Читать онлайн "Недапісаная кніга" - Грахоўскі Сяргей - RuLit

Абаронцы міру

Змагары за мір у свеце Быццам i не заўважалі, Што ад куляў гінуць дзеці У Сумгаіце i Цхінвалі,

Гінуць маці, i бабулі, I бацькі, i юнакі, Кроў ліецца, свішчуць кулі, Трапна б'юць баевікі.

Замаўкаюць калыханкі, I начамі ў мірны сон Грукаюць тупыя танкі, Завіхаецца АМОН.

Змагары за мір на свеце, Дык усё ж чыя віна, Што не дзесьці на планеце, А у нас ідзе вайна?

Вы збіраеце узносы, Моцна спіце давідна, А у вас амаль пад носам Кожны дзень ідзе вайна.

I Урады рады, мусіць, Што тэлевізійны бас Не спяшаючыся хлусіць, Што спакойна ўсё у нас.

Павадыры

Мы не ходзім, нас вядуць То налева, то направа, I павадыры гудуць: «Разважаць не маеш права

Мы чырвоныя былі, З гора сталі сінія, Бо брыдзём, як i брылі, «Генеральнай лініяй».

Доўга нам яшчэ ісці З цуглямі i з шорамі, Каб у збэшчаным жыцці Чырванець ад сораму.

Нас усix павадыры Водзяць i не каюцца, Самі ў масле, як сыры, Кожны дзень купаюцца.

Ад Кармы да Калымы Ўсе з маленства мучымся. Невядома, калі мы Жыць усё ж навучымся.

13/VIII—91

Расплата

За кругам круг бягуць кругі, Усё жыццё ідзе кругамі. Не разлічыцца мне з даўгамі, Куды ні кінуся — даўгі.

I кожны дзень, як год, даўгі, А я заўсёды вінаваты. Hi талеры i ні дукаты Не сплоцяць даўнія даўгі.

Загадваюць: «Плаці! Плаці! За сонца, за ваду, паветра, За кухні лішнія паўметра, За ўсё, што трэба у жыцці».

Плаціў я потам i крывёй Казне, i злодзею, i суддзям, I добрым, i нядобрым людзям Плаціў пакутаю сваёй.

Плаціў i ўсё жыццё круціўся, Цягаў даўгі, як ланцугі, А за пякельны лёс даўгі Ca мной ніхто не разлічыўся.

На стыку

Шукаю, клічу, — ўсё дарэмна, — Нідзе спакою не знайсці, I нарастае гул падземны Жалобным маршам пры жыцці.

Вярнуцца ў свой выток спрабую, A сцежкі глогам зараслі, I долю, ўсё жыццё сляпую, Ваджу, як старца, па зямлі.

Туманам, золкаю імжою Зноў далягляд завалакло, I за апошняю мяжою — Усё, што было i не было.

Мая душа без адпачынку Ліпіць на вастрыі ляза, I ледзь трымаецца расінка I адзінокая сляза.

Шукаю, клічу, варажу я, Наіўна веру, як дзіця, А лес шляхі мае крыжуе На стыку смерці i жыцця.

Адны пад навальніцай гнуцца. Знікаюць іншыя, як цень... Як ні шукаю, мне вярнуцца Не суджана ў шчаслівы дзень.

28—30/IV—92

Чарнобыльскі чад

Магнітныя буры, Чарнобыльскі чад, I ранак пахмуры, I воўчы пагляд.

Смяротнаю параю Дыхаюць рэкі, Атрутай i караю Робяцца лекі.

Ідзі хоць да Бога, У Рым або ў Мекку, Не свеціць нічога У бядзе чалавеку.

Ён сам баламуціць, З глыбіняў грабе I хутка атруціць Самога сябе.

Магнітныя буры, Чарнобыльскі чад. Як з гэтай «культуры» Вярнуцца назад.

Размова з помнікам

Ізноў заканваіравалі вас? Міліцыя i дзень, i ноч пільнуе. Апора верная — рабочы клас, — I беспрацоўны, i бунтуе.

Вы так упэўнена вялі Народ да шчасця i да згоды, Сялянам абяцалі даць зямлі, Рабочым — шахты i заводы.