Глава 10
1По сихъ же яви господь и инэхъ седмь десятой. и посъла я по дъвэма прэдъ лицьмь своимь въ вьсякъ градъ и мэсто яможе хотэаше самъ ити. 2глаголааше же къ нимъ: жятва оубо мънога а дэлатель мало. молите ся оубо господиноу жятвэ да изведеть дэлателя на жятву свою. зидэте. се азъ посылаю вы яко агньця по срэдэ влъкъ. 4не носите вълагалища ни врэтища ни сапогъ и ни кого же на пути не цэлоуите. 5въ ньже домъ вънидете колижьдо прьвээ глаголэте: миръ домоу семоу. 6и аще будеть тоу сынъ мира почиэть на нэмь миръ вашь. аще ли ни къ вамъ възвратить ся. 7въ томъ же домоу прэбываите эдуще и пиюще яже суть оу нихъ. достоинъ бо эсть дэлатель мьзды своэя. не прэходите из домоу въ домъ. 8и въ ньже градъ колижьдо въходите и приэмлють вы эдите прэдълагаэмая вамъ. 9и цэлите недужьныя иже суть въ нэмь. и глаголите имъ: приближи ся на вы царьствиэ божиэ. 10въ ньже колижьдо градъ въходите и не приэмлють васъ шьдъше на распутия эго рьцэте: 11и прахъ прилэпшеи насъ от града вашего оттрясаэмъ вамъ. обаче се вэдите яко приближи ся на вы царьствиэ божиэ. 12глаголю же вамъ яко содомлянемъ отрадьнээ будеть въ той дьнь неже градоу томоу. 1згоре тебэ хоразинъ. горе тебэ вифъсаида. яко аще въ турэ и сидонэ бышя силы былы бывъшяя въ ваю древлэ оубо въ врэтищи и попелэ сэдяще покаяли ся бышя. 14обаче туроу и сидоноу отрадьнээ будеть на судэ неже вама. 15и ты каперънаоуме до небесе възнесыи ся до ада низъведеши ся.16слоушаяи васъ мене слоушаэть. и отмэтаяи ся васъ мене ся отмэтаэть. а отмэтаяи ся мене отмэтаэть ся посълавъшааго мя. 17възвратишя же ся седмь десятой съ радостию глаголюще: господи и бэси повиноують ся намъ о имени твоэмь. 18рече же имъ: видэхъ сотону яко млънию съ небесе падъша. 19се дахъ вамъ власть наступати на змия и скорпия и на вьсю силу врага. и ни чьто же васъ не врэдить. 20обаче о семь не радоуите ся яко доуси вамъ повиноують ся. радоуите же ся яко имена ваша написана суть на небесехъ. 21въ той часъ въздрадова ся доухъмь iсоусь и рече: исповэдаю ти ся отьче господи небеси и земли яко оутаилъ эси се от прэмудръ и разоумьнъ и откры си младеньцемъ. еи отьче яко тако бысть благоволэние прэдъ тобою. 22и обращь ся къ оученикомъ рече: вься мънэ прэдана бышя от отьца моэго. и ни къто же не вэсть къто эсть сынъ тойкъмо отьцъ. и къто эсть отьцъ тойкъмо сынъ и эмоуже аще хощеть сынъ явити. 2зи обращь ся къ оученикомъ эдинэмъ рече: блажени очи видящии яже видите. 24глаголю бо вамъ яко мънози пророци и царе въсхотэшя видэти яже вы видите и не видэшя. и слышати яже слышите и не слышашя.25и се законьникъ нэкыи въста къ iсоусови искоушая и и глаголя: оучителю чьто сътворь живот вэчьныи наслэдьствоую; 26онъ же рече къ нэмоу: въ законэ чьто писано эсть; како чьтеши; 27онъ же отвэщавъ рече: възлюбиши господа бога своэго вьсэмъ срьдьцьмь своимь и вьсею доушею своэю и вьсею крэпостию своэю и вьсэмъ помышлэниэмь своимь и ближьняаго твоэго яко самъ ся. 28рече же эмоу: правэ отвэща. се твори и живъ будеши. 29онъ хотя оправдити ся самъ рече къ iсоусови: и къто эсть ближьнии мои; з0отвэщавъ же iсоусь рече: чловэкъ нэкыи съхождааше от иероусалима въ иерихонъ. и въ разбоиникы въпаде иже и съвлъкъше и язвы възложьше отидошя оставльше и элэ живъ сущъ. з1по приключаю же иереи нэкыи съхождааше путьмь тэмь и видэвъ и мимо иде. з2такожде и леуитой бывъ на томь мэстэ пришьдъ и видэвъ мимо иде. ззсамарянинъ же нэкыи гряды приде надъ нь и видэвъ и милосрьдова. з4и приступль обяза строупы эго възливая елеи и вино. въсаждь же и на свои скот приведе и въ гостиницу и прилежа эмь. з5и на оутрьнии ишьдъ изьмъ дъва сребрьника дасть гостиньникоу и рече эмоу: прилежи эмь. и эже аще прииждивеши азъ эгда възвращу ся въздамь ти. з6къто оубо от тэхъ трии ближьнии мьнить ти ся быти въпадъшоуоумоу въ разбоиникы; з7онъ же рече: сътворивыи милость съ нимь. рече же эмоу iсоусь: иди и ты твори такожде.з8бысть же ходящемъ имъ и той въниде въ вьсь эдину. жена же эдина именьмь марфа приятой и въ домъ свои. з9и сеи бэ сестра нарицаэмая мария яже и сэдъши при ногоу iсоусовоу слышааше слово эго. 40и марфа млъвляаше о мънозэ слоужбэ. ставъши же рече: господи не брежеши ли яко сестра моя эдину мя остави слоужити; рьци оубо эи да ми поможеть. 41отвэщавъ же рече эи iсоусь: марфа марфа печеши ся и млъвиши о мънозэ. 42эдино же эсть на потрэбу. мария бо благуя часть избьра яже не отиметь ся от нэя.