– Для некаторых савецкіх людзей камунізм даўно ўжо настаў, – паведаміў старшыня КГБ у канфідэнцыйнай танальнасці. – Эксперыментальная версія для самых заслужаных, так бы мовіць. Маеш усе шанцы стаць адным з абраных. І сваю бабу-інваліда таксама зможаш у камуністычны рай забраць. Пытанні ёсць?
– А як з падследным Вітушкам?… – крыху асмялеў Пяткевіч.
– Згарэў пры пажары – а то куды яму з райаддзелу было падзецца? Там пад руінамі трынаццаць абвугленых тушак адкапалі, адна з іх – дакладна фашысцкая, – Шэлепін глянуў на гадзіннік, вызначыў начальніцкі рух да дзвярэй. – Згарэў – то і добра. Але ўшанаваць і гэтага паліцая, і ўсіх іхніх вітаўтаў са скарынамі ўсё ж давядзецца: інакш амерыканскія імперыялісты, якія за ўсім гэтым стаяць, не павераць, што ў новай дзяржаве праходзяць ідэалагічныя змены… Так што вяртайся да жыцця; «падпольны абкам дзейнічае». І не забывайся, якую ўзнагароду маеш атрымаць, калі выканаеш заданне Партыі і ўраду!..
* * *
Вечаровы дождж шчыльна заштрыхоўваў трасу Мінск-Брэст. Каламутная шэрань размывала перспектыву шашы. Вадзяны пыл дыміўся пад коламі калгаснай палутаркі, якая нетаропка каціла ў бок райцэнтра.
Блізка развілкі на Гарадзею грузавік усхліпнуў гальмамі і спыніўся на ўзбочыне. Шафёр здзіўлена аглядаў на масіўную шэра-бетонную стэлу; яшчэ з раніцы тут сінеў аблушчаны дарожны знак з надпісам «Нясвіжскі раён».
– Гля, цётка Агнэса, што дзеецца!.. – кіроўца штурхнуў локцем старэчу ў заношанай хустцы.
Пасажырка прыадчыніла дзверку, напружана прымружылася, спрабуючы прачытаць надпіс на стэле.
– Нешта зусім я саслепла, – уздыхнула яна крыху вінавата. – А ну, сам скажы, што там напісана?
– «Сардэчна запрашаем у ВССКЛ!», – без усялякага выразу прачытаў кіроўца.
– Вой, проста язык можна зламаць… Што гэтае «вээсэскээл» хоць азначае?
Шафёр выкруціў руль налева. Пратэктары зашаргацелі па доўгай калюжыне. Грузавік панура паплыў праз дождж.
– У нас у аўтакалоне з раніцы палітінфармацыю праводзілі, і пра новую назву раёна таксама казалі. Я недзе нават запісаў, каб не забыцца, – кіроўца зашаргацеў паперкамі на прыборным шчытку. – Во! «Вялікае Савецкае Сацыялістычнае Княства Літоўскае». Сталіца ў Нясвіжы застанецца, а вось першым сакратаром нейкага паночка з вашынгтонскага абкаму прышлюць: ці то князя, ці то проста капіталіста. Як думаеш, цётка Агнэса, нешта да лепшага ў нас зменіцца?
– Ды што ў нас тут да лепшага можа змяніцца? Глядзі, каб толькі горш не было…
Пакiнь e-mail, каб атрымлiваць навiны часопicа
E-maiclass="underline" mimikriabel@gmail.com
Выкарыстанне матэрыялаў Мiнкульт магчыма толькі з пісьмовага дазволу рэдакцыі.
Актыўная спасылка на старонку Мiнкульт, якая ўтрымлівае арыгінал публікацыі, абавязковая.
Сайт можа ўтрымліваць кантэнт, не прызначаны для прагляду асобаў, малодшых за 27 гадоў.