Святлогукавыя напоi ў царстве Дыскатэчнiка высокагустоўныя, без маргiнальных перагiбаў i нью-йоркскай лаянкi. Ён мог бы працаваць i на iнтэрнацыянальным тэлеканале i ў еўрапейскiм сталiчным клубе. Але вось прыкiпеў да пяцiзоркавага арабскага гатэля на Чырвоным моры. Круцiць сабе музыку ў пустым памяшканнi, дзе санлiвы бармен i два афiцыянты адпачываюць у халадку зацемненых куткоў.
Дыскатэчнiк — велiчыня самадастатковая i амаль герметычная, каб не сексуальныя стасункi з паўнацелай франкамоўнай перакладчыцаю. А другой гадзiне ночы дзiўнаватая парачка прагульваецца ўсцяж пляжа. Ён — бамбукавы прэнт, яна — дубовая бочачка. Яна п’е пiва з рыльца, ён насвiствае свежы хiт.
З-за фатальнай неадпаведнасцi ў росце Дыскатэчнiк змушаны атрымлiваць задавальненне толькi з аднаго маркiтовачнага прыёму. Кладзецца спiнаю на канапу i закiдае рукi за голаў, каб перакладчыца малпаю паскакала, патрасла глобусамi грудзей i паўшар’ямi клубоў над нерухомым, нiбы мумiфiкаваным, шкiлетам.
У хвiлiны злiцця Дыскатэчнiк думае пра ўзнёслае. Яму мроiцца вялiзны шацёр, поўны музыкi, святла, рухаў i — галоўнае — людзей, людзей, людзей, чалавекаў, танцораў, прастытутак, алкаголiкаў, афрыканцаў, габрэяў, эскiмосаў, тайваньцаў, беларусаў, гарбуноў, карлаў, дзяцей-iнвалiдаў, шызоiдных мастакоў i хворых на рак самагубцаў, жырафаў i зебраў, катоў, катаў, каталонцаў i салдат, што ўцяклi ў самаволку, каралёў i маркiзаў, маньякаў i бамжоў — усiх, хто здатны варушыць пёрамi, пальцамi, веямi, хвастамi, тулавамi i кiпцюрамi. Жывое сабралася пад купалам. Шацёр плыве ў ледзяной, беспаветранай, цёмнай вечнасцi. А над усiм ён, Дыскатэчнiк, бог рухаў, гукаў i колераў, — творыць свет у зорным паўзмроку. Няма вышэйшых за яго. Не iснуе нiчога больш iснага за створанае iм. Рука на пульце, рука на пульсе. Слепаглуханямыя штурхаюцца i скачуць у натоўпе. Яны ласцяцца. Дзеля абдзеленых дзейнiчае Дыскатэчнiк. Удзячнасць не патрабуецца. Цёплыя словы застаюцца да наступнага ўключэння.
Секс для Дыскатэчнiка сканчаецца поўнай адключкаю. Перакладчыца сыходзiць, пакiдае ў каморцы ахiнутую прасцiною мумiю, з якой, як матылёк з каўшанкi, апоўднi вылузнецца Дыскатэчнiк — супрацоўнiк гатэля "Iнтэркантыненталь".
04.01.1997
62 — Басейнiк Сiнi
Асноўная якасць Басейнiка — ён мурын, блiскучы, як патушаная ў вадзе галавешка. Алейная вульгарнасць постацi ў шортах вельмi пасуе да глянцавай кафлi i марской вады.
Басейн у яго закрыты, з вялiкай шкляной сцяною, за якой зелянее сад з вадаспадам. Вада бруiцца па каменнай, выкладзенай з брусочкаў трапецыi ў неглыбокi стаў, дзе сноўдаюць шэраспiнныя рыбiны. Над ставам схiлiлiся вастралiстыя пальмавыя вееры i хмызы рададэндранаў у цнатлiвай квеценi.
Калi наведнiкi сыходзяць, у басейне гасiцца святло, а над вадаспадам запальваецца блакiтны лiхтар. Басейнiк сумуе, седзячы ў крэсле. Воднае царства таемна ззяе калыхлiвымi сапфiравымi пералiвамi.
Басейнiк нiкога не чакае, не спакушае, не клiча. Наведнiцы самi напрошваюцца вярнуцца ўночы з бутэлькаю вiна i двума келiхамi. Басейнiк адно ўдакладняе час. Ён не шукае непрыемнасцяў на плыткiм месцы. Нашто адначасна адкаркоўваць дзве бутэлькi? Нязручна.
Басейнiк бярэ жанчын па чарзе. Распранаецца каханка сама. Дзеля купання аголенымi яны i прыходзяць а дванаццатай, а першай цi а другой ночы. Жанчына плавае, п’е вiно, клiча ў ваду гаспадара. Той спускаецца ў сiнiя хвалi i насаджвае лёгкае ў вадзе цела на доўгi i тонкi стрыжань. Гульнi ў халаднаватым басейне зазвычай не прыносяць каханцы чаканага наталення. Улонне не атрымлiвае гарачага ўсхвалявання. Каханка паспешлiва сыходзiць, не ведаючы, што саступае месца наступнай купальшчыцы, якая будзе любавацца зялёна-блакiтным вадаспадам. Наступнiца, як i папярэднiца, пачне канвульсiўна сцiскаць похву i не зможа шчыльна абхапiць тонкi, як аловак, чэлес. Устрывожанасць каханкi зменiцца страхам, i яна пакiне начны басейн.
Абслугоўванне клiентак доўжыцца да ранiцы. Толькi з усходам сонца Басейнiк гасiць садовы лiхтар, i вада ў рукатворным вадаспадзе спыняецца. Стомлены i незадаволены, ён iдзе адпачываць.
Працоўны дзень Басейнiк пачынае апоўднi з кармлення прыручаных рыбiн.
Новыя наведнiцы прыходзяць а палове на першую, i распачынаецца флiртаванне. Звычайна жанчына наiўна просiць Басейнiка знайсцi на дне нiбыта незнарок упушчаны ёю пярсцёнак.
05.01.1997