De vrouw haalde haar schouders op en nipte van haar cocktail. ‘Soms wel. Soms niet.’ Ze zette haar glas neer en likte langs haar rode lippen. ‘Volgens Jónas zullen de zaken nog wel aantrekken. Maar eerlijk gezegd vind ik het allemaal erg traag op gang komen.’
‘O jee,’ zei Thóra vol medeleven. ‘Maar vind je het afgezien daarvan geen prettige plek om te werken? Het is een leuk hotel.’
De vrouw snoof en haar gezicht betrok. ‘Helemaal niet!’ Ze draaide zich om, om Thóra aan te kijken, maar haar blik was nog niet helemaal scherp.
‘Heb je het nu over die geest?’ vroeg Thóra. ‘Heb je daar last van?’
Stefanía schudde heftig haar hoofd. ‘Nee. Gelukkig ben ik er ’s avonds nooit. Ik heb nog geen geesten gezien, want die zijn natuurlijk alleen ’s nachts actief. Ik heb nog nooit gehoord van een geest die mensen overdag de stuipen op het lijf jaagt.’ Ze streek een lok haar weg die voor haar oog was gevallen. ‘Nee, ik heb meer een probleem met de vrouwen die er werken.’ Ze zuchtte. ‘Het zijn altijd de vrouwen. Er zou geen vuiltje aan de lucht zijn als er alleen mannen werkten.’ Ze hikte. ‘En ik natuurlijk.’
‘Ja, natuurlijk,’ zei Thóra. ‘Maar welke vrouwen bedoel je dan? Ik heb er nog niet zoveel ontmoet, hoewel ik wel met Vigdís, de receptioniste heb gesproken.’
‘Vigdís, Bigdís,’ mompelde Stefanía. ‘Dat is echt een kreng van een wijf.’
‘O,’ zei Thóra, geschrokken. ‘Ik ken haar natuurlijk niet goed, maar ze leek me wel oké. Maar misschien vergis ik me daar wel in.’
‘Reken maar,’ siste Stefanía. ‘Ze kan mij niet uitstaan, terwijl ik haar nog nooit iets heb misdaan.’ Opeens veel ernstiger, voegde ze eraan toe: ‘Maar ik heb het geanalyseerd en ik weet nu wat haar probleem is.’ Ze zweeg theatraal. ‘Ik vorm een bedreiging voor haar… een seksuele bedreiging.’ Ze keek Thóra triomfantelijk aan.
‘Wat bedoel je daarmee?’ zei Thóra, onthutst. ‘Is ze bang dat je haar zult aanranden?’
Stefanía grinnikte. Haar lach klonk onverwacht helder en natuurlijk. ‘Nee, gekkie. Als vrouw voelt zij zich bedreigd door andere vrouwen die aantrekkelijker zijn.’ Ze glimlachte zelfgenoegzaam. ‘Je hoeft bepaald niet je best te doen om te zien dat ik veel sexier ben dan zij.’ Ze nam een slok van haar drankje. ‘Dat overkomt me nou altijd. Je zou denken dat ik de voortekenen inmiddels zou moeten herkennen.’
Matthew trok aan Thóra’s mouw. ‘Kunnen we nu bestellen? Ik weet al wat ik wil en ik verga van de honger.’
Thóra keek naar het lege pindaschaaltje. ‘Geen probleem. Wenk de ober maar, dan kun je bestellen.’ Ze wilde zich weer omdraaien naar Stefanía, maar Matthew hield haar tegen.
‘En jij dan? Wat wil jij?’ Matthew wees naar de menukaart. Thóra had hem nog geen blik waardig gekeurd.
‘Doe maar wat,’ antwoordde ze. ‘Bestel maar iets voor me.’ Terwijl Matthew de ober bij zich riep, richtte zij zich weer tot Stefanía. ‘Over vrouwen gesproken,’ zei ze, ‘kende jij Birna, de architect?’
Onmiddellijk veranderde Stefanía’s blik. Haar gezicht betrok en even leek het te smelten. ‘O, god,’ zei ze met een brok in haar keel. ‘Wat verschrikkelijk toch.’
‘Ja, dat kun je wel zeggen,’ zei Thóra. ‘Dus zij behoorde niet tot die vervelende vrouwen?’
‘Nee, helemaal niet. Ze was ontzettend aardig,’ zei Stefanía. Ze dronk haar glas in één teug leeg. Toen haalde ze het kleine zwaardje met de cocktailkers eruit, die ze in haar mond stak en droog sabbelde alvorens hem plechtig naast de andere op de bar te leggen. ‘Ik ben er gewoon kapot van en ik ben helemaal in de war.’ Ze keek naar Thóra op. ‘Ik mag hier dan in de buurt wonen, maar het is niet mijn gewoonte hier mijn zondagavonden door te brengen.’
‘Ik begrijp het,’ zei Thóra, hoewel ze het niet begreep, helemaal niet. ‘Je schijnt Birna goed te hebben gekend, heb je misschien enig idee wie haar kwaad heeft willen doen?’
Stefanía pakte haar lege glas op en draaide het rond. De laatste paar druppels walsten over de bodem. ‘Ja, dat heb ik wel,’ zei ze kalm.
‘Echt waar?’ Thóra kon haar gretigheid nauwelijks verbergen. ‘Wie dan?’
Stefanía keek haar vermanend aan. ‘Dat is beroepsgeheim. Sekstherapeuten zijn wat dat betreft aan dezelfde eed gebonden als artsen. En advocaten.’
Thóra moest haar best doen om niet in lachen uit te barsten om deze vergelijking. Misschien was het niet zo vergezocht — sommige van de echtscheidingszaken die haar collega Bragi behandelde grensden aan sekscounseling. ‘Nou, ik ben advocaat en er bestaan altijd uitzonderingen op de regel. Het algemeen belang, bijvoorbeeld.’
Na even te hebben nagedacht, gaf Stefanía zich gewonnen. ‘Als jij advocaat bent, dan mag ik het jou wel vertellen, toch? Het zijn alleen maar een paar namen en jij vertelt toch niks verder? Het is beslist geen kwestie van dat algemeen belang waar jij het over had.’
Thóra kon bijna niet geloven hoe vlotjes dit gesprek verliep. Ze had zich een lange zit aan de bar voorgesteld, waarbij ze had moeten wachten tot Stefanía genoeg had gedronken om haar beroepsgeheim aan haar laars te lappen. ‘Absoluut niet, ik vertel het aan niemand, dat beloof ik je.’
‘Geweldig,’ zei Stefanía. ‘Sinds ik het nieuws heb gehoord, heb ik me zo rot gevoeld, omdat ik het niemand kan vertellen. Misschien ga ik me hierdoor wat beter voelen.’ Ze keek Thóra recht in de ogen. ‘Erewoord?’
‘Erewoord,’ herhaalde Thóra. Achter haar rug kruiste ze haar vingers, ze zou het alleen aan Matthew vertellen. ‘Wie wilde Birna kwaad doen?’
Stefanía had duidelijk niet overdreven toen ze zei dat ze het echt nodig had om haar hart uit te storten. Toen ze eenmaal begon te praten, struikelde ze bijna over haar woorden. ‘Ze had een verhouding met een getrouwde boer die hier in de buurt woont. Hij heet Bergur en hij woont op Tunga. De seks was nogal extreem en ze kwam mij om raad vragen. Ze vond dat het te ver was gegaan.’
‘En kon jij haar helpen?’ vroeg Thóra. ‘Heb je haar aangeraden niet meer met hem af te spreken?’ Het feit dat zijn vriendin het uitmaakte, kon voor een man voldoende reden zijn om een moord te plegen, als hij geestelijk niet al te stabiel was.
Stefanía zette haar glas neer. ‘Nee.’ Ze stak een van haar rode vingernagels in haar mond en beet erop, hard. Toen ze de vinger uit haar mond haalde, zat er een witte streep op de nagel, waar de lak was beschadigd. ‘Nee, dat heb ik niet gedaan.’ Ze staarde als in trance naar haar lege glas. ‘Ik heb gezegd dat ze er gewoon voor moest gaan. Dat ruwe seks niet per se gevaarlijk hoefde te zijn.’
‘Lieve hemel,’ zei Thóra. ‘Geen wonder dat je je zo rot voelt.’
De sekstherapeute knikte langzaam. Toen ze weer naar Thóra opkeek, kreeg ze Matthew in het oog, die achter haar stond. Tot nu toe was ze zo opgegaan in haar eigen ellende dat ze hem niet had opgemerkt. Ze glimlachte ietwat onaangenaam. ‘Wie is dat? Een vriend van je?’ vroeg ze flirterig.
Thóra besloot de taalbarrière in haar voordeel te gebruiken. ‘Hij is een buitenlander. Hij is hier voor zijn rust.’ Ze boog zich naar Stefanía toe en fluisterde: ‘Aids.’ Toen knikte ze samenzweerderig en ging weer rechtop zitten.
Stefanía’s ogen werden groot. ‘Wat zonde,’ zei ze, beteuterd. ‘Als je wilt, kan ik je wel een paar technieken vertellen waar je misschien iets aan hebt. Je kunt heel veel plezier hebben zonder daadwerkelijke penetratie.’
‘Nee, hoor.’ Thóra glimlachte beleefd. ‘Maar bedankt voor het aanbod.’ Ze wendde zich tot Matthew. ‘Kom,’ zei ze in het Duits, ‘het eten zal er zo wel aankomen.’
Stefanía glimlachte naar Matthew. ‘Het is heel belangrijk dat je goed eet en geen maaltijden overslaat,’ zei ze vriendelijk.
‘Oké, dank je,’ zei Matthew, verbaasd.
Thóra legde haar hand op Stefanía’s schouder. ‘Hartelijk bedankt. Ik zie je snel weer, want ik ben nog wel even met dat project voor Jónas bezig.’