Над ракою Арэсай

У думках прасвятлелася
У камунараў нашых,
Камуне новастворанай
Разлад ужо не страшан.

Кіпіць работа цяжкая
Ад рання і да ночы,
Ніхто не йдзе з дакорамі —
Такі ўжо люд рабочы.

Загон балотны шырыцца,
Ачышчаны з карэння,
Іграюць пілы пілынчыкаў —
На дошкі йдзе бярвенне.

Адны рыхтуюць торфішча
Для севу безупынку,
Другія — дрэва звонкае
Пад новыя будынкі.

Цягнулася так месяцы,
Ды выплыла такое,
ІПто не хапае нечага
Камуне маладое.

Яны ўсе аглядзеліся,
Што ў іх няма жанчынаў,
Што так без гаспадыніных
Рук трудна жыць мужчынам.

*

Сход. На сходзе, як звычайна
Старшынёй таварыш Модзін;
3 нейкай думкаю патайнай
Сход вачыма ён абводзіць.

— Буду коратка мець слова,—
Кажа ён, як бы меў клопат: —
Для камуны нашай новай
Жанчын трэба, ну, і ўсё тут.

— Трэба! Трэба! — стогалосна
Загучэла гулка маса,
Ажно рэха пайшло ў соснах
Ад тэнораў і ад басаў.

— Галасую! — крычыць Модзін.
— Так прыняць? нашто час траціць!
I прынялі, і ніводзін
Проць не меў чаго сказаці.

— Дык вось, — Модзін далей кажа,
Па чарзе дадому едзьце,
I хай кожны з вас разважа,
Як і што мець на прымеце.

Ліквідуйце гаспадаркі —
Парасят, авечак, коні,
I прывозьце у камуну
Камунаркі, хоць сягоння.

Хто жанаты — вязі жонку,—
Без падушкі ці з падушкай;
Хто не мае жонкі,— звонку
Пашукай сабе падружку.

Пасля гэтакай прамовы
Ідуць весела дахаты,
Усе давольны з пастановы —
Нежанаты і жанаты.

I жаніцца, дык жаніцца,—
Байцы рады пастарацца,—
Святлей будзе у святліцы,
Ямчэй пойдзе ў полі праца.

А ў рабоце на балоце
Немалая будзе помач,
Бо жанчына пры ахвоце
Не паддасца ўжо нікому.

*

Шум і гоман вакол,
А што за навала?
То камуна ужо
Ўдвойчы большай стала.

I работа пайшла
Там спарней удвое,
Камунарскі народ
Ходзіць буйным роем.

Ідзе ў свет новы год —
Дзевяцьсот трыццаты;
Які ж будзе, які:
Бедны ці багаты?

Бягуць дні, як вада,
Снег ужо сыходзіць —
Сваё права вясна
На зямлі заводзіць.

Лес зялёны шуміць,
Песнямі заліўся,
Над палянкай цвірчаць
Жаўрукі у высі.

А ў камуне, глядзі,
Вялікае свята:
Трыста гектар зярна
Засеяў ім трактар.

Пахаджаюць сабе
Зважна камунары
Каля першай сяўбы,
Як тут гаспадараць.

Пахадзілі сабе
Ды зноў у балота —
Карчаваць ды араць
Ударнаю ротай.