La sendotaj projektoj kompreneble ne devas esti sole nudaj
respondoj je la donitaj demandoj, sed ili devas klare priparoli
la tutan organizacion de la ligo kaj ĝian laboradon. Ni petas
sendi la projektojn eble pli frue. Mi estos tre danka al la
amikoj, se ili sendos la projektojn en du ekzempleroj: unu al
la redakcio de la „Esperantisto a kaj unu al mi mem.
N-ro 4. paĝ. 18
z Letero al la amikoj 2
Alultaj el niaj amikoj kredeble forte miras aŭ eble eĉ koleras min,
ke en la lasta tempo mi estas tiel neakurata en la korespondado, en
la elsendado de libroj k. c. Multaj leteroj adresitaj al mi restis ankoraŭ
sen respondo, kaj ankaŭ la eldonado de la promesitaj verkoj iras tre
malrapide. Mi petas, ke la amikoj bonkore min pardonu, ĉar ĝi venas
ne el mia kulpo. Mi forlasis Varsovion kaj mi loĝos nun en alia urbo,
1 teksto: iliajn. 2 Ne „letero“ en la propra senco de V vorto; komp.
la noton 1 al II. 1.
60
,La Esperantisto* 1889. — N-ro 3—6
sed la loko de mia konstanta loĝado ne estas ankorau pozitive decidita.
Ĝis mi min tute ordigos en mia nova loko, pasos ankorau kredeble
2—3 monatoj. En tiu ĉi tempo, malgraŭ mia plej bona volo, mi ne
povas esti tute akurata. Mi esperas tial, ke miaj amikoj pardonos al
mi mian senvolan neakuratecon kaj malrapidecon. Ankaŭ en nia gazeto
mi ne povas en tiu ĉi tempo tiel multe labori, kiel mi volus. En la
venonta numero de la „Esperantisto“ mi donos al miaj amikoj mian
novan adreson 1 ; ĝis tiu tempo (kaj eĉ poste) oni povas ĉiam skribadi al
mi laŭ mia adreso malnova. Mi esperas, ke mia neakurateco plej
baldaŭ finiĝos.
Koran saluton al la proksimaj kaj malproksimaj.
N-ro 5. paĝ. 23
z Respondoj al la amikoj
A1 s-ro J. R. kaj aliaj amikoj en Svedujo. — De kelkaj flankoj viaj proponoj estas tre bonaj. En la alfabeto efektive
estus utile fari ian ŝanĝon; sed restas la demando, kiel ĝin
fari kaj kiu devas kaj povas ĝin fari? Multaj ŝanĝoj estas
proponataj al la aŭtoro de ĉiu flanko, ĉiu proponas laŭ sia
bontrovo; sed se la aŭtoro volus ĉiutage ŝanĝi la lingvon,
tiam la tuta afero ja nenion taŭgos. La aŭtoro ne havas jam
la privilegion fari ŝanĝojn laŭ sia opinio, kaj aŭtoritata kompetenta akademio ankoraŭ ne ekzistas. Nun kio restas fari?
La respondo estas: 1. la ŝanĝojn, kiujn vi proponas, skribu
en formo de artikolo, montrante klare la vojon, per kiu la
ŝanĝoj povas esti farataj, kaj tiun ĉi artikolon ni penos presi
en la „Esperantisto“, por ke ĉiuj amikoj povu ĝin pripensi
kaj priparoli, tiam estos teorie decidita ĉu viaj proponoj estas
bonaj; 2. helpu aŭ montru la vojon por baldaŭa fondiĝo de
aŭtoritata akademio, kaj tiam viaj proponoj ankaŭ praktike
povas baldaŭ esti decidafr — Ne sufiĉe estas stari sur la
flanko kaj montri malbonaĵon: ni devas labori, ke la efektiva
aŭ ŝajna malbonaĵo sen danĝero por la afero mem estu baldaŭ
anstataŭita per plibonaĵo.
N-ro 6.
A1 s-ro R. en Biela. — Fari ion por nia afero povas ĉiu,
se li eĉ loĝas en la plej dezerta vilaĝo. Se vi faros al vi
regulon dissendadi ĉiumonate aŭ ĉiusemajne certan nombron
da vortaretoj (kun antaŭparolo) al diversaj personoj, tiam vi
alportos al nia afero multe pli grandan utilon, ol multaj el
niaj amikoj, kiuj loĝas en grandaj urboj.
komp. II. 10.
II. A. Gazetartikoloj el
N-ro 7. paĝ. 24
A1 s-ro G. en Varsovio. — Ankaŭ al vi mi varmege rekomendas la „vortareton kun la antaŭparolo”. Nia plej grava
laboro devas esti ĉiam pligrandigadi la nombron de la personoj,
kiuj ellernis nian lingvon; ĉia alia laboro estas flanka. Antaŭ
ĉio ni devos penadi, ke nia afero stariĝu sur fortaj piedoj en
la mondo; ĉio alia venos jam per si mem.
N-ro 8.
A1 s-ro R. en Moskvo 1 . — Sinjoro B. estante ankoraŭ en
Varsovio havis ĉiam la kutimon, paroladi „ni laboris”, „ni
faris“ k. c. Sed efektive li absolute nenion ankoraŭ faris, li
ne alportis ankoraŭ eĉ unu novan amikon al nia afero, kaj eĉ
sian propran „promeson“ li ankoraŭ ne alsendis. Mi ripetas,
ke ĉiu kiu ne faras al si en la fino de ĉiu monato la demandon
„kiom da novaj amikoj mi alportis al la afero“, tiu ne povas
sin nomi amiko-laboranto de nia afero, se li eĉ tute bone
ellernis la lingvon.
1890
N-ro 9. paĝ. 27
z Respondoj al la amikoj
La plej koran gratulon je la venanta nova jaro kaj la plej bonajn
dezirojn al ĉiuj amikoj de nia afero. Mi petas pardoni al mi ke mi
ne povis sendi kartojn apartajn.
N-ro 10.
A1 miaj kores pondantoj.— Mia nova adreso nun estas: D-ro
L. Zamenhof en Cherson (Rusujo). Se iu skribos laŭ mia adreso
malnova (Varsovio), mi la leteron ankaŭ ricevos, sed kelkajn tagojn
pli malfrue.
N-ro 11.
A1 s-ro M. en S. Peterburg. — Via energia laborado estas tre
laŭdinda; sed via faremeco estus multe pli utila por nia afero, se vi
uzus ĝin en alia maniero. Anstataŭ 2 la personoj, kiujn vi gajnis por
nia afero kaj kiuj nenion faras, estus pli utile se vi povus gajni unu
aŭ kelkajn riĉulojn, kiuj volus ion fari por nia afero. La plej bedaŭrinda fakto en nia afero estas tiu, ke ni ne havas ankoraŭ inter
niaj amikoj eĉ unu riĉulon, kiu povus kaj volus ĝin subleni. En nia
tempo sen rimedoj materialaj ĉia afero povas progresi nur tre malrapide, kaj ĉiu paŝo kostas doloron kaj suferon.
1 teksto: Moskovo . 2 teksto: anskataŭ .
„La Esperantisto” 1889—1890. — N-roj 7—14
N-ro 12. paĝ. 32
z Respondoj al la amikoj
Pri la adresoj 1 . — Granda nombro de niaj amikoj ĝis hodiau ne
sendis ankoraŭ al la aŭtoro siajn 2 nomon kaj adreson. Tial ĝis hodiaŭ
en la „Adresaro“ mankas ankoraŭ la nomoj de multaj niaj amikoj
(aparte ekster Rusujo). Ni ripetas nun per la gazeto nian peton, ke
ĉiuj personoj, kiuj ellernis la lingvon Esperanto kaj konsentas, ke oni
skribu al ili en tiu ĉi lingvo, devas sendi siajn 3 nomon kaj plenan
adreson al la aŭtoro de la lingvo Esperanto (Adreso: D-ro L. Zamenhof
en Cherson, Russie). Estas tre grave, ke la nomoj de ĉiuj niaj amikoj
sin trovu en la „Adresaro“, tre grave por nia afero kaj ankaŭ por la
diritaj personoj mem.
N-ro 13.
A1 kelkaj senkuraĝaj Esperan tistoj. — Ne sen intereso por
vi eble estos la jena letero de unu el niaj amikoj: „En la komenco
mi vane penis trovi en nia urbo amikojn por nia afero; ĉie mi renkontis rifuzon, kaj post kelkaj malfeliĉaj provoj mi jam perdis la
kuraĝon kaj ĉesis labori, konsolante 4 min per la opinio, ke la mondo
ne estas ankoraŭ matura por nia afero kaj ni devas atendi pli bonan
tempon. Sed post kelka tempo mi faris ankoraŭ unu provon, kaj ĝi
prosperis al mi trovi unu amikon por nia afero. Kune kun tiu ĉi
nova amiko mi nun iris al mia unua rifuzinto kaj ni komencis denove
la parolon^pri la lingvo Esperanto. Vidante nun ke mi jam ne estas
la sola malsaĝulo en nia urbo, la dirata persono denove tralegis la
broŝuron, pripensis ĝin pli serioze kaj fariĝis baldaŭ ankaŭ varma
amiko de nia afero.“
N-ro 14. paĝ. 33
z Pri nia Ligo
Por respondo je nia peto en la No. 3 de Ia „Esperantisto“ (Decembro 1889) ni ricevis de diversaj flankoj projektojn por la Regularo
de la kreota Ligo de Esperantistoj. A1 ĉiuj sendintoj ni esprimas nian