Глава 18
1Глаголааше же и притойчу къ нимъ како подобаэть вьсегда молити ся и не стоужати си 2глаголя: судия нэкыи бэ въ нэкоэмь градэ бога не боя ся и чловэкъ не срамляя ся. звъдовица же бэ въ градэ томь. и прихождааше къ нэмоу глаголющи: мьсти мене от супьра моэго. 4и не хотэаше на длъзэ времени. по сихъ же рече въ себэ: аще и бога не бою ся ни чловэкъ срамляю ся. 5но занэ творить ми трудъ въдовица си да мьщу эя да не до коньца приходящи застоить мене. 6рече же господь: слышите чьто судия неправьдьныи глаголэть. 7а богъ не имать ли сътворити мьсти избьраныихъ своихъ въпиющиихъ къ нэмоу дьнь и нощь и трьпить на нихъ; 8глаголю вамъ яко сътворить мьсть ихъ въскорэ. обаче сынъ чловэчьскыи пришьдъ обрящеть ли си вэру на земли; 9рече же и къ дроугыимъ оуповающиимъ собою яко суть правьдьници и хоулящеи прочяя притойчу сию. 10чловэка дъва вънидосте въ црькъвь помолитой ся эдинъ фарисеи а дроугыи мытарь. 11фарисеи же ставъ сице въ себэ молэаше ся: боже хвалу тебэ въздаю яко нэсмь яко и прочии чловэци хыщьници неправьдьници прэлюбодэи ли яко и сь мытарь. 12пощу ся дъва краты въ суботу. десятину даю вьсего элико притяжу. 1за мытарь издалече стоя не хотэаше ни очию възвести на небо. нъ бияаше прьси своя глаголя: боже милостивъ буди мънэ грэшьникоу. 14глаголю вамъ: съниде сь оправьданъ въ домъ свои паче оного. яко вьсякъ възносяи ся съмэрить ся и съмэрэяи ся възнесеть ся.15приношааху же къ нэмоу и младьньця да бы ся ихъ коснулъ. видэвъше же оученици прэщааху имъ. 16iсоусь же призъва я глаголя: не дэите дэтии приходити къ мънэ и не браните имъ таковыхъ бо эсть царьствиэ божиэ. 17аминь глаголю вамъ: иже аще не приметь царьствия божия яко отрочя не имать вънити въ нэ.18и въпроси и эдинъ кънязь глаголя: оучителю благыи чьто сътворь живот вэчьныи наслэдьствоую; 19рече же эмоу iсоусь: чьто мя глаголэши блага; ни къто же благъ тойкъмо эдинъ богъ. 20заповэди вэси не оубии. не прэлюбъ сътвори. не оукради. не лъжь съвэдэтель буди. чьти отьца твоэго и матерь твою. 21онъ же рече: вься си съхранихъ изъ юности моэя. 22слышавъ же iсоусь рече эмоу: эще эдиного не доконьчалъ эси. вься элико имааши продаждь и раздаи нищиимъ и имэти имааши съкровище на небесе. и иди по мънэ. 2зонъ же слышавъ си прискръбьнъ бысть. бэ бо богатой зэло. 24видэвъ же и iсоусь прискръбьнъ бывъшь рече: како не оудобь имущиимъ богатьствиэ въ царьствиэ божиэ вънити. 25оудобээ бо эсть вельбудоу сквозэ оуши иглинэ проити неже богатоу въ царьствиэ божиэ вънити. 26рекошя же слышавъшеи: къто можеть съпасенъ быти; 27онъ же рече: не възможьная от чловэкъ възможьна от бога суть. 28рече же петръ: се мы оставихомъ вься и по тебэ идохомъ. 29онъ рече имъ: аминь глаголю вамъ яко ни къто же эсть иже оставить домъ ли родителя ли братию ли сестры ли жену ли чяда царьствия божия ради з0иже не въсприиметь мъножицею въ врэмя се и въ вэкъ грядущии живот вэчьныи.з1поимъ же оба на десяте рече къ нимъ: се въсходимъ въ иероусалимъ и съконьчають ся вься писаная пророкы о сынэ чловэчьсцээмь. з2прэдадять бо и язъйкомъ и поругають ся эмоу и досадять эмоу и заплюють и ззи бивъше оубиють и третии дьнь въскрьснеть. з4и ти ни чесо же от сихъ не разоумэшя. и бэ глаголъ сь съкровенъ от нихъ и не разоумэвааху глаголэмыихъ.з5бысть же эгда приближи ся iсоусь въ ерихонъ слэпьць нэкыи сэдэаше при пути прося. з6слышавъ же народъ мимо ходящь въпрошааше: чьто оубо эсть се; з7повэдашя же эмоу яко iсоусь назарянинъ мимо ходить. з8и възопи глаголя: iсоусе сыноу давидовъ помилоуи мя. з9и прэдъидущеи прэщааху эмоу да оумлъчить. онъ же паче зэло въпияаше глаголя: сыноу давидовъ помилоуи мя. 40ставъ же iсоусь повелэ привести и къ себэ. приближьшоу же ся эмоу къ нэмоу въпроси и 41глаголя: чьто хощеши да ти сътворю; онъ же рече: господи да прозьрю. 42iсоусь же рече эмоу: прозьри. вэра твоя съпасе тя. 4зи абиэ прозьрэ и въ слэдъ эго идэаше славя бога. и вьси людиэ видэвъше въздашя хвалу богови.