‘Vandaag valt iedereen tegen mij uit, geloof ik.’ Graanoogst houdt de deur van de koffiekamer voor hem open. ‘Gaat uw gang, edel heerschap, verdrink uw chagrijn in nog wat koffie!’
‘Ach, barst, jij,’ mompelt Zijlstra in het voorbijgaan.
Terwijl ze hun koffiemokken vullen, vervolgt Graanoogst: ‘Dus eigenlijk begin ik steeds benieuwder te worden naar de relatie tussen die stiefvader en Christie Zeilmaker. Want als die zus zonder veel reden ineens zo tekeergaat, is er vast meer aan de hand.’
‘Wilde je hem hierheen laten komen?’ vraagt Zijlstra.
‘Allebei eigenlijk.’ Graanoogst loopt met zijn mok naar de grote tafel en gaat zitten. ‘Hij en zijn vrouw. Als er iets gebeurd is, weet zij er geheid ook meer van.’
‘En dan apart verhoren?’
‘Natuurlijk, anders heeft het geen zin, dan dekken ze elkaar, of houden ze vanwege elkaar hun mond.’
Zijlstra knikt en gaat tegenover hem zitten.
Behalve zij tweeën is alleen Harry de Jong in de koffiekamer. Gewoontegetrouw zit hij achter de computer in de hoek te werken aan gegevens voor zijn postzegelverzameling.
‘Hé, Harry, wanneer neem je thuis nou eens internet?’ roept Zijlstra pesterig.
De oudere man kijkt even om. ‘Dat wil mijn vrouw niet. Ze is bang dat ik dan ieder vrij moment aan de computer zit.’
‘En terecht,’ constateert Zijlstra. ‘Waar is Moessi eigenlijk?’
‘Karadag?’ Weer kijkt de oudere rechercheur om zich heen. ‘Die was hier net nog. Zal wel naar het toilet zijn of zo.’ En hij gaat weer verder.
‘We gaan dus met die ouders praten. En ik hoor misschien nog wat van Zwarte Cor,’ somt Graanoogst op.
‘Zwarte Cor?’
‘Zo heet een van m’n contacten op de Cuypmarkt.’ Graanoogst staart even naar buiten, waar het nu echt is gaan regenen. ‘Maar dat is het wel zo’n beetje op dit moment.’
‘Ja, we lopen een beetje vast.’ Zijlstra rekt zich uit. ‘Daar baal ik eigenlijk van.’
‘Misschien krijgen de meiden nog wat boven water,’ zegt Graanoogst. ‘Soms heb je maar een klein zetje in de goede richting nodig, en dan ligt ineens zo’n hele zaak open.’
‘Opa vertelt,’ zegt Zijlstra smalend. ‘Dank je wel, Oscar, dat je deze diepe wijsheid met mij hebt willen delen.’
Graanoogst staat op. ‘Jij zoekt het maar even lekker uit in je eentje. Als je humeur weer een beetje normaal is, zie ik je wel weer.’ En hij loopt de koffiekamer uit.
‘Zie je dat nou!’ Zijlstra wendt zich verongelijkt tot De Jong. ‘Loopt die eikel zomaar bij me weg. Midden in een gesprek.’
‘Sorry, Hendrick,’ zegt zijn oudere collega, zonder op te kijken, ‘ik ben even bezig, dus kan ik nu niet naar je luisteren. Vertel het me straks maar, als ik klaar ben.’
‘Krijg nou toch wat!’ moppert Zijlstra.
Met een klap zet hij zijn nog niet leeggedronken mok op het aanrecht, waarna hij kwaad de gang op beent. Hij wil eerst naar zijn kamer lopen, bedenkt dan dat Graanoogst daar waarschijnlijk zit, en gaat daarom meteen door, de trap af.
Vlak voordat hij bij de buitendeur is, hoort hij: ‘Wil je me nou niet meer zien, Hendrick met ceekaa?’
Ook dat nog. Hij blijft staan en zucht, maar draait zich niet om. Ze komt vlak bij hem staan. ‘O! Zie je wel! Je wilt inderdaad niet met me praten.’
‘Dat is het niet, Ingrid, ik —’
‘Nee, laat maar,’ onderbreekt ze hem afgemeten. ‘Ik begrijp het. Sorry dat ik je heb lastiggevallen.’
Ze verdwijnt.
Even heeft Zijlstra de neiging om achter haar aan te gaan, maar hij zou op dit moment niet weten wat hij tegen haar moest zeggen. Dus stormt hij naar buiten. Omdat het regent, gaat hij in de dienstauto zitten, met het raam een stukje open en de radio aan.
Hij pakt zijn mobiel. Om zijn tijd nuttig te besteden, loopt hij iedereen die iets met de zaak van het dode meisje te maken heeft na op Facebook en Twitter. Op de Facebook-pagina van Mark en Sylvia van Woudenstein komt hij veel familiekiekjes tegen van vooral hun kinderen. En eentje van een verjaardagsfeestje waarbij ook Christie aanwezig is. Zijlstra bekijkt de foto nauwgezet, maar ziet niets belangwekkends.
Dan googelt hij de naam van Christie Zeilmaker, wat een paar hits oplevert. Ze is lid geweest van een studentenvereniging, heeft deelgenomen aan een eerstejaarsintroductie en ze zit op Hyves. Hij bekijkt het allemaaclass="underline" vrolijke foto’s van studenten die lol hebben. Op elk ervan staat ze als een bijzonder mooi meisje. Haar Hyves-pagina’s blijken meer dan twee jaar niet te zijn bijgewerkt.
Zoals hij zich al een tijdje had voorgenomen, bezoekt hij ook de site van Fleurs de Lys Escort. De homepage biedt de gebruikelijke keur aan escortdiensten. Hij doorloopt snel alle subcategorieën. Pas bij de afdeling Kinky gaat hij wat minder snel door het aanbod heen. Daar ziet hij namelijk een bekend gezicht. De vrouw die Graanoogst en hij hebben leren kennen als de manager en eigenares van Fleurs de Lys staat in een gewaagde leren outfit met een zweep op de foto met het onderschrift ‘Domina Vera’.
Geïnteresseerd bekijkt hij de tekst, die in het Nederlands, Engels en Duits meldt dat het escortbedrijf ook aan alle ‘kinky wensen’ van mannelijke en vrouwelijke klanten kan voldoen. Hij klikt door naar pagina’s met detailfoto’s van allerlei ac-cessoires: hand- en enkelboeien, zwepen in soorten en maten, ponytuigjes, rekken en slings. Op sommige van de foto’s staan ook meesters en meesteressen. En onder ‘voor al uw speciale wensen’ ziet hij een vrouw in een strak sexy latex pakje die volgens het bijschrift ‘Missy Christie’ heet. Haar kent hij ook, al heeft hij haar alleen dood gezien.
De andere pagina’s leveren niet veel meer op. Hij gaat naar zijn mailprogramma en stuurt Oscar een berichtje: ‘Site van FdL, missy Christie. Groet, H.’
Dan zet hij zijn mobiel uit en gaat op de achterbank liggen, met zijn jas over zich heen. Hij moet even wat slaap inhalen voordat hij de wereld weer aankan.
27
‘Waar zat jij nou?’ vraagt Graanoogst geërgerd als Zijlstra ruim anderhalf uur later hun werkkamer binnen komt. ‘Ik heb je overal gezocht. En je was op geen enkele manier te bereiken!’
‘Ik was even aan het mediteren.’
‘Aan het mediteren?’ Graanoogst neemt hem spottend op. ‘Als dat zo is, heeft het in ieder geval wel geholpen, want je ziet er veel minder als een veenlijk uit dan vanochtend.’
‘Nou, bedankt. Uit jouw mond is dat een compliment.’ Zijlstra ziet dat zijn collega de site van Fleurs de Lys op zijn beeldscherm heeft, dus gaat hij naast hem staan. ‘Wat vind je ervan? Missy Christie. En ik zal ook nooit meer op dezelfde manier naar die eigenares kunnen kijken.’
‘Heb je daar soms over zitten mediteren?’ Graanoogst klikt door naar de foto van Christie Zeilmaker in latex. ‘Er staat hier: speciale wensen. Maar daar zijn ze niet erg concreet over.’
‘Daar wil ik die domina anders wel eens over bellen,’ zegt Zijlstra, terwijl hij naar zijn eigen bureau loopt. ‘Hopelijk is ze dan wat spraakzamer dan toen we bij haar op kantoor waren.’
‘O, over bellen gesproken, ik heb die moeder aan de lijn gehad. Haar man heeft deze dagen vrij genomen, en ze zijn nu op weg hierheen.’
Zijlstra, die de telefoon al in zijn hand heeft, legt die weer terug. ‘Nu? Ze komen nu uit Zeeland?’
Graanoogst knikt en staat op. ‘Daarom probeerde ik je dus te vinden. Ze kunnen hier met pakweg een halfuurtje zijn. Ik heb de verhoorkamers 1 en 2 al gereserveerd. En ik heb met Leo afgesproken dat we met hem de strategie even komen doorpraten. Ga je mee?’
Een beetje onwillig volgt Zijlstra zijn collega naar de wachtcommandant.
‘Ha, daar zijn jullie!’ zegt Esterik. ‘Ik heb net nog overleg gehad met Ter Schegget over de onderzoeksresultaten tot nog toe, en hij is het met me eens dat die stiefvader de meest voor de hand liggende dader is. Zeker na wat jullie rapporteerden over dat gesprek met de zus van het slachtoffer. Ik stel dan ook voor dat jullie die man stevig aanpakken.’