Igitur, me nunc quiescerevi in Baden, qui in latinae nominatur Aquae Aureliae, et vivere hic multo bonum: me surrigere plerumque in horae IX mane et vadero in bibariae et bibero duo vel quattuor scyphum cerevisiarium (et nuper in novissimum temporem me submissum etiam cerevisiarium ventri), et postquam me ambulatum de viciis haec civis et vicinitatis; post me ireo in popina et habeo divinum epulae, comedero caro assatum et bibere duo vel trio laguncules vinosum, post me abireo in meus cauponium et conquiescero nonnihil horam ad cenis, et quando stare tempore cenae, – me vade in caupona et manducarum amplus et dulcis tortae, bibere vinum et alimodum ludersi; me nunc emendaro meum sanitas et sensum sua multo bone.
Vivero cum me in meam cameris unus puer ex Iberia, et hoc est puer firmus et optimosus, et nos vivere in laude cum eius, et non scireo nos scandalis in vitae concordiensis. Hoc puer effugeri ex domo illum in Barcinae, et accessi stadis Francofurtum, et hoc me inveni eius et decerperpsi cum me in Baden. Ipse amore me, cibum exquisоtum, vinum italiensis et vitae-ignaviam sine impotunis labore, – ipse sunt desidiosus et in futurum citerium ipse stare ganeonis (obiter, verbum ganeonis enascereo ex verbum ganeo, quat stuprum et luxuriam significaro, et verbum ganeo exoriri ex nomini Ganymedis, qui sicut meus amicus novum erat puer pulcheris).
Nos omniam temporum communiter, et omnes dies (et noctes) in hoc loci cum meus amatoris ad me sunt «dies vinum und roses», et nos vivum in amore non mendacium, et meliam dies ad me quid minuten, et me dare sacramentum unum, qui me eum cum me in Moskvae subduxit. O, totus floreo me cum meus puer! Et me nuper fabricare unae carmina amorica (sicut nostri amici ex policien fabricare operam iustum contro homines et sicut nostri amici ex Universitetae fabricare dissertationam suam), et praeteream vos possunt legerum haec:
De pueri pigeri et amabili.
Ah, puer ignavus ad spondae-crabattum,
Quod te dormitaro sup tenuise stratum.
Quod veniam ex-sup hic astaro mollis tu crus,
Putris sic farin, parte adiposi, multo brunneus.
Facies tua angelis sic, et bucci tam orbiculatum,
Et augenis tua tam lassitudinis et multo strenuum.
Quat hesterno proculi te in monitorium spectare,
Et nunc quiescevi, profunde et gravi te spirare.
Et sic in balnea te sudare, et multo somni calidum,
Everti te in corporise suam, et sentoniam te detrusum.
Te declinatum ad me ante faciei orbiculare et melior mollis,
Et scendi subucula super haesum tripherotis ventris lenis.
Alvis tuam sicut zelis ex subuculae adecidi ad lectum,
Et radii geliosis ad illum formis facundum et venum.
Similiter undis et fluctis mareno adipis abdominis vectarior,
Et quis motum sive etiam seufcer omni suadersi agitarior.
Cutis brunneum tuam niterui in flamminis clarum,
Et me suam manu trahero ad corium affectum.
Haec corpus non scirem in vitae laborum,
Sed suescevi ad morum et pigritiam totum.
Omnibus dies in vitae securum cubaritum te ad lateris,
Et stare tractabilis corporum, putris et obesitas musculis.
Quat mollis haec lipos, quid ad manus amoenum,
Et volunt me, quo non finitando divinae momentum...
Et etiam me scribunt unum hymnos in greci, et me sonarui hac in taberna nuper, et unus grecis emigrantis in omni vocem longe applaudaro me. Haec carmina infrae:
Για το ταξίδι μου.
Σε μια ημέρα ηλιόλουστη ωραί
Από τη Μόσχα πήγε στο δρόμο ειμαί.
Παντού υπάρχει χιόνι λευκό,
Κι εγώ γρήγορα το φαγητό.
Το αυτοκίνητο μ' γρήγορα περνά χιλιόμετρά
Πλησιάζω προς της χώρας τα σύνορά.
Στα σύνορα πίνω την φιάλη πρώτή,
Όπου κονιάκ γαλλικά περιέχεί.
Είμαι μέσα Πολωνικά βουνά ψηλός,