Tam me presentatio hoc filmus, successum orationes ad Mauritas Philosophos, tam me utior ex multium «ursandi anguli» litteris et epistolaris, et alimodum χάρτες, et in omnes haec sriberandi homines quid me sunt fraudator et circulator, quod fefelli boni et benigni, sed super debitum credulae viri; plusquam legero me in istud epistolam, quo in meus filmus totum balatronis et bufones ludum et magistros scholam rusticis simulando; dicitur ad me, quod hoc inhonatabilis diurnariustas, quod me, populus non volunt comprehendere, quod me sunt παράσιτος et mendaciosus expilator cum non-numeri oris vel ventres. Se me legerum alimodum minationis in hoc epistolas, me tanquam vade in luxuriam caupona, in hic me volo comederum dense et bibunt valdium cum meus bonissimus amicus et combibis Eugenius Radiusis, qui sunt crassus sicut dolium, et qui «non stultus bibintur». Quoniam nos inconciliaro tertium parte ex hoc pecuniam, quo nos colligero ex populus, nos caperum consilium concelebrare hac et facero ad nos et amicis nostris universitatis et magistriensis numerabilis amplum convivium et symposium postquam cum puellam et pueris parvulis, cum vinum luxuriam et meliorandi, et cum verum teutonicos bufones.
Sed in popinae, in hic me cum meus faeculentis amicis ex Universitatae Moscoviensis sede, invadero jugulatoris in nigrum larvis, insectarior ad nos et agero rixae valdium et cruentae. Nostrum bonis et subtilis Climum Scarabaei, quid est doctor Universitatis Peterburgensis, erat verberaro scamniae tam fortis, qui non potest loqui post hoc et totum lamentatum: «Oh, capitula mea, oh, meus corpus albus et laxus, quod ut feudali, oh, mea armoracea brevitas!». Sed in istud sutuatio abruptae me non perdidi honoritas et affligectum unum ex hac praedonis tamen forte de cantharum cerevisiam, quo illum casum sine conscientiae; postquam me sufficerio cultri ex meum braccis et percuterio secundum vir ex haec. Post hac alios barbaries fugerio hinc, et nullus ex nostris magistris non aegrotaro valdium, sed post istud festis non infortunatis ad meus caput collabi integer pluvia malis, et non me videre finis illum!
Trans duo dies me ire in Moscoviensis Pedagogicam Regnum Universitetae; in hac locus nos amore rector et decanus (haec amoritas me valde multio et non quod fratri), et professores, et totum studentis non deprehendi observantiae ante nos, et non dempsi capitum quod nos videro; modernis iuvenes viri, – studenti et studiosi, et baccalauri novaemodi, – omnes haec bufones contritum me suam inscientiam et infamiam ad nos. Nos sunt diurnarii, quid vulgus decet verecundiam quod deorum antiquas vel apostolis dei, sed nunc illum ad nos relationis quod ad cloacalis! Verum dicit meus idolum Tullius, «quo erat vitii sunt, tam nunc est moralitas». Tanquam essen bene reductum bonum tempores soveticus, quando vulgaris plebis contemptibilem nostrum pedis lamberui, quod dicit poeta Demenus Pauper: «Et lamberui pulvis meus vestigii». Quando me inducem cum meus amicus Eugenius Radiusis in Grand Atrium Universitatis, tam ad nos insequior studenti diaboli, qui clamavit in omnes oris: «Magister Constantin – est canis filius; illum sunt mendax et vinolentus, quat et amicus illum!». Illum dicit, se me et quasi sicut me omittero in Universitate, tam mundi corrumpior totum, enim me reditus dare ad officiales multum; vos decet scire, quo me verum non dare reditus, sed dare totum doni luxuriam. Plusquam illum loqui, quo me stultus, et quo me emero diplomae meum, et aliam fatuitas haec gerero; post istud ignotum scholaris nos verberarum tamen forte, qui me et nunc non potenti ambulare optimae! Malum, tormentum, morbiam et dolores in mea vita totum detruderum sanitas, felicitas et omnis bonum, qui erat in ille! Quot poeta dicit:
Me tabescerui ex angoris,
Tollero germinis et ramis,
Sicut populus vel myrtus;
Me bibit lignosus spiritus!
Quat hac triste confiteri, me nuper verum bibit spiritus et potiam multium tertiam dies sine finis (sed non est erat spiritus lignosus), quod me scire, qui totum illum possunt me laudant parve et brevitas. Me valde infirmum, et totum celeriter, verisimiliter, morte; vos erat meus bonissimus magister, et vos singularum auxilum me et suppetiam, et vos decet subvenum me nunc, quando omnes viri et immo canis me odium et parvipendentiam me. Nunc me proficiscior ex Moscoviae in Germaniae, ad aquam mineralis medicosum, quod me decet sanitas meus corrigero post omnes dolores, quo faceritas cum me nuper. Cum haec epistolae me mittere ad vos carminae Grecum, qui me scribum hodie in prandium temporem.
Valete et servaro sibi!
Scribum ex аеroportis Nepotum.
Μου η λαχτάρα.
Εγώ πάλι εμμονή με φοβερή λαχταρά,
Όχι στη ζωή μου, ούτε ανάπαυση, ούτε χαρά.
Να αντέξει κάθε μέρα προσβολές μου είναι δυσκολό
Από τους ανθρώπους, το πνεύμα άθλια και σκοτεινό μυαλό.
Αδαείς και ανόητοι οι εκπαιδευτικοί τη χώρα λυμαινονταί,
Ούτε ένα σχολείο απαλλαγμένο από αυτά δεν έχει μειναί.
Ποιος χρειάζεται τώρα οι γνωςείς αυτές?
Πολλούς, αλλά δεν τους εκπαιδευτικούς ολές.