Наскрозь

Рыклівы ваш бег
валюхаям
Не быў даспадобы...
Цяпер завіхаюцца,
Лепяць падобных.

Зайздроснікаў хеўра!
Для памятных здымкаў
Раскіньце абдымкі...
Ды хрэн вам.

Вы марылі ўпотай:
скруці, пераможца,
Зламай сабе шыю!
Для вас пераможца — што кошка
Ў закутку мышыным.

Мяне б вы пад рэю!
На дзягу!
Ды ніцма распяты
Між сцяўшым вас страхам
I прагай
Куснуць мае пяты...

Усе,
хто быў мной пераможаны,—
Станьце сябрамі.
Я не на адзінку памножаны,
На вас я памножаны,
3 вамі
Былі мы на роўных закілзаны ў збрую,
Прапахлую потам.
Я сёння балюю,
Вы — потым.

Ва ўсіх будзе свята!
Ніхто
назаўжды
не апошні...
Зноў час, як араты,
Засее ўзараныя пожні.
I некага іншага
Вынесе ўдача на грэбень —
I кіне пад стужку на фінішы,
Ламаючы
рэбры.

Узвыюць разявы:
"Ату! Пераможца забіты!
Вось плата
за славу!.."

I плёткі распусцяць, нібыта
Афішамі плошчы засцелены
I выслана вуліца кожная:
КАНЦЭРТ ПЕРАМОЖЦАЎ
А Д М Е Н Е Н Ы !
А Н Ш Л А Г
НА КАНЦЭРТ ПЕРАМОЖАНЫХ!

У зале канцэртнай
Засвішча ў тры пальцы галёрка...
Не выжыць
з працэнтаў!
Пагаслая зорка —
Не зорка.

Партэрныя крэслы —
Дзе перхаць і перасыць —
будуць парыпваць,
Пакуль над аркестрам
Не ўспыхне маланкаю
першая скрыпка!

Нібыта збавенне,
Нібы з нематы вызваленне...

Няхай на імгненне!
Жыццё — за такое імгненне,
Што першаю крыгай
Дае крыгалому пачатак...

На сцэне, на рынгу,
3 пальчаткамі і без пальчатак,
У прозе і ў вершах —
Адчайны, нічым не падкупны,
Змагаецца
Першы,
Каб выйшаў наперад
наступны!

Не вечны ён, першы.
Пад Млечным нязведаным Шляхам
Ён шлях свой завершыць.
Але не развеецца прахам.
Душу яго ў комін
Не выцягне з дымам і чадам...

Такі ж рызыкоўны —
Душу перамогі ўдыхае нашчадак.

Такі ж непадробны:
Адчайны, вясёлы, прыгожы,—
Ва ўсім ён падобны
На тых,
хто яго пераможа.
Хто пойдзе да мэты,
Як рэкі
Ідуць праз парогі...

Каб чыркнуць каметай
На небе крутым
Перамогі!