Глава 6
1И приде оттудоу и приде въ отьчьствиэ своэ. и по нэмь идошя оученици эго. 2и бывъши суботэ начятой на съньмищи оучити. и мънози слышавъше дивляаху ся глаголюще: откудоу се эсть семоу и чьто прэмудрость даная эмоу и силы таковы рукама эго бывають; зне сь ли эсть тектонъ сынъ мариинъ; братой же иаковоу и осии и иоудэ и симоноу; не и ли сестры эго суть оу насъ сьде; и съблажяаху ся о нэмь. 4глаголааше же имъ iсоусь яко нэсть пророкъ без чьсти тойкъмо въ своэмь отьчьствии и въ рождении и въ домоу своэмь. 5не можааше тоу ни эдиноя силы сътворити тойкъмо на мало недужьникъ руцэ възложь исцэли. 6и диви ся за невэрьство ихъ. и обхождааше градьця окрьстой оучя. 7и призъвавъ оба на десяте и начятой я сълати дъва нъ дъва и даяаше имъ власть на доусэхъ нечистыихъ 8и запрэти имъ да ни чесо же не въземлють на путь тойкъмо жьзлъ эдинъ ни пиры ни хлэба ни при поясэ мэди. 9нъ обоувены въ санъдалия и не облачити ся въ дъвэ ризэ. 10и глаголааше имъ: идеже колижьдо вънидете въ домъ тоу прэбываите доньдеже изидете оттудоу. 11и элико аще не приимуть васъ ни послоушають васъ исходяще оттудоу оттрясэте прахъ иже эсть подъ ногами вашими въ съвэдэтельство имъ. аминь глаголю вамъ: отрадьнээ будеть содомомъ ли гоморомъ въ дьнь судьныи нэже градоу томоу. 12и ишьдъше проповэдааху да покають ся. 1зи бэсы мъногы изгоняаху и мазааху елеомь мъногы недужьныя и исцэлэаху.14и оуслыша царь иродъ слоухъ iсоусовъ. явэ бо бысть имя эго. и глаголааше яко иоанъ крьстяи въста от мрьтвыихъ. и сего ради силы дэють ся о нэмь. 15ини же глаголааху яко илия эсть. ини же глаголааху яко пророкъ эсть. ли яко эдинъ от пророка 16слышавъ же иродъ рече яко эгоже азъ оусэкнухъ иоана сь эсть. той въста от мрьтвыихъ. 17той бо иродъ посълавъ ятой иоана и съвязавъ и въсади въ тьмьницу иродиады ради жены филипа брата своэго яко ожени ся эю. 18глаголааше бо иоанъ иродови яко не достоить тебэ имэти жены брата твоэго. 19иродия же гнэвааше ся на нь и хотэате и оубити и не можааше. 20иродъ бо бояаше ся иоана вэды и мужа правьдьна и свята. и храняаше и. и послоушая эго мъного творяаше и въ сласть эго послоушааше. 21и прилоучьшоу ся дьни потрэбьноу эгда иродъ рождьствоу своэмоу вечерю творэаше къняземъ своимъ и тысящьникомъ и старэишинамъ галилеискамъ. 22и въшедъши дъщери тоя иродиады и плясавъши и оугождьши иродови и възлежащиимъ съ нимь рече царь дэвици: проси оу мене эмоуже аще хощеши и дамь ти. 2зи клятой ся эи яко эгоже аще просиши дамь ти и до полъцарьства моэго. 24она же шьдъши рече матери своэи: чесо прошу. она же рече: главы иоана крьстителя. 25и въшьдъши абиэ съ тойщаниэмь къ царю проси глаголющи: хощу да ми даси на блюдэ главу иоана крьстителя. 26и прискръбьнъ бывъ царь за клятвы и възлежащиихъ съ нимь не въсхотэ отрещи ся эи. 27и абиэ посълавъ царь мечьника повелэ принести главу эго. 28онъ же шьдъ оусэкну и въ тьмьници и принесе главу эго на блюдэ. и дасть ю дэвици и дэвица дасть ю матери своэи. 29и слышавъше оученици эго придошя и възяшя троупъ эго и положишя и въ гробэ.з0и събьрашя ся апостоли къ iсоусови и повэдашя эмоу вься элико сътворишя и элико наоучишя. з1и рече имъ: придэте вы сами въ поусто мэсто эдини. и почиите мало. бэаху бо приходящеи и отходящеи мънози и не бэ имъ коли понэ эсти. з2и идошя въ поусто мэсто корабльмь эдини. ззи видэшя я идущя и познашя я мънози. и пэши от въсэхъ градъ притекошя тамо и варишя я. з4и ишьдъ iсоусь видэ народъ мъногъ. и мили эмоу бышя занэ бэаху яко овъця не имущя пастыря. и начятой оучити я мъного. з5и оуже часоу мъногоу минувъшоу приступльше къ нэмоу оученици эго глаголашя яко поусто эсть мэсто и оуже година мину. з6отпоусти я да шьдъше въ окрьстьныихъ селэхъ и вьсьхъ коупять себэ хлэбы. не имуть бо чесо эсти. з7онъ же отвэщавъ рече: дадите имъ вы эсти. и глаголашя эмоу: да шьдъше коупимъ дъвэма сътома пэнязь хлэбы и дамъ имъ эсти; з8онъ же глагола имъ: колико имате хлэбъ; идэте и видите. и оувидэвъше глаголашя: пять хлэбъ и дъвэ рыбэ. з9и повелэ имъ посадити вься народы на споды на споды на трэвэ зеленэ. 40и възлегошя на лэхы на лэхы по сътоу и по пяти десятой. 41и приэмъ пять хлэвъ и дъвэ рыбэ възьрэвъ на небо благослови и прэломи хлэбы. и даяаше оученикомъ своимъ да полагають предъ ними. и обэ рыбэ раздэли вьсэмъ. 42и эдошя вьси и насытишя ся. 4зи възяшя оукроухъ дъва на десяте кошя исплънь и от рыбоу. 44эдъшиихъ же бэ хлэбы пять тысящь мужь. 45и абиэ оубэди оучеиикы своя вънити въ корабль и варити и на ономъ полоу въ вифсаидэ. доньдеже самъ отпоустить народы. 46и отрекъ ся имъ иде въ гору помолитой ся. 47и вечероу бывъшоу бэ корабль по срэдэ моря а сь эдинъ на земли. 48и видэ я страждущя въ гребении бэ бо противьнъ вэтръ имъ. и при четврьтэи стражи нощьнэи приде къ нимъ по морю ходя и хотэ w минути. 49они же видэвъше и по морю ходящь непщевашя призракъ быти и възъвашя. 50вьси бо видэшя и и възмятошя ся. онъ же авиэ глагола съ ними и рече имъ: дрьзаите азъ эсмь не боите ся. 51и въниде къ нимъ въ корабль и оулеже вэтръ. и зэло из лиха въ себэ дивляаху ся и оужасааху ся. 52не разоумэшя бо о хлэвэхъ. нъ бэ срьдьце ихъ окаменэно. 5зи прээхавъше придошя на землю генисаретьску и присташя. 54ишьдъшемъ же имъ ис корабля абиэ познашя и. 55и прэтекошя вьсю страну ту. и начашя приносити на одрэхъ болящяя идеже слышааху и яко тоу эсть. 56и яможе колижьдо въхождааше въ вьси ли въ грады ли въ села на распутиихъ полагааху недужьныя и моляаху и да понэ въскрилии ризы его прикоснуть ся. и элико аще прикасааху ся эмь съпасени бывааху.