Minimumigo estas stato en kiu elementoj de propra percepto de la kultura mondo estas observataj kiel universalaj. Ĉi tio povas konduki al banaligo aŭ romantikigo de aliaj kulturoj. Homoj kun ĉi tia kompreno de interkulturaj rilatoj emas insiste postuli korektadon de alikultura konduto por akordigi ĝin al siaj atendoj pri simileco.
Akceptemo al kultura malsameco signifas observadon de propra kulturo kiel unu el multaj egale kompleksaj mondkonceptoj. Homoj kun ĉi tiu ŝtupo de interkultura sentivo tamen povas havi negativan starpunkton pri la diverseco, sed rilatas al ĝi scivoleme kaj kun respekto.
Adaptiĝo al kultura malsameco signifas plivastigon de propra mondkoncepto per elementoj de aliaj kulturoj, kapablon „rigardi la mondon per malsamaj okuloj" kaj pretecon al intenca ŝanĝo de propra konduto por pliefikigi komunikadon kun alia kulturo.
Integriĝo estas la stato kiu inkluzivas personan sperton de moviĝo en kaj el diverskulturaj mondkonceptoj. Ĝi kutime karakterizas minoritatojn kaj migrantojn, kaj ne nepre estas pli bona ol la ŝtupo de adaptiĝo.
La edukado al diverseco celas levi la interkulturan sentivon al la etnorelativaj ŝtupoj. La projekto Interkulturo tiucele proponas al lernantoj kaj instruistoj rimedojn kaj aktivaĵojn por interkonatiĝo kun samaĝuloj kaj kolegoj el foraj landoj kaj kulturoj, por malkovrado de similecoj, por komprenado de malsamecoj kaj por kontentigo de scivolemo pri la aliaj.
3. Edukado por diverseco
La edukado al diverseco havas tute praktikan celon evoluigi la kapablon por bona orientiĝo en diverskulturaj komuniksituacioj kaj sukcesa komunikado kun homoj el diversaj kulturoj, alivorte - evoluigi interkulturan kompetenton de la edukiĝantoj. Temas pri kompleksa koncepto, sed koncize, la interkultura kompetento inkluzivas:
posedon de bazaj konceptoj de kulturo
senton de propra kultura identeco
rekonon de aliaj kulturoj
konscion kaj akceptemon pri diverseco de ekzistomanieroj.
La interkultura kompetento kiel edukcelo unue aperis en la kadro de lingvolernado, sed ĝi transiras la limojn de lingva komunikkompetento. Ĝi rilatas al kulturo de dialogo, paco kaj senperforta solvado de konfliktoj.
12.7.3 Celoj kaj celgrupoj de Interkulturo
La ĝenerala celo de la projekto estas neformala interkultura lernado kaj edukado per metodoj kaj rimedoj evoluigitaj ene de la projekto kun Esperanto kiel ĉefa laborlingvo. La atendata rezulto estas kreskigo de interkulturaj scivolemo, esplorkapabloj kaj kompetento de la lernantoj.
La celgrupo estas junularo en la aĝo de 8 ĝis 30 jaroj en kaj ekster lernejoj kaj universitatoj, E-instruistoj kaj edukantoj pri interkulturo. Ili aliĝas al la projekto individue aŭ kiel lokaj IK-grupoj kaj kreas interkulturan esplorreton por interŝanĝo de ideoj, informoj kaj esplormaterialoj pri diversaj temoj de sia intereso, faras konkludojn kaj publikigas la esplorrezultojn.
12.7.4. Metodoj kaj rimedoj de IK
La IK-metodiko baziĝas sur aktiva kaj kunlabora lernado en cirkonstancoj de ĉeesta kaj malĉeesta lernado. Tio signifas, ke ĉefagantoj estas la lernantoj mem. La instruistoj estas kunlaborantoj kaj konsilantoj. La partoprenantoj uzas diversajn metodojn kaj rimedojn de interkultura lernado ĉeeste en la klasĉambro kaj malĉeeste per komunikstrukturo (retpaĝaj prezentajoj, forumoj, retpoŝto) de la IK-paĝaro http://www.interkulturo.net kaj aliaj komunikiloj. Gravan rolon en la funkciado de IK havas la revuoj IPR, Juna Amiko kaj Kontakto.
La metodoj kiujn IK praktikas aŭ proponas estas klarigitaj ĉe: Tema esploro, Ludi kaj konkludi kaj Solvi taskon kune.
Tema esploro
Du aŭ pluraj grupoj aŭ individuaj partoprenantoj el diversaj partoj de la mondo, sed prefere el sama aĝgrupo, interkonsentas pri esplortemo, pridemandas unu la alian pri ĝi, kompilas ideojn kaj esplormaterialojn, komparas kaj konkludas. Materialon por interkultura esploro oni povas trovi en preskaŭ ajna temo, ajna esplorkampo. Esplori tion, kion pensas IK-lernantoj el aliaj landoj pri certa temo aŭ certa(j) demando(j) estas efika metodo de interkultura lernado kaj en si mem interesa interkultura sperto. Parton de la esplorado la partoprenantoj faras en siaj lokaj medioj, kaj alian parton per interŝanĝo kun aliaj partoprenantoj. Fine ili prezentas la rezultojn en la IK-retpaĝoj kaj aliloke kaj aranĝas kvizon pri la esplorita temo.
Ludi kaj konkludi
La grupoj laŭvice faras ludojn/ekzercojn kiuj helpas al ili pli kaj pli profunde ekkoni kulturon unu de la alia. Fine ili prezentas la spertojn/konkludojn. Fari interkulturan ekzercon ene de unu grupo kaj kunlabore kune kun aliaj grupoj estas efika metodo plialtigi nivelon de interkultura kompetento, t.e helpi konsciiĝon pri interkulturaj diferencoj kaj ilia influo al ni kaj aliaj; plibonigi kapablon al sinanalizo, profundigi konon de si mem kaj de siaj personaj limigoj; evoluigi empation, toleremon, observemon kaj kapablon „interkulture" komuniki surbaze de reciproka estimo kaj respekto.
Solvi taskon kune
Partoprenantoj el diversaj landoj interkonsentas pri ampleksa tasko kaj solvas ĝin per kunlaboro. Fine de laboro pri ĉiu aparta tasko kaj serĉado de solvo oni devas nepre havi iun materian rezulton: paperan aŭ retan raporton, foto-raporton, gazeton aŭ muzikajon. Gravas, ke tiu rezulto estu produkto de komuna intergrupa laboro.
Pli ĝenerale, IK estas longdaŭra kaj vasta platformo provizanta komunikan kaj organizan infrastrukturon por diversaj esploraj kaj aplikaj projektoj en la sfero de lingvolernado kaj interkultura edukado. Samtempe ĝi estas produktejo de freŝaj studmaterialoj. La eplorrezultoj prezentitaj de la lernantoj mem estas interesa legajo el la vivanta lingvo kaj valora fonto de interkulturaj spertoj inspiraj al diskuto kaj klasĉambra praktikado de la parola lingvouzo.
(RP)
12. 8 Laŭŝtupa memtaksilo de la Eŭropa Lingva Dokumentujo
Laŭŝtupa memtaksilo de la Konsilio de Eŭropo
A1 - Unuaj paŝoj
A2 - Elano
B1 - Salto
B2 - Flugo
C1 - Proksime al la pinto
C2 - Pinto
K O M P R E
m
Aŭskul tado
Mi komprenas la ofte uzatajn, simplajn vortojn kaj vortokomb inoj n, kiuj rilatas al mi persone (al miaj familio, proksima
ĉirkaŭaĵo), kondiĉe, ke oni parolas al mi malrapide kaj bone apartigante la diraĵojn.
Mi komprenas la ofte uzatajn vortojn kaj esprimojn, kiuj rilatas al mi (miaj personaj indikoj, miaj medio, lernado, studoj, laboro). Mi komprenas la esencon en simplaj kaj klaraj anoncoj kaj mesaĝoj.
Mi komprenas la esencon en klara ĉiutaga parolo, kiam temas pri laboro, studoj, libera tempo ks. Mi povas filtri la esencon en radio- kaj televidelsendoj, kiuj temas pri aktualaj eventoj, pri fakaj temoj aŭ pri temoj, kiuj apartenas al mia intereskampo, se oni parolas sufiĉe malrapide kaj kunbonaj aranĝo kaj emfazoj.
Mi komprenas iom longajn parolojn kaj prelegojn, krome kapablas sekvi eĉ konsiderinde longan argumentadon, se la temo estas konata al mi. Mi plejparte komprenas novaĵojn kaj televidajn programojn pri aktualaĵoj. Kutime mi komprenas filmojn, se la aktoroj uzas la ĉiutagan lingvon.
Mi komprenas eĉ ne klare redaktitajn kaj abstraktsencajn tekstojn. Mi komprenas preskaŭ senstreĉe televidajn programojn kaj filmojn.
Mi komprenas sen ajna malfacilaĵo aŭdatajn vivajn, tra amaskomunikiloj dissendatajn aŭ rapidritmajn parolojn, se mi havas tempon alkutimiĝi al la akĉento.
N O
m
Legado
Mi komprenas konatajn nomojn, vortojn, tre simplajn frazojn, ekzemple en anoncoj, sur afiŝoj aŭ en katalogoj.
Mi kapablas legi mallongajn kaj simplajn tekstojn. Mi kaptas la atendeblajn, konkretajn informojn en ĉiutagaj tekstoj (ekz. mallonga anonco, flugfolio, menuo, horaro), kaj komprenas mallongajn privatajn leterojn.