Новогреческий язык
Греческие народные сказки и легенды
Книгу подготовила Наталия Самохвалова
Сборник греческих сказок – чтение, интересное не только для детей. Ребёнок с замиранием сердца следит за сюжетом, сопереживает героям, с нетерпением ждёт развязки. Взрослому же читателю сказки дают возможность познакомиться не просто с фольклором другой страны, но с логикой её жителей, их способом воспринимать мир, подчас столь отличным от нашего. В создаваемом греческой фантазией сказочном пространстве уживаются и взаимодействуют библейские персонажи и персонажи античной мифологии, причём все они начинают действовать по законам сказки. А на первый взгляд знакомые сюжеты вдруг получают совершенно неожиданное, невозможное для русской сказки разрешение.
Οι τρεις χρυσές τρίχες του Δράκου. (Три золотых волоса дракона)
Στα χρόνια τα παλιά (во времена древние), γεννήθηκε ένα παιδί (родился ребёнок; γεννιέμαι) που (который) όσο μεγάλωνε (сколько рос) τόσο πιο όμορφο γινόταν (столько более красивый становился). Όσοι το 'βλεπαν (все /кто/ его видели) έλεγαν (говорили):
– Τέτοιο όμορφο παιδί (такой красивый ребёнок; το παίδι – ребёнок; мальчик; подросток; юноша; сын, дочь), δεν μπορεί (не может), μια μέρα (однажды: "в один день") θα γίνει βασιλιάς (станет царём). Από στόμα σε στόμα (из уст в уста: "от рта к рту") έφτασαν τα λόγια (дошли слова; φτάνω) και στ' αυτιά του βασιλιά (и до ушей царя: "к ушам"). «Ώρα είναι τώρα (время есть сейчас) να μου πάρουν και το θρόνο (чтобы у меня взяли и трон = настало время, когда у меня отнимут трон; παίρνω)» σκέφτηκε (подумал /царь/; σκέφτομαι).
Στα χρόνια τα παλιά γεννήθηκε ένα παιδί που όσο μεγάλωνε τόσο πιο όμορφο γινόταν. Όσοι το 'βλεπαν έλεγαν:
– Τέτοιο όμορφο παιδί, δεν μπορεί, μια μέρα θα γίνει βασιλιάς. Από στόμα σε στόμα έφτασαν τα λόγια και στ' αυτιά του βασιλιά. «Ώρα είναι τώρα να μου πάρουν και το θρόνο» σκέφτηκε.
Και μια δυο ξεκινάει να βρει το παιδί (и тотчас отправляется, чтобы найти ребёнка; βρίσκω). Σαν έφτασε στο δάσος (когда пришёл в лес), βλέπει το όμορφο παιδί (видит красивого ребёнка) μπροστά σ' ένα καλύβι (перед хижиной).
– Φτωχοί είστε (бедные вы есть), πέντε παιδιά έχετε (пять детей имеете), λέει στους γονείς του (говорит родителям его) ο βασιλιάς (царь), δε μου δίνετε εμένα το μικρότερο (не дадите ли мне самого маленького: "не мне дадите мне"), που δεν έχω γιο (который не имею сына), να το κάνω βασιλόπουλο; (чтобы я его сделал царевичем)
Και μια δυο ξεκινάει να βρει το παιδί. Σαν έφτασε στο δάσος, βλέπει το όμορφο παιδί μπροστά σ' ένα καλύβι.
Φτωχοί είστε, πέντε παιδιά έχετε, λέει στους γονείς του ο βασιλιάς, δε μου δίνετε εμένα το μικρότερο, που δεν έχω γιο, να το κάνω βασιλόπουλο;
Αν είναι να το κάνεις βασιλόπουλο (если есть /то, что = если дело в том, что/ сделаешь его царевичем), μετά χαράς (с удовольствием), βασιλιά μου (царь мой), είπαν μ' ένα στόμα (сказали одним ртом = в один голос; λέγω) οι φτωχοί γονείς (бедные родители). Εμείς τ' αγαπάμε (мы его любим), μα μαζί μας (но с нами) θα ζει στη φτώχεια (будет жить в бедности). Μ' εσένα (с тобой) θα το καμαρώσουμε βασιλιά (/мы/ им будем гордиться царём = он станет царём, и мы будем им гордиться).
Αν είναι να το κάνεις βασιλόπουλο, μετά χαράς, βασιλιά μου, είπαν μ' ένα στόμα οι φτωχοί γονείς. Εμείς τ' αγαπάμε, μα μαζί μας θα ζει στη φτώχεια. Μ' εσένα θα το καμαρώσουμε βασιλιά.
Παίρνει (берёт), λοιπόν (итак), ο βασιλιάς το όμορφο παιδί (царь красивого ребёнка) και (и), σα φτάνουν στο γεφύρι (когда приходят на мост), ανοίγει ένα σεντούκι (открывает сундук), το βάζει μέσα (его /ребёнка/ кладёт внутрь) και το ρίχνει στο ποτάμι (и его бросает в реку).
– Τώρα θα κοιμάμαι ήσυχος (теперь буду спать спокойный) και δίχως φόβο (и без страха)! μουρμούρισε (пробормотал /царь/).
Παίρνει, λοιπόν, ο βασιλιάς το όμορφο παιδί και, σα φτάνουν στο γεφύρι, ανοίγει ένα σεντούκι, το βάζει μέσα και το ρίχνει στο ποτάμι.
– Τώρα θα κοιμάμαι ήσυχος και δίχως φόβο! μουρμούρισε.
Το σεντούκι ταξίδευε στο ποτάμι (сундук путешествовал по реке), ώσπου (пока не) σκάλωσε στην καρούτα ενός μύλου (зацепился за трубу мельницы; η καρούτα – труба, шланг, который подаёт воду на колесо водяной мельницы). Το βρίσκει τότε η μυλωνού (его нашла тогда /жена/ мельника), το ανοίγει (его открыла) και τι να δει (и что же видит; βλέπω)!
Ένα μωρό (младенец), ένα όμορφο μωρό (красивый младенец), φώναξε (крикнула) και την άκουσε ο μυλωνάς (и её услышал мельник).
Να το κρατήσουμε (давай его удержим = оставим себе), γυναίκα (жена). Εμείς παιδιά δεν έχουμε (мы детей не имеем = у нас нет детей).
Και το κράτησαν (и его удержали = оставили; κρατώ).
Το σεντούκι ταξίδευε στο ποτάμι, ώσπου σκάλωσε στην καρούτα ενός μύλου. Το βρίσκει τότε η μυλωνού, το ανοίγει και τι να δει!
– Ένα μωρό, ένα όμορφο μωρό, φώναξε και την άκουσε ο μυλωνάς.
– Να το κρατήσουμε,γυναίκα. Εμείς παιδιά δεν έχουμε. Και το κράτησαν.
Τα χρόνια πέρασαν (время прошло; παίρνω), το παιδί μεγάλωσε (ребёнок вырос) κι έγινε ακόμα πιο όμορφο (и стал ещё более красивым; γίνομαι). Μια μέρα (в один день = однажды) βγήκε στα μέρη εκείνα (пришёл в местность ту; βγαίνω) για κυνήγι (для охоты = чтобы поохотиться) ο βασιλιάς (царь). Εκεί που κυνηγούσε (там, где /он/ охотился) έπιασε μια μπόρα δυνατή (пошёл ливень сильный; πιάνω). Ο βασιλιάς μπήκε στο μύλο (царь пришёл на мельницу; μπαίνω) να γλιτώσει απ' την μπόρα (чтобы спастись от ливня; γλιτώνω / γλυτώνω – спасать; спасаться, избавляться) κι είδε το παιδί (и увидел ребёнка; βλέπω).
Τα χρόνια πέρασαν, το παιδί μεγάλωσε κι έγινε ακόμα πιο όμορφο. Μια μέρα βγήκε στα μέρη εκείνα για κυνήγι ο βασιλιάς. Εκεί που κυνηγούσε έπιασε μια μπόρα δυνατή. Ο βασιλιάς μπήκε στο μύλο να γλιτώσει απ' την μπόρα κι είδε το παιδί.
Του μυλωνά παιδί είσαι (мельника /ты/ ребёнок; το παίδι – ребёнок; мальчик; подросток; юноша; сын, дочь), παλικάρι μου; (молодец мой?) το ρώτησε (его спросил).
Το μυλωνά τον έχω σαν πατέρα μου (мельника, его имею как отца моего = мельник мне как отец) και τη μυλωνού σαν μάνα μου (и /жену/ мельника как мать), είπε το παιδί (сказал ребёнок; λέγω) και του διηγήθηκε την ιστορία του (и ему рассказал историю свою).
Ο βασιλιάς αμέσως κατάλαβε (царь тотчас понял; καταλαβαίνω) με ποιον μιλούσε (с кем говорил; μιλώ), μα δεν έδειξε τίποτα (но не показал ничего; δείχνω).
Του μυλωνά παιδί είσαι, παλικάρι μου; το ρώτησε.
Το μυλωνά τον έχω σαν πατέρα μου και τη μυλωνού σαν μάνα μου, είπε το παιδί και του διηγήθηκε την ιστορία του.
Ο βασιλιάς αμέσως κατάλαβε με ποιον μιλούσε, μα δεν έδειξε τίποτα.
– Φαίνεσαι (кажешься) γενναίο κι άξιο παλικάρι (благородным и достойным молодцем), του είπε (ему сказал /царь/; λέγω). Θα σου δώσω ένα γράμμα (/я/ тебе дам письмо) να το πας στο παλάτι (чтобы его пошёл во дворец = чтобы ты отнёс его во дворец; πηγαίνω), στα χέρια της βασίλισσας (в руки царицы). Μπορείς; (Можешь?)
Μόνο μπορώ; (Только могу?) Μετά χαράς, βασιλιά μου! (С радостью, царь мой!)
Πρόσεξε (обрати внимание), όμως (однако), μόνο στα χέρια της βασίλισσας (только в руки царицы), είπε ο βασιλιάς (сказал царь; λέγω) και τα μάτια του άστραφταν (и глаза его сверкали) σαν του έδινε το γράμμα (когда ему давал письмо).
Φαίνεσαι γενναίο κι άξιο παλικάρι, του είπε. Θα σου δώσω ένα γράμμα να το πας στο παλάτι, στα χέρια της βασίλισσας. Μπορείς;
Μόνο μπορώ; Μετά χαράς, βασιλιά μου!
Πρόσεξε, όμως, μόνο στα χέρια της βασίλισσας, είπε ο βασιλιάς και τα μάτια του άστραφταν σαν του έδινε το γράμμα.