Глава 19
1И въшьдъ прохождааше iсоусь въ ерихонъ. 2и се мужь именьмь нарицаэмъ закхеи. и сь бэ старэи мытаремъ. и той бэ богатой. зи искааше видэти iсоуса къто эсть. и не можааше народъмь яко тэлъмь малъ бэ. 4и прэди текъ възлэзе на сукоморию да видить iсоуса яко тудэ хотэаше минути. 5и яко приде на мэсто възьрэвъ iсоусь видэ и и рече къ нэмоу: закхее потщавъ ся сълэзи. дьньсь бо подобаэть ми въ домоу твоэмь быти. 6и потщавъ ся сълэзе и приятой и радоуя ся. 7и видэвъше вьси ръпътааху глаголюще яко къ грэшьноу мужоу въниде витатой. 8ставъ же закхеи рече къ господоу: се полъ имэния моэго господи дамь нищиимъ. и аще эсмь чимь кого обидэлъ възвращу четворицею. 9рече же къ нэмоу iсоусь яко дьньсь съпасениэ домоу семоу бысть занэ и сь сынъ авраамль эсть. 10приде бо сынъ чловэчьскыи възискатой и съпастой погыбъшааго. 11слышащемъ же имъ се приложь притойчу рече занэже той бэ близь иероусалима и мьняаху яко абиэ хощеть царьствиэ божиэ явити ся. 12рече же: чловэкъ нэкыи добра рода иде на страну далече приятой себэ царьствиэ и възвратитой ся. 1зпризъвавъ же десять рабъ своихъ и дасть имъ десять мънасъ и рече къ нимъ: коуплю дэите доньдеже приду. 14граждане же эго ненавидэаху эго и посълашя молитву въ слэдъ эго глаголюще: не хощемъ семоу да царьствоуэть надъ нами. 15и бысть эгда ся възврати приимъ царьствиэ и рече: да пригласять эмоу рабы ты имъже дасть съребро да оувэсть каку коуплю суть сътворили. 16приде же прьвыи глаголя: господи мънасъ твоя придэла десять мънасъ. 17и рече эмоу: благыи рабе и добрыи яко о малэ вэрьнъ бысть буди область имы надъ десятию градъ. 18и приде въторыи глаголя: господи мънасъ твоя сътвори пять мънасъ. 19рече же и томоу: и ты буди надъ пятию градъ. 20и дроугыи приде глаголя: господи се мънасъ твоя юже имэхъ положену въ оуброусэ. 21бояахъ бо ся тебе яко чловэкъ яръ эси. въземлэши эгоже не положь и жьнеши эгоже не сэвъ. 22глагола эмоу: от оустой твоихъ сужду ти зълыи рабе. вэдэаше яко азъ чловэкъ яръ эсмь въземлю эгоже не положихъ и жьну эгоже не сэхъ. 2зи по чьто не въдасть моэго съребра пэняжьникомъ; и азъ пришьдъ съ лихвою истязалъ э быхъ. 24и прэдъстоящиимъ рече: възмэте от нэго мънасу и дадите имущоуоумоу десять мънасъ. 25и рэшя эмоу: господи имать десять мънасъ. 26глаголю же вамъ яко вьсякомоу имущоуоумоу дадять а от неимущааго и эже имать отимуть от нэго. 27обаче врагы моя ты не хотэвъшяw мънэ да царь быхъ былъ надъ ними приведэте сэмо и исэцэте я прэдъ мъною.28и се рэкъ идэаше прэди въсходя въ иероусалимъ. 29и бысть яко приближи ся въ виффагию и вифанию къ горэ нарицаэмэи елеонъ посъла дъва оученикъ своихъ з0глаголя: идэта въ прямьнюю вьсь въ нюже въходяща обрящета жрэбя привязано на нэже ни къто же къде от чловэкъ не въсэде. отрэшьша э приведэта. з1и аще къто вы въпрашаэть почьто отрэшаэта э тако речета эмоу яко господь трэбоуэть эго. з2шьдъша же посъланая обрэтосте якоже рече има. ззотрэшающема же има жрэбя рэшя господиэ эго къ нима: чьто отрэшаэта жрэбя; з4она же рэсте яко господь трэбоуэть эго. з5и приведосте э къ iсоусови и възврьгъше ризы своw на жрэбя въсадишя iсоуса. з6идущоу же эмоу постилааху ризы своя по пути. з7приближающоу же ся эмоу абиэ къ нисхождению горэ елеоньсцэи начятой вьсе мъножество оученикъ радоующе ся хвалити бога гласъмь велиэмь о вьсэхъ силахъ яже видэшя з8глаголюще: благословенъ грядыи царь въ имя господьне миръ на небеси и слава въ вышниихъ. з9и эдини фарисеи от народа рэшя къ нэмоу: оучителю запрэти оученикомъ твоимъ. 40и отвэщавъ рече имъ: глаголю вамъ яко аще и си оумлъчять камениэ въпити имать. 41и яко приблизи ся видэвъ градъ плака ся о нэмь 42глаголя яко аще бы разоумэлъ въ дьнь сь твои и ты яже къ мироу твоэмоу. нынэ же оукры ся от очию твоэю. 4зяко придуть дниэ на тя и обложять врази твои острогъ о тебэ и обидуть тя и осядуть тя вьсуду 44и разбиють тя и чяда твоя въ тебэ и не оставять въ тебэ камене на камени понэже не разоумэ врэмене посэщению твоэмоу. 45и въшьдъ въ црькъвь начятой изгонити продающяя въ нэи и коупоующяя 46глаголя имъ: писано эсть храмъ мои храмъ молитвэ эсть. вы же сътвористе и врьтьпъ разбоиникомъ. 47и бэ оучя въ црькъви по вься дьни. архиереи же и кънижьници искааху эго погоубити и старэишины людемъ. 48и не обрэтааху чьто сътворять эмоу. людиэ бо вьси дрьжааху ся эго послоушающе.