Над ракою Арэсай

Аж тут абазваўся
Громка Адзярыха:
— Будзем мець чыгунку,
Хай мне будзе ліха!

Служыў на заводзе
Калісь я ў майстэрні,
Склёпываў рысоры,
Складываў шасцерні.

Вылажу й чыгунку,
Будзьце ўжо спакойны.
Усё, што належа,
Зробім самастойна.

Пад яго камандай
Пайшла справа гладка…
I палеглі шпалы,
Як за кладкай кладка.

Па іх рэйкі — шнурам,
Як на скрыпцы струны.
I ўжо ўсё гатова,—
Карыстай, камуна!

Строіў Адзярыха
Для працоўных масаў,
Чырвонаармеец,
Адстаўны да часу.

Не вучыўся ў ВТУЗах,
Не быў інжынерам,
Камунар быў толькі,
На аўто шлях мераў.

3 тым ці іншым стажам,
Але камуністы,
Пралажыў чыгунку
Па шляхах дрыгвістых.

*

Бягуць каляіны
У сем кіламетраў,
Цягнік — па калеях,—
Адно свішчуць ветры.

Камунары пішуць —
Стараюцца ўмела,—
Што ўжо іх чыгункай
Можна ездзіць смела.

— Прыедзьце, ўпішыце
Ў дзяржаўны прыбытак,
Правам узаконьце
Новы наш здабытак.

Прыехалі «спецы»,—
Як жа не прыехаць,—
Пачалі дарогу
Аглядаці нехаць.

— Як так? Дзе дазволы? —
Пачалі адразу:
— Хто форміў па форме
Падрады, заказы?

— Хто месца адводзіў?
Планаваў хто планы?
Чаму цыркуляры
Ў вас не захаваны?

I ўсё так бурчэлі,
А зласней, чым далей,
I не далі рады:
Каляю прынялі.

*

Свіснуў раз, свіснуў два
Шустры паравозік,
I павёз, і павёз
За возікам возік.

Ваганеткі бягуць
Па рэйках чыгунных
Туды ў «Сосны», ў саўгас
Ад самай камуны.

Ад саўгаса назад
У камуну едуць.
Колькі радасці той,
Трэба толькі ведаць!

То не жарт, то не смех,—
Маюць на падмогу
Ў гаспадарцы сваю
Жалезну дарогу.

Ты кукуй, не кукуй,
Зязюлечка-птушка…
Камунарцы цягнік
Празвалі «кукушкай».