне дамоў,
Сніцца вёска беларуская
Між палеткаў і лугоў.
Сняцца людзі мне вясковыя,
Працай змораны сваёй,
З мілагучнай роднай моваю,
З нашай песняй дарагой.
Сніцца моладзь мне шчаслівая,
Нашы дочкі і сыны,
Хто з іх працай карпатліваю
Творыць заўтра без вайны.
Паўтарайся мара сонная,
Сніся поле, неба сінь.
З клеткі гарадской бетоннае
Рвецца сэрца ўдалячынь.
З Богам да роднага парога
ЯК НАРАДЗІЎСЯ ХРЫСТОС
Ён нарадзіўся ў Віфлееме
У бедных яслях пастушкоў,
І пачало людское племя
Шукаць збавення ад грахоў.
Апекаваліся Святыя
Дзіцяткам Божым як маглі,
Язэп старэнькі і Марыя
Ім памагалі на зямлі.
Мінула два тысячагоддзі,
Як Ён сышоў да нас з нябёс,
І так штогод да нас прыходзіць
Як Божы Сын — Ісус Хрыстос.
КАЛЯДА
Каляда, Каляда,
Каб хутчэй прыйшло змярканне,
Нас чакае ўжо звязда —
Распачнем калядаванне.
Мы, малая грамада,
Развучылі песень многа.
Каляда, Каляда,
Песняй услаўляем Бога.
Хоць марозіць — не бяда!
Маем мы настрой прыўзняты.
Каляда, Каляда,
Нараджэння Хрыста Свята!
ВЕСЯЛОСЦЬ У ХАЦЕ
Весялосць у хаце,
Дзіўная навіна,
Прасвятая Маці
Нарадзіла сына.
Бласлаўлёны Богам
Ён ляжыць на сене,
Стаўшыся залогам
Нашага збаўлення.
Усе беларусы
У айчынным краі
Госпада Ісуса
Песняй услаўляюць.
Слаўся, слаўся вечна
Божае Дзіцятка,
Мы Табе сардэчна
Спяваем калядкі.
ІКОНА БОЖАЙ МАЦІ
У беластоцкай хаце
Спяваем мы калядкі,
З намі Святая Маці,
З Хрыстом — малым Дзіцяткам.
Стаіць у нас ікона
На месцы ганаровым,
Як сімвал наш натхнёны
У Ражджаство Хрыстова.
Красуйся нам, Марыя
І Божае Дзіцятка.
Хай песні калядныя
Славяць Сынка і Матку.
ВЯЛІКДЗЕНЬ
Святы Велікодныя,
Вясёлыя святы,
Абрады народныя —
Гэтым мы й багаты!
Воскам маляваныя
Яечкі бабуляй,
Ці пафарбаваныя
Лупіннем цыбулі.
Яйкі валачобныя
Дораныя дзецям,
Гульні паасобныя
Маем на прыкмеце.
Яйкамі ўдараюцца,
Выйграў той, хто з цэлым,
З шуфліка пускаюцца,
Злоўлена-займела.
Мы сям’ёй вялікаю
За сталом багатым
Святкуем Вялікадня
Радаснае свята.
Сталы ўсенародныя
З пасхай-караваем,
Святы Велікодныя
Сардэчна вітаем!
МАЛІТВА
Божа наш Літасцівы, Магутны,
Божа наш Справядлівы,Адзіны!
Учыні, каб народ наш пакутны
Меў заўсёды сваю Айчыну.
Каб народ заставаўся народам,
У чужым не расплыўся моры,
Каб яго аб’ядноўвала згода
У свабоднай жыццёвай прасторы.
Каб народ не цураўся ніколі
Ні традыцый бацькоўскіх, ні мовы,
Каб ніколі не быў у няволі,
Не пакутваў ніколі нанова.
Каб сваё больш цаніў ад чужога,
Каб адстойваў яго штохвіліну.
Дык папросім Магутнага Бога:
Захавай нас і нашу Айчыну!
Не толькі ўзрост ранні падуладны каханню
НАШ ЛЕС
У тваіх, о лес мой, нетрах
Колькі ж казачнай красы!
Тваё чыстае паветра
Поўняць птушак галасы.
Паміж меднастволых соснаў
Разаслаўся дываном
Каляровы свет дзівосны,
З рознай ягадай, грыбом.
Тут каханая жанчына
У кустах брыдзе густых,
І, збіраючы маліны,
Мне нясе з усмешкай іх.