Tia vivo senfara estus morto; Nur en streĉa batal' hardiĝas forto, Por ke homo la vojon iru plu.
Havas dornojn eĉ rozo delikata; Tian vivon sur voj' velure glata, Ĝin kondukis sur Ter' eĉ ne Jesu'!
27/9/1961
J. CRUZ E SOUZA
NOVA SUNO
Se vento blovas, vi la venton plendas; Se falas pluvo, vi ekkrias: Pesto! Se neĝo - hu, la haŭton ĝi disfendas; Se rostas suno - kia fornokesto!
Vi ne rigardas, kiel sin etendas De la naturo ĉie la majesto; Miloj da steloj super homo pendas, Kaj jen printempo - kia riĉa vesto!
Dolor' ekzistas ja, sed ĉu alie? Se multaj vivas sur la Ter' sendie, Doloro estas komprenebla puno.
Sed tute same kiel diamanto Ankoraŭ kruda estos brilianto, Tiel la Tero - ia nova suno!
29/9/1961
J. CRUZ E SOUZA
TRANS LA NUBOJ
Jen la suno post nuboj en ĉielo: Eĉ kaŝita ĝi diras, ke ĝi estas; Tiel estas kun ĉiu vera stelo, Kies brilo sin ĉie manifestas.
Super ĉio en mondo tronas belo, Kiu manon de Dio mem atestas; Ne triumfas mallumo kontraŭ helo, Ĉiam Vero imponas kaj majestas.
Ni konfesu, ke super ĉiuj staras Plej prudentaj Mentoroj, kiuj faras Decan ordon por bona voj' de ĉio.
Nian dankon al ili kaj honoron! Laborante senbrue, ĉiun horon Ili diras al ni: ekzistas Dio!
30/9/1961
J. CRUZ E SOUZA
NE PLU TERURO
Kiel veturas Barko sen velo, Kaj ĝin teruras Nigra ĉielo,
Tiel hom' vivas Malfortanima; Ŝip', kiu drivas Sur mar' senlima.
Fido, espero Konduku lin, Tiel sur Tero Kaj en Senfin'.
FUĴIJAMA
Sed super ĉio Nutru lin flamo: Amo al Dio, Al ĉiuj Amo!
5/10/1961
INTERKOMPRENO
Sen ia plano kaj sen ia celo, Ho kiel mondo povus iel iri? Ĝi estus barko sen kompas' kaj velo, Ĝin povus ondoj en abismon tiri.
Se homo vojas simple, sen destino, Ĉifona pupo sub arbitra forto, Ja ne feliĉa estas lia fino Sub viva tranĉo de l' falĉil' de morto.
Se do ni volas iam celon veni, Kun plenumita nia ŝuld' al ĉio, Ni devas sekve la plej streĉe peni, Ke vivo estu laŭ la vol' de Dio.
Kaj kio estas Lia Leĝ' eterna? Interkompreno sen malico fia; Nur tiel ardas en la viv' interna La vera paco, tiu Paco Dia!
9/10/1961
M. SOLOVJEV
AKVO VIVA
Se vi ne volas aŭdi, kion diras Parolo saĝa de l' Evangelio, Vi estas kiel blinda, kiu iras Palpante, sen kunulo kaj konscio.
Atentu vojon, ĉar danĝer' spionas; Malforta kan' rompiĝas tre facile; Aŭskultu voĉon, kiu ja proponas Helpadon, por ke iru hom' trankvile.
Evitu de l' sirenoj falsan kanton, Malvirto estas dolĉa mar', sed ŝera; Sirenoj plie mokas pereanton, Ne donas manon al la senespera.
Nur unu voĉo kaj nur unu mano Al ĉiuj donas helpon efektiva: Venantaj ambaŭ de l' Nazaretano, Ĉe kiu ĉerpas homo akvon vivan!
20/10/1961
JOHANN MAAS
PANO
"Ne per la pano sole vivas homo"i*Ĵ, Ĉar ja ne estas li nur materia; Plej nutra manĝo - paco en la domo, Plej klara trink' el font' Evangelia.
Ho pac' en konscienco, pac' en koro, El la konsci' pri devoj plenumataj! Ho ne ĉesanta Fonto de l' Sinjoro Por homoj soifantaj kaj malsataj!
Ho pac' eterna, akvo tiel klara, Portantaj vivon al l' anim' senforta! De vi plektite en la sent' anara, La homoj venos al la viv' senmorta.
En ĉio superstaras la spirito, Fajrer', el kiu vivon havas ĉio; Per ĝi pleniĝas tuta l' Infinito: Atom', abismo, spaco, homo, Dio!
21/10/1961
DMITRIALEKSANDER
r) Readmono 8:3 kaj Mateo 4:4.
- 104 -
RAJTOJ KAJ DEVOJ
Se io en la mondo indas ion - Vartadon, amon, benon - jen la homo; Al li helpadi estas ami Dion, Disverŝi vivon en Sinjora nomo.
Jam de la ventro havas la infano Nerefuteblajn rajtojn laŭ la Leĝo; Ĝi estas kvazaŭ monda civitano, Ĉu elĵetulo, ĉu estonta reĝo.
Kunportas ankaŭ ĝi devojn severajn Pro multo da peketoj kaj eraroj; Ĝi venas do en societojn terajn, Por viŝi for makulojn de miljaroj.
Ni bonvenigu do kunulon novan, Celantan helpi krom al si aliajn; Li faru ankaŭ sian tempon provan, Simile kiel ĉiuj faras siajn.
Plej sanktaj estas rajtoj, kiel same La ŝuldoj inter homoj, antaŭ Dio; Ĝi ĉio devas do fariĝi ame, En rondo frata - kaj prosperos ĉio!
27/10/1961
DMITRIALEKSANDER
VEKIĜO
Ĉu ĝi ankoraŭ simpla sonĝo estis? Proksime birdoj en mateno festis, Bele triladis, tiel gaje, ke Mi diris al mi mem: "Nu, kial ne Kantadi ankaŭ, kiel bird' aera? Ĉu nur mallumo estas mondo tera? La ora suno kaj la lun' arĝenta Al ĉio lumas, eĉ al land' sengenta, Al homdensejoj, al l' ondanta maro, Al verdaj kampoj, Himalaj', Saharo... " Kaj en l' orelon klara voĉ', murmuras: "Jam hela tago! Rap, rap! Tempo kuras! Ĉu vi ne volas plene vivi? Nu, Minut' forpasas, ne revenos plu! Se vi prokrastos, ŝuldo kreskas pli, Kaj ĉiu havas ŝuldon antaŭ Di'! Ho, dankon, dankon pro l' admono saĝa! Ne povas venki tiu malkuraĝa, Des malpli homo sen esper' kaj celo; La Vivo - jen la superega belo; Dorminte longe, ho mi kiel pekis! Dankon, birdetoj, ke vi min nun vekis!
30/10/1961
A. DOMBROWSKI
- 106 - MORTINTOJ
Hodiaŭ vi priploras la karulojn, Jam foririntajn en la Transan Mondon; Al ili vi pardonas la makulojn Kaj vidas nur malplena hejman rondon.
Tombej' pleniĝas per pli freŝaj floroj, Per nigraj vestoj kaj vizaĝoj piaj; En brustoj kunpremiĝas ĉies koroj Kaj varmajn larmojn ploras eĉ sendiaj.
Plej nobla sento de animoj noblaj! La penso fluas kiel lumrivero, Fariĝas voĉo, blovas per miloblaj Trumpetoj helaj al Ĉiel' kaj Tero!
Amikoj, dankon, ke vi nin memoras! De nia flanko ni memoras vin! Se la Spacegon via voĉ' traboras, Kredu, fidelaj estos ni ĝis fin'.
Ni estas kune en la sama rondo, Afero estas nur pri materio; Nur unu sola estas vasta mondo, Unu Homaro, unu sama Dio!
2/11/1961
A. DOMBROWSKI
RIFUĜEJO
Se vin doloro ridas kaj turmentas Kaj nur malluma vidas koro ĉion, Se vi malplenon en l' animo sentas Kaj en Ŝeolon Malbonulo tentas,
Rifuĝu, frato, en l' Evangelion!
Se vi ne trovas voĉon kaj konsilon, Kiuj en krizo al vi donus ion, Se vi ne ĝuas eĉ en hejm' trankvilon, Ĝi vin rigardas kvazaŭ bestan filon,
Rifuĝu, frato, en l' Evangelion!
Se vin potencas morta malespero Kaj en konfuzo vidas jam nenion, Se tiel granda estas la sufero, Ke per haladzoj vin sufokas Tero,
Rifuĝu, frato, en l' Evangelion!
Se vi ne scias, kio estas Leĝo, Kaj plej obstine malkonfesas Dion, Se via koro estas mont' da neĝo, El kies fundo ne odorus preĝo,
Rifuĝu, frato, en l' Evangelion!
8/11/1961
J. CRUZ E SOUZA
PACO
Ho Paco, Paco, kia bela vorto, Sed kiel bedaŭrinde misprenata! Al kelkaj ĝi aspektas kvazaŭ morto, En rondo, kiu estus interfrata!
Por kio taŭgus do la homa forto? Ĉu estas ĝi nur glavo senkompata? Ĉu homon tiel punas nigra sorto, Ke ĝi de sango ne fariĝas sata?
Ĉu paco estas do intermilito Kaj hom' eterna enkazernigito Kun avidemo al najbara spaco?
Ne estas homo ido de ŝakalo; Por Paco ĉiuj marŝu al batalo: Ni fortojn streĉu por la Dia Paco!
9/11/1961
J. CRUZ E SOUZA
POTENCO
Treniĝas vermo sub la tero: Kie ĝia potenco?
Portiĝas alte la polvero: Kie ĝia potenco?
Rondiras ĉirkaŭ sun' la Tero: Kie ĝia potenco?
Ŝaŭmas la suko de vinbero: Kie ĝia potenco?
Radias klare lum' de Vero: Kie ĝia potenco?
Regas Ĉiel' super infero: Kie ĝia potenco?
Savas dronanton la espero: Kie ĝia potenco?
ĈIN-ĈAO
De kie do potenc' en ĉio? El la potenca Man' de Dio!
10/11/1961
MALTRANKVILO
Mil naŭcent dek ok... Ĉu feliĉa jaro? En frata sango rulis sin Homaro...
La dek-unuan de Novembro, post Kvarjara mondkonflikto venis paco; Ve, ne malalta estis ĝia kost', Kaj la motivo: ĉiam "vivospaco"...
Post dudek unu jaroj jen la mondon Denove skuis glavo de Belona; Rapide falis Ter' en fajran rondon, Similis sablon grundo fruktodona.