голюще: чьто эсть притойча си; 10онъ же рече имъ: вамъ дано эсть вэдэти таины царьствия божия а прочиимъ въ притойчахъ. да видяще не видять и слышаще не разоумэють. 11эсть же притойча си. сэмя эсть слово божиэ. 12а иже при пути суть слышящеи. потомь же придеть диаволъ и възьметь слово от срьдьца ихъ да не вэры имъше съпасени будуть. 1за иже на камени иже эгда оуслышять съ радостию приэмлють слово. и сии корене не имуть. иже въ врэмя вэру эмлють и въ врэмя напасти оступають. 14а падъшеэ въ трьнии. си суть слышавъшеи и от печалии и богатьствия и сластьми житеискыими ходяще подавляють ся и не до врьха плода творять. 15а иже на добрэ земли сии суть иже добръмь срьдьцьмь и благъмь слышяще слово дрьжять и плодъ творять въ трьпэнии. си глаголя възгласи: имэяи оуши слышати да слышить. 16ни къто же оубо свэтильника въжегъ покрываэть эго съсудъмь ли подъ одръ подлагаэть. нъ на свэщьникъ възлагаэть да въходящеи видять свэтой. 17нэсть бо таино эже не явить ся ни оутаэно эже не будеть познано и въ явлэниэ придеть. 18блюдэте ся оубо како слышите. иже бо имаать дасть ся эмоу. и иже не имаать и эже мьнить ся имэя отиметь ся от нэго. 19придошя же къ нэмоу мати и братия эго и не можааху весэдовати народъмь. 20и възвэстишя эмоу глаголюще яко мати твоя и братия твоя вънэ стоять видэти тя хотяще. 21онъ же отвэщавъ рече къ нимъ: мати моя и братия моя си суть слышящеи слово божиэ и творяще э.22бысть же въ эдинъ от дьнии и той вълэзе въ корабль и оученици эго. и рече къ нимъ: прэядемъ на онъ полъ эзера. и вънидошя. 2зэдущемъ же имъ оусъпе iсоусь. и съниде боуря вэтрьня въ эзеро и исконьчавааху ся и вълааху ся. 24приступльше же възбоудишя и глаголюще: наставьниче наставьниче погыбнемъ. онъ же въставъ запрэти вэтроу и влънэнию водьноуоумоу и оулеже и бысть тишина. 25и рече имъ: къде эсть вэра ваша; оубоявъше же ся чоудишя ся глаголюще къ себэ: къто оубо сь эсть яко и вэтромъ велить и водэ и послушають эго;26и прэядошя на землю гадариньску яже эсть об онъ полъ галилея. 27ишедъшоу же эмоу на землю срэте и мужь нэкыи от града иже имэ бэсы от лэтой мъногъ и въ ризу не облачааше ся и въ храмэ не живяаше нъ въ гробэхъ. 28оузьрэвъ же iсоуса възъпивъ припаде къ нэмоу и гласъмь великъмь рече: чьто эсть мънэ и тебэ iсоусе сыноу бога вышьняаго; молю ти ся не мучи мене. 29прэщааше бо доухови нечистоуоумоу изити от чловэка. от мъногъ бо лэтой въсхыщааше и и вязааху и оужи желэзны и путы стрэгуще и и растрьгая узы гонимъ бывааше бэсъмь сквозэ поустыню. з0въпроси же и iсоусь: чьто ти имя эсть; онъ же рече: легеонъ яко бэси мънози вънидошя въ нь. з1и моляаху и да не повелить имъ въ бездьну ити. з2бэ же тоу стадо свинии мъного пасомо въ горэ. и молишя и да повелить имъ въ ты вънити и повелэ имъ. ззишьдъше же бэси от чловэка вънидошя въ свиния и оустрьми ся стадо по брэгоу въ эзеро и истопе. з4видэвъше же пасущеи бывъшеэ бэжашя и възвэстишя въ градэ и въ селэхъ. з5и изидошя видэти бывъшеэ. и придошя къ iсоусови. и обрэтошя сэдяща чловэка из нэгоже изидошя бэси облъчена и смысляща при ногоу iсоусовоу. и оубояшя ся. з6възвэстишя же имъ видэвъшеи како съпасе ся бэсьновавыи. з7и молишя и вьсь народъ области герьгесиньскыя отити от нихъ яко страхъмь великъмь одрьжими бэаху. онъ же вълэзъ въ корабль възврати ся. з8моляаше же ся эмоу мужь из нэгоже изидошя бэси да бы съ нимь былъ. отпоусти же и iсоусь глаголя: з9възврати ся въ домъ твои и повэдаи элико ти сътвори богъ. и иде по вьсемоу градоу проповэдая элико сътвори эмоу iсоусь.40бысть же эгда възврати ся iсоусь приятой и народъ. бэаху бо вьси чающе эго. 41и се приде мужь эмоуже бэ имя иаиръ и той кънязь съборищоу бэ. и падъ при ногоу iсоусовоу моляаше и вънити въ домъ свои. 42яко дъщи эдиночяда бэ эмоу яко дъвою на десяте лэтоу и та оумирааше. эгда же идэаше народи оугнэтааху и. 4зи жена сущи въ точении кръви от дъвою на десяте лэтоу яже врачемъ издаявъши вьсе имэниэ своэ ни от эдиного же може исцэлэти. 44приступльши съзади косну ся въскрилии ризы эго и абиэ ста токъ кръве эя. 45и рече iсоусь: къто эсть коснувыи ся мънэ; отмэтающемъ же ся вьсэмъ рече петръ и иже бэаху съ нимь: наставьниче народи оутэшьняють тя и гнэтуть. и глаголэши: къто эсть коснувыи ся мънэ; 46iсоусь же рече: прикосну ся мънэ нэкъто азъ бо чоухъ силу ишьдъшу из мене. 47видэвъши же жена яко не оутаи ся трепещущи приде и падъши прэдъ нимь за нюже вину косну ся эмь повэда прэдъ вьсэми людьми и яко ицэлэ абиэ. 48онъ же рече эи: дрьзаи дъщи вэра твоя съпасе тя иди въ миръ.49Еще же эмоу глаголющоу приде нэкыи от архисунагога глаголя эмоу яко оумрэть дъщи твоя не движи оучителя. 50iсоусь слышавъ отвэща эмоу глаголя: не бои ся тойкъмо вэроуи и съпасена будеть. 51пришьдъ же въ домъ не да вънити съ собою ни комоу же тойкъмо петроу и иоаноу и иаковоу и отьцоу отроковици и матери. 52рыдааху же вьси и плакааху ся эя. онъ же рече: не плачите ся. нэсть оумрьла дэвица нъ съпить. 5зи ругааху ся эмоу вэдяще яко оумрэть. 54онъ же изгънавъ вънъ вься и эмъ ю за руку възгласи глаголя: отроковице въстани. 55и възврати ся доухъ эя и въскресе абиэ. и повелэ дати эи эсти. 56и оужасосте ся родителя эя. онъ же запрэти има ни комоу же не повэдэти бывъшааго.