— Потым, ёсць яшчэ адна складанасць, — сказаў Пуаро. — Міс Шэвені-Гарэ і Бараўз. Яны зацікаўлены, каб сэр Гервазы не падпісаў новага завяшчання. Калі гэта так, яна атрымлівае ўсё пры ўмове, што яе муж бярэ прозвішча сям'і…
— Так, і расказ Бараўза пра настрой сэра Гервазы ў гэты вечар трохі насцярожвае. У гуморы, нечым задаволены! Гэта не адпавядае нічыім словам.
— А яшчэ тут ёсць містэр Фобз. Надзвычай карэктны, надзвычай строгі, за ім — старая і агульнапрызнаная фірма. Але юрысты, нават самыя рэспектабельныя, вядомыя тым, што яны прысвойваюць грошы свайго кліента, калі ў саміх нявыкрутка.
— Я думаю, вы робіцеся трохі меладраматычным, Пуаро.
— Вы лічыце, што мае ідэі занадта падобныя на кіно? Але часта жыццё маё, Рыдл, надзіва падобнае на кіно.
— У Вестшыры пакуль што не было такога, — сказаў галоўны канстэбль. — Лепей мы скончым нашы размовы з астатнімі, як вы думаеце? Позна ўжо. Мы не бачылі яшчэ Рут Шэвені-Гарэ, а яна, напэўна, самая важная з усіх.
— Добра. Але ёсць яшчэ міс Кардвэл. Можа, нам сустрэцца спачатку з ёю, бо гэта не зойме многа часу, а з міс Шэвені-Гарэ пагутарым напаследак.
— Слушная прапанова.
9
У той вечар Пуаро толькі зірнуў на Сьюзен Кардвэл. Цяпер ён пільней прыгледзеўся да яе. Разумны твар, падумаў ён, нельга сказаць, што прыгожы ў поўным сэнсе слова, але надзелены прывабнасцю, якой проста мілавідная дзяўчына магла б пазайздросціць. Валасы пышныя, твар з густам дагледжаны. Назіральныя вочы.
Пасля некалькіх папярэдніх пытанняў маёр Рыдл сказаў:
— Я не ў курсе, як блізка вы знаёмыя з гэтай сям'ёй, міс Кардвэл?
— Я іх зусім не ведаю. Х'юга зрабіў так, каб мяне сюды запрасілі.
— Дык вы сябруеце з Х'юга Трэнтам?
— Такі мой статус у гэтым доме: сяброўка Х'юга Трэнта. — Сьюзен Кардвэл усміхалася, працяжна вымаўляючы словы.
— Вы даўно знаёмы з ім?
— О, не, усяго нейкі месяц. — Яна зрабіла паўзу, а потым дадала: — Я тут у якасці нявесты.
— І ён прывёз вас пазнаёміць са сваімі?
— О, божа, зусім не так! Мы трымалі гэта ў глыбокай тайне. Я проста прыехала на разведку. Х'юга казаў мне, што іх сям'я — як вар'яцкі дом. Я вырашыла: прыеду сама і пагляджу. Небарака Х'юга — мілы пястун, але ў яго не варыць як след галава. Становішча, ведаеце, было досыць крытычнае. Ні ў Х'юга, ні ў мяне — ніякіх грошай, а сэр Гервазы, галоўная надзея Х'юга, гарэў жаданнем ажаніць свайго пляменніка з Рут. Х'юга, ведаеце, трохі слабавольны. Ён мог згадзіцца на гэты шлюб, разлічваючы развесціся потым.
— Такая ідэя не вабіць вас, мадэмуазель? — мякка запытаўся Пуаро.
— Абсалютна. Рут магла б атрымаць усе і адмовіць яму ў разводзе ці яшчэ што. Я цвёрда рашыла: не зраблю і кроку ў Найтбрыдж Святога Поля, пакуль не змагу з'явіцца сюды, дрыжучы, з ахапкам лілеяў у руках.
— Дык, значыць, вы прыехалі вывучыць сітуацыю?
— Але.
— Еh bіеn! — сказаў Пуаро.
— Вядома, Х'юга меў рацыю! Усе ў гэтай сям'і ненармальныя! За выключэннем Рут, тая, як быццам, нармальная. Яна залучыла сабе прыяцеля і ставілася да ідэі шлюбу не з большым энтузіязмам, чым я.
— Вы маеце на ўвазе містэра Бараўза?
— Бараўза? Ды не! Рут не закахалася б у такога няшчырага чалавека.
— Дык хто ж быў прадметам яе захаплення?
Сьюзен Кардвэл памаўчала, працягнула руку па цыгарэту, запаліла і адказала:
— Лепей вы пацікаўцеся пра тое ў яе. Урэшце, што мне да таго.
Маёр Рыдл запытаўся:
— Калі апошні раз вы бачылі сэра Гервазы?
— Надвячоркам, калі была гарбата.
— Вы не заўважылі чаго-небудзь нязвыклага ў яго паводзінах?
Дзяўчына паціснула плячыма.
— Ён быў як заўсёды.
— Што вы рабілі пасля гарбаты?
— Гуляла ў більярд з Х'юга.
— Больш вы не бачылі сэра Гервазы?
— Не.
— А як вы ўспрынялі стрэл?
— З гэтым было трохі дзіўна. Разумееце, мне здалося, што быў першы гонг, таму я хуценька пераапранулася, выскачыла з пакоя, пачула, як я падумала, другі гонг і кінулася ўніз па лесвіцы. У першы вечар я спазнілася на адну хвіліну на абед, і Х'юга сказаў мне, што гэта амаль перакрэсліла нашы надзеі на Старога. Вось я і пабегла ўніз. Х'юга быў якраз перада мною, і тады пачуўся нейкі дзіўны трэск, і Х'юга сказаў: гэта корак ад шампанскага; але Снэл запярэчыў; дарэчы, і я не думала, што той гук даляцеў са сталовай. Міс Лінгард лічыла, што ён пачуўся зверху, але ўрэшце мы сышліся на зваротнай успышцы аўтамабіля, гурмой рушылі ў гасціную і забыліся пра гэта.