Глава 14
1Въ оно врэмя слыша иродъ тетрархъ слоухъ iсоусовъ 2и рече отрокомъ своимъ: сь эсть иоанъ крьститель. той въскрьсе от мрьтвыихъ и сего ради силы дэють ся о нэмь. зиродъ бо имъ иоана съвяза и и въсади и въ тьмьницу иродиады ради жены филипа брата своэго. 4глаголааше бо эмоу иоанъ: не достоить ти имэти эя. 5и хотя и оубити оубоя ся народа занэ яко пророка имэаху и. 6дьни же бывъшоу рождьства иродова пляса дъщи иродиядина посрэдэ и оугоди иродови. 7тэмьже съ клятвою издрече эи дати эгоже аще въспросить. 8она же наваждена материю своэю даждь ми рече сьде на блюдэ главу иоана крьстителя. 9и печальнъ бысть царь клятвы же ради и възлэжящихъ съ нимь повелэ дати и. 10и посълавъ оусэкну иоана въ тьмьници. 11и принесошя главу эго на блюдэ и дашя дэвици и несе матери своэи. 12и приступльше оученици эго възяшя тэло эго и погребошя э и пришьдъше възвэстишя iсоусови. 1зи слышавъ iсоусь отиде оттудоу въ корабли въ поусто мэсто эдинъ. и слышавъше народи по нэмь идошя пэши от градъ. 14и ишьдъ iсоусь видэ народъ мъногъ и милосрьдова о нихъ и исцэли недужьныя ихъ 15поздэ же бывъшоу приступишя къ нэмоу оученици эго глаголюще: поусто эсть мэсто и година оуже мину отпоусти народы да шьдъше въ окрьстьныя градьця коупять брашьна себэ. 16iсоусь же рече имъ: не трэбоуять отити дадите имъ вы эсти. 17они же глаголашя эмоу: не имамъ сьде тойкъмо пять хлэбъ и дъвэ рыбэ. 18онъ же рече: принесэте ми я сэмо. 19и повелэ народомъ възлещи на травэ и приимъ пять хлэбъ и дъвэ рыбэ възьрэвъ на небо благослови. и прэломль дасть оученикомъ хлэбы оученици же народомъ. 20и эшя вьси и насытишя ся. и възяшя избытойкы оукроухъ дъва на десяте коша исплънь. 21эдущихъ же бэаше мужь яко пять тысящь развэ женъ и дэтии. 22и абиэ оубэди iсоусь оученикы своя вълэсти въ корабль и варити и на ономь полоу доньдеже отпоустить народы. 2зи отпоущь народы възиде на гору эдинъ помолитой ся. поздэ же бывъшоу эдинъ бэ тоу. 24корабль же бэ посрэдэ моря погружая ся влънами. бэ бо противьнъ вэтръ. 25въ четврьтую же стражу нощи иде къ нимъ iсоусь ходя по морю. 26и видэвъше и оученици по морю ходящь съмятошя ся глаголюще яко призракъ эсть и от страха възъпишя. 27абиэ же рече имъ iсоусь глаголя: дрьзаите азъ эсмь не боите ся. 28отвэщавъ же эмоу петръ рече: господи аще ты эси повели ми прити къ тебэ по водамъ. 29онъ же рече: приди. и излэзъ петръ ис корабля хождааше на водахъ прити къ iсоусови. з0видяже вэтръ крэпъкъ оубоя ся и начьнъ оутопати възъпи глаголя: господи съпаси мя. з1абиэ же iсоусъ простьръ руку ятой и и глагола эмоу: маловэре по чьто ся оусумьнэ; з2и вълэзъшема има въ корабль прэста вэтръ. ззсущеи же въ корабли пришьдъше поклонишя ся эмоу глаголюще: въ истину сынъ божии эси. з4и прэяхавъше придошя на землю генисарефьску. з5и познавъше и мужи мэста того посълашя въ вьсю страну ту и принесошя къ нэмоу вься болящяя. з6и моляаху и да тойкъмо прикоснуть ся въскрилии ризы эго. и элико прикоснушя ся эмь спасени бышя.