Valete!
Scribum in aedificium Eurocommissiam XX minutes ante satus colloquium serialis (quid numerus haec – me non memore) de causae Novaerossicum. Quando hac omnes finirior...
Epistolae Alexandrum Panchin ad Alexander Maluspectarius.
Salvate, magister meus patiens et misercordiam!
Afflictum me nunc amplecti,
Me satus bibit denaturatum,
Et tam tempore ex mens degredi,
Et sic spiritus lumen accessum...
Non simplex me posui haec terzerimis vestrum in preambulae epistolae meum, sed totum enim me amor vos, et scire, qui vestra poetica divines et melior, sicut cerevisia diluta in die calidus, et ergo me declinare ante vos, et volunt sanitas ad vos et vitae longior, – C annores minimum. Omnes nos cogitatio in publicae, quo vos in poeticae meliorandi valde, quid Dante, quod volumenum illum «Comederiam Divinas» XX annos scribi, sed vos possunt compilarum tanquam carminae, qui facero haec provincialis vicanus, et etiam benitas, quid illum; et me nunc suspectum, quo in hoc truculenta Italia potentis nascirum tamen μεγάλης poeta, si nos scire, quo in istud vicum non vivere aliquando vires genialis, et haec λογίζω sunt, et nos decet auditur novaechronologicas, ergo illum dixit verum rem frequenter, sed rarum et illum facerio erratis. Me bene scire Latinae, et experirtum legere poeta haec in originalis, et potentum fero damnatio finalis, quo eam vir ignotus, et non habeo beati dicendi latinis, sed scribere in Latinae tamen sic barbaricae, qui me totum cum multo intentionis possunt intellego illum scriberandi. Sed haec meus «mentes vociferari».
Vos non decet cogitato, quo me scriberum totum me nunc in causae malum incidero, sed hac verum: nunc meus inimicis, – omnes istud stultis ex vulgus sordidum et indoctoris et illum ductoris venarum me vicissim! Vos non decet misercordiam suos discipulus improbum, et nunc etiam tam magister corruptum, vos possunt conviciari me et non verborum, sed verberum me percussi et contumeliam, – quoniam me meritarior haec! Nuper me scribo in nassis socialiam «Intactio» de haec bufones, quod effigiam canis et cattis vel aliquando bestiam maleficium et maleficarum, quae nos in honoris et gloris scientiae nos sollicitudum exterminatium omnes totum ex hac mundi, quid nunquam non vivunt, – de philosophos malum. Nunc vos probabiliter dixi sup nasis vestrum mussitatum: «Quod haec stultus puer adultus scribero me? Quoniam me potentis auxiliam illum? Ah, Panchin stultae et vaniatis, stare te geneticos doctoris, sed in animae tua sistiti sunt puer causarium...». Vos, nimirum, possunt dicit sic, qui vos superior me in tituli vestrum, – vos sunt professor dignas et onomae, et me tantum senius collaboratis scientiam, et vos in bonum iure me scandaloze, et me non decet contumeliam, sed me etiam potest loqui secundum verbis in defensium meum, quoniam legis postulavit, qui necnon – etiam maniacalis Silvanis Bitcerum – non potest essent capior suam maximum libertatis – loquibantur libertas, et non omnes.
Nuper me adipisci unum donum luxuriam et litterum glicos (γλύκος) ex Illum Sophiam (Σόφιαις) Alexander Curvaturus, qui nunc currum in Pharrisiae ad «Magnum Magister Omnibus Magistris», ut in francogallicas haec Homo dicentur, et meus Magister etiam, – ad Allenus Benuas, et quando illum scribere epistolae ille ad me, si credidi datum sup textum et textum hoc etiam, eam erat in Germanicae Hessenis provinciam et exspectare transgressum pyroscaphis trans Moenus iam tres dies in autovehiculi eius, et totum gelascero et ergo succumbero. Eus nunc vivere multo malum et volens suam status levare parte, et ergo vehiorum in Pharrisiae, «hoc alma mater omnes universitates»; illum mittum ad me corporis sicae, quod eam emero ex unum immigrantis ex Siriam, qui erat bellatoris de Islamicae Regnum, sed nunc haec vir honestus sunt invaliditas, et vivere pacificum et languidum vitae emeritibus teutonicae.
Igitur, me credo, quo vos possunt defendi me ex haec monstram-philosophos. Vos decet scire, qui me maledictam totum malum philosophos, quod Gegelis, Cantus, Marxus et alios, sed venditum benitas philosophos, qui est Vos, – magister meus, Popperus, Rasselus et Savelovus-biologos, quid nunc est meliorissimus philosophos ex rossicus (sed totum post Vos), et me erat bonum miles in pugna, et vos scire, quo vestrum unaenominis Nicolaus Informositas-poeta scribo in suam «Elegiae»:
Non omnes miles in pugnae damnum
facere hostis, sed omnes vehi in pugnum!
Nuper unus meus studentis in oecum lectionis tradidi me capitulum bufonis cum scriptae sic: «Rex omnibus stultis, qui possunt ex unae stultae educere mille!». Postquam haec indoctum et insolentis puer adultus evolvi unae carminae Maratum Nigmatulinum, qui me mitto ad vos tamen, ut vos potestis intellego et perscrutarum in problematis meam, et nimirum misercordiam vestrum matematicos, quod greci nominatum suam discipulis. Omnes studentis ex Universitetae Moscoviae me odiam, et etiam copelas – in greci, vel virginis – in latinae, destinaro me et pellero trans suam malitiam ad peccatum malaciam.