Над ракою Арэсай

Саўгас — горад, не мястэчка,
Не які там Любань!
Лад-парадак, люду поўна,
Толькі глянуць люба.

Гаспадарнаму саўгасу
Ёсць чым пахваліцца:
Ў ім будынкі ў два паверхі,
Клуб, як у сталіцы.

Ёсць бальніца, у бальніцы —
I доктар, і фельчар,
Хто прыходзіць ці прывозяць —
Хворых лечаць, лечаць.

Ёсць аптэка, акушэрка —
Служыць, ну, за бабку,
Бо ў саўгасе тэмпы, тэмпы,
Не спяць людзі ў шапку!

На рабфаку на вячэрнім
Вучацца студэнты,—
Сваю цемру, некультурнасць
Знішчаюць дашчэнту.

А рабфакаўцаў нямала —
3 сем'яў больш бядачых;
А рабфакаўкі як глянуць,
Ажно сэрца скача!

Для рабочых, для работніц
Выгады, аж міла!
Яслі, лазня і прачкарня,
Колькі хочаш мыла.

Людзі там працуюць дружна,
Няма ўхілаў панскіх,
Бо народ усё савецкі,
Рабоча-сялянскі.

Ёсць, напэўна, недахопы,
Бо як жа іначай
Ў гаспадарстве, ў будаўніцтве?
Але іх не бачыў.

У саўгасе электрычнасць,
Віднаты без кошту,
Свая радыёўстаноўка,
Тэлефон і пошта.

Я закончу, бо апісваць
Прыйшлося б бясконца…
Наагул там ценей меней,
Болей кветак, сонца.