Appendix.
Omnes nos scire, quo magister noster Constantin Semenis non totum diurnarista, sed etiam ipse poeta est. Debitum omnes illum carmenis, qui ipse scribunt ad suam amicis in epistolandi, nos non posse immisi cum epistolas haec in libro, debitum nos non habeo pecuniam, et librum nostrum sic parve esse. Sed melioris carmenis nos colligero et collocaro in haec appendix. Nos credum, quo lector noster valde delectare debitum phones divines carmenibus in verum Latinam et Antiquam Graecis linguam.
Antonina et Dennis.
Unum calida autumno in die
Antonina et Dennis simul guzzle.
Quod voluptatem in tam mirabili autumn
Eat in gazebo, quod Antonina villa in hortum.
«Volo, carissime Dennis, placenta,
Si vis, tunc vos erant hoc certa?» –
Antonina interrogavit, iacentem in parte eius.
«Puto ive had hodie nunc pulchellus.» –
Dennis respondit, manducatione collyridam,
Potus ejus aqua vita, et manu prensis eam.
«Heus, da Aegyptium dulcis, misellus servus,
Cum ea, mea infirma salus sentit melius!» –
Abdomen de Dennis a vestimentum multo ablatus,
Tactus de manu est mollis pelles et album eum corpus.
Dennis ruminat pullum et adipem de fluentem mentum.
Musculi eum nescio opus, ita infirmus, as a pullum.
Antonina et Dennis, sic porcos, piger et crassus,
Quamvis hoc statu multo pro es beatus.
Lit tunc Dennis et Antonina ebrietas jucundum,
Sic amatores et dormierunt circumdata cibum.
Ad hoc ex dumis de Faun emersit,
Post eum suis civibus surrexit.
Tunc in hortum Antonina descendit de caelis Bacchus.
«Ut sem multo magna cibus – hic vos a can bonus tempus!» –
Dixit ridens gluto, simul hydria de Falernian in manus.
Deinde misit in os suum a mensa Antonine racemus.
«Qui operatur multum, et non vinum bibere,
Et qui dormierit, non potest plene manducare!» –
Locutus est bona Deo in principio festo honorem,
Tunc coepit porta Antonina manducare ad vorem.
Cum Fauns comederunt omnia possent et reliquit amatores solus,
Antonina et Dennis evigilans a somno, erigens caput eius.
«Carissime Dennis, reprehendo cellarium!» –
Antonina dixit, questus a mollis cervicalia sursum.
«Qui comederunt omnes nostri cibum et bibit vinum?» – Dennis interrogatus.
Hoc tempore audivit in frutices magnum silentium recedat risus.
Discipulus-urinator.
Haec fabula capit in symposio principium,
Ubi discipuli constat bibere vinum modicum.
Habent multum vilissimum vinum de Tauris bibit
Et quia cito surrexit ebrius et animum perdidit.
Unus discipulus erat, quod omni differens aliis:
Est fun et ebrius festum eam dilexit magis.
Ipse maxime dilexit ad vinum bibendum,
Et dilexit, ut ipse ut sequitur vescendum.
Erat nomine discipulus Dennis, qui bene vivant erat.
Et est manifestum, cum eam pueritia vixit in voluptate.
Ipse bibit quod multa per vini calicem,
Et tunc dedit fera choro et in mensam.
Tunc ille arreptaque sedem, et sollicitudin eius in humanis.