jes - ne
jes - ne
jes - ne
Respondo al demandoj
□
Konversacio, direktita
Para laboro
□
Starigo de demandoj
□
de la instruisto
□
Etgrupa laboro
□
Reago al komandoj
□
Spontana konversacio
□
Rolludoj, skeĉoj
□
Konversacio
□
Rolludoj, skeĉoj
□
Lingvaj ludoj
□
Spontana konversacio
□
Lingvaj ludoj
□
Alia
□
Alia
□
Alia
□
c) Komunikado
Sur alia papero skizu la strukturon de la klasĉambro, indikante per cirkloj la pozicion de la instruisto kaj de la lernantoj. Dum 10-minuta periodo metu signon en la cirklon, kiam la koncerna persono parolas.
Konkludo:
Ĉu 1-2 personoj parolis plej multe? Jes - ne
Ĉu 1-2 personoj parolis tre malmulte? Jes - ne
Kiu parolis pli? Studentoj - Instruisto
Kiom multe uzis la instruisto la cellingvon.
Ekskluzive nur tion □ ĝenerale □ kelkfoje □ kiam necesis □
En kiuj kazoj alia lingvo estis uzata?
Kiu havis la centran rolon dum la leciono? Studentoj - Instruisto
Rimarkoj:
12.5 Metodika taksilo de ekzercoj
Per tiu listo vi povas facile kontroli ĉu vi bone elektis la lingvoekzercon por viaj celoj. Tralegante la demandojn eble vi rimarkas mankojn en via prepariĝo, kiujn vi povas ankoraŭ „ripari".
Titolo de la ekzerco
Tipo de la ekzerco:
Celo de la ekzerco:
Celgrupo de la ekzerco:
En kiu nivelo ĝi uzeblas?
Kion oni efektive lernas per tiu ekzerco?
Kiu(j)n kapablo(j)n ĝi celas evoluigi?
Kiun lernomaterialon ĝi prilaborigas?
Kiuj estas la antaŭkonoj, kiujn ĝi bezonas?
Kiun materialon ĝi povas bone kompletigi?
Kiujn daŭrigajn ekzercojn vi povas imagi?
?
(KK)
Kiom produktiva ĝi estas?
Kiun laborformon ĝi bezonas?
Kiom longe ĝia solvo daŭras?
Kiel kaj fare de kiu(j) ĝi takseblas?
Kiomgrade ĝi helpas la memtaksadon de la lernantoj?
Procentaĵoj inter la agoj de la kursgvidanto kaj lernantoj:
Por kiuj la ekzerco pleje utilas en la klaso?
Ĉu estas laŭgradeco en la ekzerco?
Ĉu sufiĉe ripetiĝas la nova materialo?
Kia estas la ekzerco: ĉu interesa, amuza, enuiga...?
Kion oni devus ŝanĝi por plifaciligi la ekzercon?
Kion oni devus ŝanĝi por malfaciligi la ekzercon?
Kion kaj kiel vi povus imagi ŝanĝi en ĝi? Kaj kion tute ne volas ŝanĝi?
Kiujn kaj kiom da antaŭpreparado ĝi bezonas de la kursogvidanto?
Kiuj iloj kaj teknikaĵoj necesas por ĝi?
De kio ĝia sukceso dependas?
Kio/kiu povas fiaskigi ĝian efektivigon, sukceson?
Ĉu estetike, morale la ekzerco korespondas al la sociaj pretendoj?
Ĉu vi povas/volas ankoraŭ ion konstati pri ĝi
12.6 Cel-lingvaj ekzercotipoj
Jen resumo de diversaj ekzercotipoj, unuavice skribaj, prezentitaj laŭ alia kriterio ol tiuj prezentitaj supre. Nome, laŭ la grado de strukturiteco, kun la plej aŭtomataj unuaj kaj la plej malfermaj laste. Ĝenerale, sed ne ĉiam, ju pli aŭtomataj estas la ekzerco-formoj, des malpli postulas lingve produktivan plenumon.
12.6.1 Aŭtomataj ekzercoj
Aŭtomataj ekzercoj estas tiuj, kies respondoj estas evidente pravaj aŭ malpravaj kaj kiuj estas esprimeblaj koncize, kiam ne per unu litero aŭ cifero, per unu vorto. Sekve, la korektado estas rapida kaj senduba. Ĉi tiu ekzerco-tipo havas krome la avantaĝon, ke ĝi estas facile enkomputiligebla kaj aŭtomate kontrolebla. Plia avantaĝo estas la eblo konstrui la respondojn por liveri kaŝ-frazon, kio donas (almenaŭ al pli junaj lernantoj) plian motivigon kaj ankaŭ eblecon al la plenumanto certiĝi, ke oni bone respondis. La ĉefa limigo de ĉi tiu ekzercotiparo estas la surfaceco de la pridemandeblaj nocioj. Ĝi plej taŭgas por testi la scion de klaraj faktoj kaj malpli por testi nuancojn de kompreno, de konkludado aŭ induktado. Ĝi bone taŭgas por testi konon de gramatikaĵoj, por rapide kontroleblaj hejm-taskoj, revizio ks.
Ja eblas uzi kelkajn el la teknikoj por testi pli kompleksajn komprenojn (ekzemple de motivoj, kialoj, manieroj, sekvoj k.s.), sed tio postulas lertan antaŭ-preparadon de la demandoj, por ke ili konformu al la limigoj de la ekzerco-formoj. Aŭtomataj demando-formoj rapidigas la ekzercadon, permesas rapidan testadon de granda kvanto de sciendaĵoj, kaj donas rimedon okupi grupojn per silenta laboro, liberiganta la instruiston verŝi sian atenton sur difinitan grupon en la klaso. Tamen, necesas limigi ilian uzadon kaj konservi ne-aŭtomatajn ekzercotipojn, kiuj postulas plene produktivajn kapablojn kaj kompleksan pensadon.
Vera-malvera
Jen la plej baza ekzercotipo, kun nur du eblecoj, markeblaj per „V" kaj „M„, aŭ „A" kaj „B". Ĝi povas testi konon de universale konataj faktoj, ekz: „La ĉefurbo de Britio estas Glasgovo„, aŭ komprenon de teksto donita, ĉu simpla (ekz: Johano aĉetis kvin pomojn), ĉu pli subtila (Li aĉetis la pomojn ĉar li malsatis), en kiu kazo la kialo ne nepre estis eksplicite donita en la teksto, sed devas esti indukte decidita.
Ĝusta - malĝusta
Tiu ekzercotipo testas gramatikan konon, kaj taŭgas por kazoj kun nur du eblecoj, ekz. akuzativo/nominativo, pluralo/singularo, -igi/-i aŭ -iĝi/igi, kontrasto inter leksike konfuzeblaj vortoparoj (rakedo/raketo, trajni/trejni) ktp. Eblas uzi la teknikon por testi kapablon je unu el tiuj punktoj, aŭ pluraj samtempe kiel ekzemple en La laŭta vekhorloĝo (LVV), p. 44, kiu havas la formon de kontinua teksto kun du variaĵoj ene, sed esence estas samspeca kiel la pli kutima formo de numeritaj taskoj:
La najbaro alvenis kaj diris: „Vi faras (bona laboro/bonan laboron)!"
„Jes, " respondis la (laboranto/laboranton): „Mia tegmento nun estas en (bona stato/bonan staton). Mi (riparis/reparis) ĝin. Pluvas ofte kaj estas (necese/necesa) havi bonan tegmenton. Mi iris al la (butikoj/butikojn) (hieraŭ/morgaŭ) kaj mi aĉetis (traboj/ trabojn) por la skeleto kaj (tegoloj/tegolojn) por (kovras/kovri) la tuton. Mi laboris dum ok (horoj/horojn) kaj nun ĝi estas (perfekta/perfekte)."
Subite flugis tra la aero subŝipestro, kiu (frapis/falis) la novan tegmenton. En (ĝi/ĝin) nun (troviĝas/trovigas) unu tre granda truo!
Parigado:
Necesas parigi elementojn el du kolumnoj; kutime tiuj en unu kolumno estas indikitaj per ciferoj kaj en la alia per literoj. Ĉi tio bone taŭgas por testi leksikon, kun unuflanke la vortoj kaj aliflanke, sed en miksita ordo, la difinoj; (ekz, Juna Amiko 88/1. p. 10 pri familiaj rilatoj), gramatikon (ekz. Tridek roluloj. p. 35 pri revizio de la demandaj korelativoj), vortospecan rekonon (ekz. LLV, p. 37), aŭ komprenon per frazduonoj el aŭ pri teksto, kiujn oni devas ĝuste religi (ekz. LLV, p. 29).