Mary: Vere estis komike... tre komike... kaj li tiel kvakaĉis... mi devis rideti!... kaj... Se vi estus vidinta tion... se vi...
Robby: (ekscitite rigardas ŝin, sed ne respondas.)
Mary (embarasite): Sed estis vere komike, kiam li kiel la rano... (Subite ŝi ŝanĝas la tonon.) Kial vi rigardas min kun tia stranga mieno?
Robby: (ne respondas.)
Mary: Vi estas prava. La tuta afero ne estas tiel komika... kontraŭe. Ĝi estas iom malgaja... Kial vi rigardas min tiel penetre?
Robby: Mi rigardas ne vin, sed vian animon.
Mary: Kaj vi trovas ĝin malbela. Vi juĝas min senkora, kruela...
Robby: Ne! Vi havas koron, sed vi portas ĝin ne en la brusto, sed sur viaj lipoj, en viaj okuloj. Ĝi vibras tie, sur via ebura korpo kaj fariĝas avida sopiro, ekdeziro.
Mary (konsternite): Robby, vi estas tre stranga hodiaŭ.
Robby (ekscitite): Kial vi mensogis?
Mary: Mi?
Robby: Kial vi mensogis?
Mary: Ĉu mi mensogis? (Ekridante.) Kio estas al vi?
Robby: Jes! Vi mensogis. Mi sentas, eĉ mi scias, ke vi venis ne por rakonti ian absurdaĵon, sed...
Mary (kun aŭdaca koketeco rigardas al la okuloj de Robby): Sed?
Robby: Sed vi volas daŭrigi la komencitan ludon. Kion vi deziras de mi? Enuo vin kaptis kaj vi serĉas ludilon.
Mary (prenas liajn manojn kaj kun pasia flustro): Kaj se ne tiel estas, se mi serĉas ne sole ludilon, sed...
Robby: Sed?
Mary (ekridas): Kiel komike vi povas demandi?
Robby (ofendite turnas sin al la fajro kaj faras kelkajn paŝojn al Abu).
Mehmed (venas de maldekstre): Abu! La sorĉo kaptis la ŝarĝbestojn. Ili estas maltrankvilaj, furioze hufofrapadas la sablon.
Abu: Ĉu ankaŭ la niaj?
Mehmed: Jes!
Abu: Tuj mi rigardos. (Li foriras kun Mehmed.)
TRIA SCENO
Robby kaj Mary.
Robby (iras al la fajro kaj metas sur ĝin kelkajn branĉetojn).
Mary (serioze): Robby!... Robby! Robby (turnas sin al ŝi): Sinjorino!
Mary: Ĉu vi koleras min? Mi promesas pliboniĝon. Jes! Vere! Robby, kara Robby! (Por peto ŝi kunmetas la manojn.) Ne koleru! Mi pliboniĝos.
Robby: Vi estas tre infana, sinjorino.
Mary (kuras al li kaj flate premas sin al li): Robby, mi konfesas, ke mi mensogis. Mi konfesas, ke mi venis nur por vidi vin kaj esti ĉe vi. Ĉu tio ne sufiĉas al vi... Ĉu tio ne sufiĉas al... ci?...
Robby (kvazaŭ tremante pro ekscito): Mary! Ne, ne, ne... tio ne estas permesata... ne decas... Pripensu, Mary, mi ne volas, ke mi... ke vi vian edzon...
Mary (sian vizaĝon alproksimigas al la lia): Vian buŝon... vian varman buŝon... nur unufoje...