і зусім ня добра, калі ты бачыш старую, якая каля царквы зьбірае грошы на хлеб.
мне асабіста заўсёды прыемна, калі да мяне зьвяртаюцца праз «калі ласка» і ў дадатак называюць маладым чалавекам.
і мне асабіста зусім не прыемна, калі мне кажуць незнаёмыя дзеці «дзядзя».
я жадаю, каб усім было неверагодна лёгка ўсьміхацца ў мэтро, і нават не абавязкова саступаць месцы ўсім пагалоўна: жанчынам, дзяўчынам, старым і цяжарным, проста хочацца, каб мінакі былі ветлівыя, і ўсё астатняе прыйдзе з добрым настроем. і мне зусім абыякава, калі ў грамадзкім транспарце будуць ехаць эма, панкі альбо гопнікі…
і мне цалкам не цікава, хто і якога колеру будзе і ў якую вопратку апрануты.
прыемна, калі цябепрапускаюць наперад
альбо намагаюцца ня надта моцна на цябе давіць у гадзіну-пік.
выдатна, калі ты стаіш у корку і вельмі хочацца збочыць на суседнюю паласу, якая больш вольная, і іншы кіроўца дае табе магчымасьць «праскачыць», і ты яму ў адказ дзякуеш жоўтымі ліхтарамі «аварыйкі».
таксама выглядае няблага, калі ты на машыне прапускаеш пешаходаў, дакладна спыніўшыся, а не паўзеш як смоўж, чакаючы, калі ўсе пройдуць, – гэта выдае на безкультур’е.
мне вельмі прыемна, калі ў суседнім шапіку прадавачка вітаецца са мною і пытаецца пра справы, памятаючы нават, як завуць майго сабаку…
чаканьне
гэта як быццам ты доўга клеіў мадэль самалёціка і ў цябе засталася адна дэталь да завяршэньня.
гэта калі ты сядзіш перад экранам кампутара і праз сэкунду пачнецца фільм любімага рэжысэра, якi ты чакаў два гады.
гэта калі ты падносіш да вуснаў бутэльку чэскага піва і, яшчэ не адчуўшы смак, чуеш пах.
гэта калі ты бяжыш зь мячом і разумееш, што ня толькі пас быў трапным, але ёсьць усе шанцы забіць вырашальны гол, і яшчэ сэкунда, галкіпер пасьлізнуўся, а наперадзе пустыя брамы… гэта калі ты атрымліваеш доўгачаканы ліст і пачынаеш ірваць капэрту, ведаючы, што ўнутры цябе чакае прыемнасьць.
так я сяджу аголены ўвечары на ложку і чакаю, калі яна выйдзе з ваннага пакою, бо шуму вады больш не чуваць.
ногі
у сьвеце ног удвая болей, чым людзей. у сьвеце існуе цэлы клан ног.
у сьвеце існуе культ ног.
у сьвеце ёсьць мужчыны, якія пакланяюцца нагам.
у сьвеце ёсьць жанчыны, якія пакланяюцца нагам.
у сьвеце ёсьць прыўкрасныя ногі Букоўскі, і гэта, вядома, толькі паводле ягоных слоў.
у сьвеце ёсьць ногі, якія ніколі ня мыліся.
у сьвеце ёсьць ногі, якія лёгка абгоняць гепарда, і гэта каштоўныя ногі.
ёсьць ногі, якія кормяць літаральна, і ёсьць ногі, якія ня здольныя нават з ложка ўстаць.
ёсьць ногі падарожнікі і ёсьць ногі, якія ўдзельнічаюць у сэксуальных гульнях.
у сьвеце шмат дзіцячых ног, пазногці на каторых не падразаюцца.
у сьвеце жывуць вельмі маленькія ногі, якія яшчэ не краналіся падлогі.
у сьвеце ёсьць суполка самотных ног, разьведзеных ног таксама багата.
ёсьць ногі спартсмэна і ёсьць ногі праграміста, якія зусім па-рознаму жывуць і разьвіваюцца.
ёсьць вельмі валасатыя ногі і ёсьць ногі, на якіх ніколі не было расьліннасьці.
ёсьць ногі, суцэльна пакрытыя татуіроўкамі, і ёсьць ногі, якія часта ўкленчваюць на малітву.
ёсьць пругкія ногі і ёсьць ногі азызлыя, пасьля доўгага сядзеньня.
і ёсьць ногі, якія заўсёды аднолькава прывабныя й усьцешныя, і ёсьць вусны, якія кожны дзень цалуюць іх, пачынаючы зь вялікага пальца, і, лёгка кранаючыся скуры, падарожнічаюць да сьцёгнаў і ўглыб, і зваротна, і ўніз, пакуль без пацалунка не застанецца толькі юрлівы мезенец.
to be
быць заўсёды на мяжы звар’яцець не прымаць чужых меркаваньняў марыць зруйнаваць усё, што было да цябе ганьбіць уладу ганьбіць выкладчыкаў ганьбіць тых, хто ганьбіць файных выкладчыкаў ня мець часу, каб выспацца ня мець дастаткова часу, каб выгуляцца ня мець дастаткова моцы й трываньня, каб вывучыць спадзявацца толькі на выпадковасьць і «як пашчасьціць»
піць усё, што гарыць піць усё, што мае любы мінімальны працэнт алькаголю піць безалькагольнае толькі дзеля таго, каб запіць есьці хутка і ніколі не гатаваць быць залежным ад пазыкаў сьпісваць, як майстра, які выконвае ёгу дваццатай ступені займацца сэксам у пад’ездах займацца сэксам у дварах займацца сэксам на дахах дамоў займацца сэксам у парках займацца сэксам, калі ў пакоі яшчэ шэсьць дзяўчат і шэсьць сяброў дзяўчат а потым курыць і моўчкі марыць а потым апранаць старыя джынсы й сыходзіць, бо хутка зачыняць інтэрнат альбо сыходзіць, таму што ёй трэба прыбрацца, пакуль не вярнуліся бацькі сыходзіць, бо трэба шукаць у каго пазычыць грошы на піва сыходзіць у пошуку алькаголю сыходзіць і марыць, і ехаць кудысьці, слухаючы ў плэеры Плэйсіба і назіраць, як увесь сьвет раптам сумуе разам з табою быць, існаваць, быць юнаком, быць шчасьлівым, быць студэнтам другога курса і ні аб чым ня думаць