Црвенокоса девоЌка климну главом.
- Да! Не убиЌаЌ без разлога! Али генерално, има превише мушкараца на свету! Гадни су и смрд иви! Њихова длакава тела су тако гадна!
ДевоЌка капетан климну главом.
- Можда Ќе одвратно када длаке расту на ногама и грудима. Али оваЌ дечак Ќе тако чист и углађен и никада не·е одрасти!
Црвенокоса се насмеЌа и примети:
- Да истина Ќе! Леп Ќе и лепо пева! Нека нам отпева песму, и то да буде аутентичниЌа.
Вођа морских разбоЌника Ќе викнуо:
- ХаЌде да певамо момче-робу! У супротном, много ·емо вас повредити!
Певао Ќе Џим Хокинс, бивши легендарни колиба;
Изабрао сам пут хладног пирата,
Хтео сам да пронађем своЌу судбину у морима...
Иако кажу да Ќе гусар, одмазда чека;
Виси - црв ·е само резбаре®е на лешу!
Али поклони господару су срамотни,
А Ќа сам као дечак побегао са има®а...
Иако Ќе на путу босоног било хладно,
Уосталом, момка нису пустили на праг!
Стигао сам до луке, само у крпама,
Попео се на брод у Ќедан сат у но·и...
Ухватио момка и добро, да шибамо - мене;
Вау, мислио сам да ми Ќе душа у паклу са Сатаном!
Али после бичева®а дали су капу без врха -
Рекли су да ·еш за сада бити Ќуниор!
И чак сипао кувар, замислите флашу,
Нека не буде горке каше, Ќер има ко®ака!
Наравно, то Ќе тежак поморски посао,
Сад жедно брашно, сад опасна олуЌа,
Али снага духа Ќе добитак,
А ако има главе, онда да е са секиром!
Корсари су нас ухватили као маче,
Било Ќе укрцава®е и крв у три тока!
Али моЌ лик ниЌе дете -
НиЌе ни чудо што ме Ќе чамац тукао док Ќе предавао!
Сви су имали таблу - Ќа сам бри ирао,
А гусарски капетан рече:
- Храбро се оваЌ млади· борио,
Храбро Ќе показао дух корсара!
Прим ен у поморско братство - то Ќе сре·а,
Остваре®е сна скоро од рође®а!
Сада можете узвратити било коме
Трговац у журби престиже и разбиЌа!
Било Ќе новца - великодушан плен,
Спуштали су доста, такође без икакве гужве...
Десило се, са сре·ом, знаЌ готовину,
Али злато ·е лепршати као врабац...
Смрт ниЌе била весела;
Џелат Ќе возио тешку - скелу.
Луксуз обнове Ќе негде отишао,
Од глади у тамници стомак Ќе спавао!
У гомили пирата гласно псуЌу,
Лети: Ќезгра, кости, ципеле!
Ми смо слуге пакла - наравно да ру а зна
Не можеш сам да видиш море!
Пет а, аваЌ, срамна смрт,
Да ли Ќе моЌ живот готов...
У оковима посе·ена туга-трпез,
Давно заборав ени одбегли рођаци!
Али нисам хтео да висим у омчи,
Узео Ќе ногом испод стомака - ¤елат Ќе пао!
Уосталом, Руси су увек умели да се боре,