‘Hoe dan ook,’ zei Stefanía. ‘Ik zie dat jullie druk bezig zijn, dus laat ik dit maar gewoon hier achter.’ Ze overhandigde Thóra een kleine doos en vervolgde: ‘Je kunt me altijd bellen. Ik heb mijn visitekaartje in de doos gestopt. Het apparaat spreekt voor zichzelf — het is een dildo, maar een heel nieuw type. Na herhaalde bewegingen spuit er gel uit. Het maakt het allemaal veel… realistischer. Hij is nog maar net op de markt.’ Ze straalde van trots.
Thóra stond naar de doos te staren. ‘O. Gel. Ja, ja,’ zei ze, gegeneerd. Opeens kreeg ze een ingeving. Ze drukte Stefanía de doos in handen en rende de kamer weer in. ‘Wacht even,’ zei ze tegen de sekstherapeute, die haar met open mond stond na te kijken. Ze kwam terug met de doos die ze bij de receptie had geleend toen ze spullen uit de kelder ging halen. ‘Is dit hetzelfde apparaat?’ vroeg ze, wijzend op de woorden ‘aloë vera actie’.
Stefanía gaapte Thóra aan en twijfelde duidelijk aan haar gezonde verstand. ‘Eh, nee,’ zei ze en ze zag hoe Thóra’s enthousiasme plaatsmaakte voor teleurstelling. ‘Dit is een ouder model. Die van jou is nieuwer.’ Ze keek Thóra argwanend aan. ‘Het type dat je daar hebt is uitverkocht. Ze waren enorm populair. De allerlaatste is onlangs gestolen,’ voegde ze eraan toe. ‘Vorige week is er ingebroken en ik heb net mijn voorraad geïnventariseerd om te kijken wat er weg is. Ik was eigenlijk van plan jullie die laatste te geven.’ Nog steeds lichtelijk in verwarring keek ze Thóra aan. ‘Het model dat ik je net heb gegeven is net zo goed, hoor. Het enige verschil is dat het glijmiddel geen aloë vera bevat.’
‘Ingebroken?’ riep Thóra uit. ‘Wanneer?’
‘Vorige week,’ zei Stefanía. ‘Even denken, dinsdag ben ik op vakantie gegaan en toen stond alles nog op zijn gewone plek, maar toen ik vrijdag terugkwam, zag ik dat het slot was geforceerd. De moord op Birna was natuurlijk belangrijker en bovendien dacht ik eerst dat er niets weg was. Dat zag ik zo-even pas, toen ik dit speeltje voor jullie ging zoeken.’
Thóra draaide zich met de doos in haar handen om naar de kamer. ‘Raad eens?’ zei ze. ‘Rósa staat weer op de lijst. Sterker nog, ze staat helemaal bovenaan.’
Matthew keek haar verbaasd aan. Hij begreep niet waar haar opwinding vandaan kwam. ‘Hoe dat zo?’ vroeg hij.
‘Birna is niet vermoord door een man, maar door een vrouw. De verkrachting is in scène gezet om de politie op een dwaalspoor te brengen.’ Thóra zette de doos op de grond. ‘Wie zou zoiets doen?’ Ze beantwoordde haar eigen vraag. ‘Een vrouw natuurlijk. Een vrouw die niet van de aloë vera wist.’
Matthew zat nog steeds verbaasd te kijken. ‘Ik geloof dat je me dit toch nog iets duidelijker zult moeten uitleggen,’ stelde hij voor, terwijl hij een slok bier nam.
Thóra pakte de map met politiedocumenten en gaf hem aan Matthew. Ze wees hem op een gefotokopieerde afbeelding van een dildo in een metalen bakje. ‘Die is op het strand gevonden, samen met een hele berg andere rommel, zodat hij de politie waarschijnlijk niet eens is opgevallen.’ Thóra gebaarde naar de doos die ze had geleend. ‘Het is hetzelfde model als daarin heeft gezeten, mocht je je misschien afvragen hoe het komt dat ik opeens zo deskundig ben op het gebied van seksspeeltjes.’
Matthew keek naar de doos en grijnsde. ‘Oké,’ zei hij, en hij keek haar weer aan, ‘maar ik snap nog steeds niet wat dit allemaal met elkaar te maken heeft.’
‘Volgens de beschrijving op de doos spuit dat ding aloë vera-gel,’ zei ze, blozend. ‘Vraag me niet waarom.’ Ze wees weer op de foto. ‘Het is heel goed mogelijk dat in Birna’s vagina het sperma van twee verschillende mannen is aangetroffen, maar dat was in beide gevallen niet afkomstig van een verkrachting.’
‘Maar hoe kun je dat nou weten?’ vroeg Matthew. ‘Ook al hebben twee mannen toegegeven met haar naar bed te zijn geweest, wil dat nog niet zeggen dat het met wederzijds goedvinden is gebeurd.’
‘Ik denk dat de moordenaar het op een verkrachting heeft willen laten lijken,’ antwoordde ze, ‘met behulp van dat seksspeeltje. Het is de enige plausibele verklaring voor de aanwezigheid van de aloë vera. Een vrouw die zojuist op één dag met twee mannen seks heeft gehad, gaat niet in haar eentje over het strand lopen dwalen met een apparaatje zoals dit.’ Ze wees weer op de foto. ‘En waarom wilde iemand het op een verkrachting laten lijken? Om de politie om de tuin te leiden. Dat kan dus alleen betekenen dat de moordenaar een vrouw was. Vrouwen verkrachten geen andere vrouwen, dus door het op een verkrachting te laten lijken, heeft de moordenaar geprobeerd de aandacht van zichzelf af te leiden.’
‘Goed,’ zei Matthew, ‘daar zit wat in, maar er zijn genoeg andere vrouwen die haar kunnen hebben vermoord. Het hoeft niet per se Rósa te zijn geweest.’
‘Dat is waar,’ zei Thóra, ‘maar het moet een vrouw met een goed motief zijn geweest en dat had Rósa wel degelijk.’
‘Inderdaad,’ zei Matthew en hij zweeg vervolgens. Hij keek verbaasd op toen opeens Stefanía binnenkwam.
Ze keek hen glimlachend aan en gaf de doos die ze nog steeds in haar handen hield aan Matthew. In alle opwinding was Thóra de sekstherapeute helemaal vergeten.
‘Hier, dit voor jou. Mag jij hebben. Echt waar, helpt heel veel mannen zoals jij,’ zei ze in gebroken Engels tegen Matthew. Toen draaide ze zich om en liep de deur uit.
Matthew zat bewegingloos op zijn stoel, met het bierglas in zijn ene hand en het seksspeeltje in de andere. Hij zat er zonder een woord te zeggen naar te kijken, maar zodra de deur achter Stefanía was dichtgevallen, keek hij Thóra aan. ‘Je hebt dat mens toch hopelijk niet verteld dat ik homo ben?’
‘Welnee, ben je gek?’ antwoordde Thóra onschuldig. ‘Dat zou ik toch nooit doen. Kom, laten we Thórólfur gaan zoeken. Misschien is hij er nog niet helemaal uit.’
‘Tenzij dat gekke mens haar kinky speeltjes aan Jan en alleman loopt uit te delen,’ zei Matthew. Hij zette de doos neer en stond op.
Bij de receptie vertelde Vigdís hen dat Thórólfur en een andere politieman met Thröstur waren meegegaan om de kano te zoeken en weg te halen. Thóra veronderstelde dat ze de boot zouden laten onderzoeken voor het geval Thröstur er niet in was geslaagd alle sporen te verwijderen, maar als ze afging op wat Thröstur had gezegd, koesterde ze daar niet al te veel hoop op.
Terwijl zij en Matthew bij Vigdís stonden en probeerden te besluiten of ze op Thórólfur zouden wachten of contact op zouden nemen met een andere politieman, zag ze opeens de geblesseerde effectenmakelaar aan komen hinken. Hij trok met enige moeite een koffer achter zich aan. ‘Ik ga hem even helpen,’ zei ze tegen Matthew en ze haastte zich naar Teitur. ‘Hé, laat mij dat even doen,’ riep ze en prompt werd ze beloond met een glimlach.
‘Dank je,’ zei hij opgelucht, terwijl hij de koffer aan Thóra overdroeg. ‘Ik ben nog niet voor de volle honderd procent hersteld, maar ik moet toch echt naar huis.’
‘Komt iemand je ophalen?’ vroeg ze. Ze dacht niet dat hij in zijn toestand kon rijden.
‘Ja, mijn broer,’ pufte Teitur. ‘Mijn auto laat ik later wel door iemand ophalen. Heb jij toevallig een auto nodig om naar de stad te gaan?’
Thóra lachte. ‘Nee, zeker niet,’ antwoordde ze, terwijl ze aan de suv dacht en hoe ze die weer naar de stad terug moest zien te krijgen. Eén ding stond vast: Gylfi mocht niet meer rijden.
Teitur verstapte zich en zijn gezicht vertrok van pijn. ‘Die ellendige merrie,’ zei hij. ‘Ik denk niet dat je mij ooit nog op een paard zult zien.’
‘Je mag blij zijn dat het nog zo goed is afgelopen,’ zei Thóra. ‘Ik begrijp alleen niet waarom de manege waar je dat paard hebt gehuurd je geen veiliger dier heeft meegegeven. Bij wie ben je eigenlijk geweest?’