Je kunt me beter vermoorden, klootzak. Stop met me belachelijk te maken!
De wolf lachte. Het was zo duidelijk hoorbaar, alsof stalzan door een hoorn rechtstreeks in zijn oor sprak.
- De dood is voor jou een daad van barmhartigheid. En barmhartigheid, zoals de grootste van de grootste zegt, mag de grenzen van economische winst niet overschrijden!
Een vlammende iriserende bel scheidde zich van de jager. Ondanks het feit dat de maarschalk met de eerste kosmische snelheid bewoog, vloog zijn auto onmiddellijk het vurige centrum in, strak zwevend in een onzichtbaar web.
Genhir Wolf lachte weer, zijn blije gezicht projecteerde als een hel op de voorruit. Valuev wilde zijn ogen sluiten, maar zijn oogleden waren verlamd, hij wilde spugen, maar het speeksel bevroor in zijn keel. Nu zag hij met bevroren ogen meteen de gelukzalige snuit van een uiterlijk jonge gelukkige stalzan en een verschrikkelijk beeld van totale vernietiging (het was zichtbaar in alle details: driedimensionale hologrammen toonden het van dichtbij tot in de kleinste details). Een transparante cocon kwelde de ziel, en elektrische schokken en hels vuur brandden de binnenkant. Maar op dat moment kon maarschalk Valuev zijn pijn niet aan, want er was geen groter lijden dan te kijken naar de gruwelijke wreedheden die door de indringers op hun geboorteplaneet werden begaan.
Voor mijn ogen - de eerste vuurdoop, een nachtmerrieachtige nieuwjaarsaanval op de hoofdstad van Mechensk. Een wanhopige aanval door de schuld van corrupte generaals veranderde in een hel voor het machtigste en dapperste leger ter wereld. De onbegrijpelijke vernedering van de Grote Natie, die ontelbare horden versloeg, bedekte de volkeren van de hele planeet met zijn borst. Hij, toen nog een jonge luitenant, verstopte zich onder een vernielde tank. Van bovenaf druppelden brandende druppels dieselbrandstof, de overalls werden op veel plaatsen doorboord, het linkerbeen, getroffen door fragmenten, veranderde in karmozijnrode gelei. De oren zijn doof geworden en nemen geen explosies meer van zware mijnen waar, het bloed is opgedroogd, een loden smaak is bevroren op de lippen, de overblijfselen van gebroken tanden geven in de mond een doffe pijn. Je wilt brullen van ondraaglijke pijn, maar je moet onder de stalen kist vandaan komen. En daarbuiten rent de dood over de satanische bal, maar de vuile bordeauxrode sneeuw verfrist een zwaar blaren gezicht, en een windvlaag kalmeert verschroeide longen. Dan flikkert door een voortdurende sluier van lijden de gedachte op dat daar, onder de tank, je zwaargewonde kameraad ligt, die pijnlijk sterft, gebakken in een lopende pan. En je duikt weer in deze vurige hel, kruipt meters die eindeloos zijn geworden, kronkelend onder een woedende loden stortbui, grijpt met verminkte vingers naar een zielige gelijkenis van een kapot kogelvrij vest, en trekt een honderd ton wegende lichaam eruit dat geworden is. Ze slaagden erin om te extraheren wat er over was van Sergei, maar zijn vriend zal nooit tot bezinning komen en voor altijd een stille kreupele blijven ...
De rivier van herinnering breekt, alleen afzonderlijke fragmenten van een moeilijke militaire carrière worden herinnerd. Maar dit alles vervaagt, als een kaars in een atoomexplosie ...
Wat een verschrikkelijke oorlog!
De monsterlijke machines raasden oncontroleerbaar, snijdend, verdampend leven van klein tot groot op hun vernietigende pad. Een kleine zwerm moordende vliegtuigen viel een geheime Russische basis in Antarctica aan, onder het bevel van legergeneraal Nikolai Valuev, de broer van Vadim. Nicholas had amper tijd om de laatste bevelen te geven. Een geboren sadist, Gengir Volk, projecteerde opzettelijk een beeld van de ondergrondse nutsvoorzieningen van Rusland. Generaal Valuev zag plotseling op het scherm een beeld van Vadim levend brandend in een zevenkleurige fakkel. Brandende stukken vallen van het afbrokkelende lichaam, zwartgeblakerde botten komen door. Het beeld is cooler dan Dante's Inferno. De ogen van de broers ontmoetten elkaar even, het beeld zweefde dicht bij elkaar.
'Geef niet op...' fluisterde de Russische maarschalk met een nauwelijks hoorbare stem. De Heer zal redden...
Een stevige vuurzee overspoelde het beeld.
***
Mini-thermoquark-projectielen (gebaseerd op het proces van het samenvoegen van quarks - meer dan een miljoen keer sterker dan een waterstofbom met een vergelijkbaar gewicht) veroorzaakten een aardbeving met monsterlijke kracht, zodat het hele continent gescheiden in een dicht web van diepe scheuren. Stromen gloeiend hete lava stroomden onder de breuken in de aardkorst vandaan, de resten van het gebroken ijs verdampten, waardoor hevige orkanen en tornado's ontstonden. Toen ze vanuit de zuidelijke zone naderden, brachten stromen hete stoom de wonderbaarlijk overlevende schepen als lucifers tot zinken, braken bomen, egaliseerden, veegden hoge bergen in zand en mensen die in vernietigingswervelwinden vielen, verdwenen.
***
In de noordelijke regio's zetten tactische galactische jagers hun methodische aanval voort, waarbij ze weinig onderscheid maakten tussen militaire en civiele doelen. De krachtigste cyberspeakers die op hen waren gemonteerd, spuwden stromen angstaanjagende muziek die trommelvliezen deed barsten. Technogene kakofonie doorbrak zelfs de meest stabiele mentale structuur. Genhir ontblootte zijn tijgertanden, oorverdovend spinnend.
- Jammer dat aardbewoners zo snel doodgaan.
Zijn partner tiensterrenofficier Efa Kovaleta voegde toe:
- Ik heb niet eens tijd om een vinger te bewegen, want er verschijnen bergen misvormde lijken. Het is jammer voor hun kinderen, ze hebben geen tijd om te beseffen wat de dood is. Je moet eerst hun vingers en tenen afsnijden met een laser!
De kannibaal-generaal liet een vinger met een puntige spijker door zijn keel glijden.
- Niets van degenen die het overleven, we zullen schoenen en regenjassen aantrekken. Kijk hoe gepolijst hun huid is, vooral bij jonge vrouwen.
- Hier kun je een fatsoenlijk sanatorium regelen, met hypersafari op haarloze primaten. - Ze gilde luid, emotioneel sprankelend met Ef's tanden.