Глава 21
1Възрэбъ же видэ въмэтающяя дары своя въ газофилакию богатыя. 2видэ же нэкую въдовицу оубогу въмэтающу тоу дъвэ лептэ зи рече: въ истину глаголю вамъ яко въдовица си оубогая болэ вьсэхъ въврьже. 4вьси бо си от избытойка своэго въврьгошя въ даръ богоу. а си от лишения своэго вьсе имэниэ своэ эже имэаше въврьже. 5и эдинэмъ глаголющемъ о црькъви яко камениэмь добръмь и сосуды оукрашена эсть рече: 6си яже видите придуть дьниэ въ няже не останеть камень на камени иже не разорить ся. 7въпросишя же и глаголюще: оучителю къгда оубо си будуть и чьто эсть знамениэ эгда хотять си быти; 8онъ же рече: блюдэте ся да не прэльщени будете. мънози во придуть въ имя моэ глаголюще яко азъ эсмь и врэмя приближи ся. не идэте оубо въ слэдъ ихъ. 9эгда же оуслышите брани и нестроэния не оубоите ся. подобаэть бо симъ прэжде быти нъ не оу абиэ коньчина. 10тойгда глаголаше имъ: въстанеть языкъ на языкъ и царьство на царьство. 11труси же велици по мэста и глади и мори будуть страхования же и знамения съ небесе велия будуть. 12прэжде же сихъ вьсэхъ възложять на вы рукы своя и ижденуть прэдающе на съборища и тьмьниця ведомы къ царемъ и владыкамъ имене моэго ради. 1зприлоучить же вамъ въ съвэдэтельство. 14положите оубо на срьдьцихъ вашихъ не прэжде поучати ся отвэщати. 15азъ бо дамь вамъ оуста и прэмудрость эиже не възмогуть противити ся ли отвэщати вьси противляющеи ся вамъ. 16прэдани же будете и родители и братиэю и родъмь и дроугы и оумрьтвять от васъ. 17и будете ненавидими вьсэми имене моэго ради. 18и власъ от главы вашея не погыбнеть. 19въ трьпэнии вашемь сътяжите доушя вашя. 20эгда же оузрите обстоимъ вои иероусалимъ тойгда разоумээте яко приближи ся запоустэниэ эмоу. 21тойгда сущеи въ иоудеи да бэгають въ горы. и иже посрэдэ эго да исходять. и иже въ странахъ да не въходять въ нь. 22яко дьниэ мьщению си суть. да исплънять ся вься написаная. 2згоре же непраздьныимъ и доящиимъ въ ты дьни. будеть бо бэда велия на земли и гнэвъ на людьхъ сихъ. 24и падуть въ остриэ меча. и плэнени будуть въ языкы вься. и иероусалимъ будеть попираэмъ языкы доньдеже съконьчають ся врэмена языкъ. 25и будуть знамения въ слъньци и лоунэ и звэздахъ и на земли туга языкомъ от нечаяния шоума морьскааго и възмущения. 26издыхающемъ чловэкомъ от страха и чаяния идущиихъ на вьселэную. силы бо небесьныя двигнуть ся. 27и тойгда оузьрять сынъ чловэчьскыи идущь на облацэхъ съ силою и славою мъногою. 28начинающемъ же симъ бывати въсклоните ся и въздвигнэте главы вашя. занэ приближи ся избавлэниэ ваше. 29и рече имъ притойчу. видите смокъвьницу и вься дрэва. з0эгда прошибають ся оуже. видяще о себэ вэсте яко оуже близъ жятва эсть. з1тако и вы эгда оузьрите си бывающа вэдите яко близъ эсть царьствиэ божиэ. з2аминь глаголю вамъ яко не имать прэити родъ сь доньдеже вься будуть. ззиебо и земля мимо идеть а словеса моя не имуть минути. з4вънемлэте же себэ еда къгда отяготэють срьдьца ваша обэдениэмь и пияньствиэмь и печальми житиискыими. и наидеть на вы вънезапу дьнь той. з5яко сэть бо придеть на вься сэдящяя на лици вьсея земля. з6бъдите оубо вьсяко врэмя моляще ся да съподобите ся оубэжати вьсэхъ сихъ хотящиихъ быти и стати прэдъ сынъмь чловэчьскыимъ. з7бэ же въ дьни оучя въ црькъви а нощию исходя въдворэаше ся въ горэ нарицаэмэи елеонъ. з8и вьси людиэ из оутра прихождааху къ нэмоу въ црькъвь послоушатой эго.
Глава 22
1Приближааше же ся праздьникъ опрэснокъ нарицаэмыи пасха 2и искааху архиереи и книжьници како и бышя оубили. бояаху бо ся людии. звъниде же сотона въ иоуду нарицаэмааго искариот суща от числа обою на десяте. 4и шьдъ глагола архиереомъ и воэводамъ како имъ прэдасть и. 5и въздрадовашя ся и съвэщашя дати эмоу съребро. 6и исповэдэ и искааше подобьна врэмене да и прэдасть имъ без народа.7приде же дьнь опрэснокъ въ ньже подобьно бэ жрьти пасху. 8и посъла петра и иоана рекъ: шьдъша оуготоваита намъ пасху да ямъ. 9она же рэсте эмоу: къде хощеши да оуготоваэвэ; 10онъ же рече има: се въшьдъшема вама въ градъ срящеть вы чловэкъ въ скудьльницэ воду нося. по нэмь идэта въ домъ въ ньже въходить. 11и рьцэта господиноу домоу: глаголеть ти оучитель къде эсть обитэль идеже пасху съ оученикы моими сънэмь; 12и той вама покажеть горьницу велию постойлану. и тоу оуготоваита. 1зшьдъша обрэтосте якоже рече има и оуготовасте пасху. 14и эда бысть година възлеже и оба на десяте апостола съ нимь. 15и рече къ нимъ: желэниэмь се въжделэхъ пасха ясти съ вами прэжде даже не приму мукы. 16глаголю бо вамъ яко отселэ не имамь ясти от нэго доньдеже коньчаэть ся въ царьствии божии. 17и приимъ чашу хвалу въздавъ рече: приимэте се и раздэлите себэ. 18глаголю бо вамъ: отселэ не имамь питии от плода лозьнааго доньдеже царьствиэ божиэ придеть. 19и приимъ хлэбъ хвалу въздавъ прэломи и дасть имъ глаголя: се эсть тэло моэ даэмоэ за вы. се творите въ мою память. 20и чашу такожде по вечеряиии глаголя: си чаша новыи завэтой моэю кръвию яже за вы проливаэть ся. 21обаче се рука прэдающааго мя съ мъною эсть на трапезэ. 22и сынъ оубо чловэчьскыи по нареченоуоумоу идеть. обаче горе чловэкоу томоу имьже прэданъ будеть. 2зи ти начашя искати въ себэ которыи будеть от нихъ хотяи сътворити се; 24бысть же и пьря въ нихъ кыи мьнить ся ихъ быти болэи. 25онъ же рече имъ: цариэ языкъ оустоять имъ и обладающе ими благодэтелэ нарицають ся. 26вы же не тако. нъ боли въ васъ да будеть яко мьнии и старэи яко слоужя. 27кыи бо болии възлежяи ли или слоужяи; не възлежяи ли; азъ же посрэдэ васъ эсмь яко слоужяи. 28вы эсте прэбывъшеи съ мъною въ напастехъ моих. 29и азъ завэщаваю вамъ якоже завэща мънэ отьць мои царьство. з0да ясте и пиэте на трапезэ моэи въ царьствии моэмь и сядете на прэстолэхъ соудяще обэма на десяте колэнома израилевома. з1рече же господь: симоне симоне се сотона просить васъ да бы сэялъ яко пъшеницу. з2азъ же молихъ ся о тебэ да не оскоудээть вэра твоя. и ты нэкъгда обращь ся оутврьди братию твою. ззонъ же рече эмоу: господи съ тобою готовъ эсмь и въ тьмьницу и въ съмрьть ити. з4онъ же рече: глаголю ти петре не възгласить кокот дьньсь доньдеже три краты отврьжеши ся от мене не вэдэти. з5и рече имъ: эгда посълахъ вы без влагалища и бес пиры и бес сапогъ еда чесо лишени бысте; они же рэшя: ни чесо же. з6рече же имъ: нъ нынэ иже имать влагалища да възметь такожде и пиру. и иже не имать да продасть ризу свою и коупить ножь. з7глаголю бо вамъ яко эще писаноэ се подобаэть да съконьчаэть ся о мънэ эже и съ безаконьникы въмэни ся. ибо эже о мънэ коньчину имать. з8они же рэшя: господи се ножа сьде дъва. онъ же рече имъ: довольно эсть. з9и ишьдъ иде по обычаю въ гору елеоньску. по нэмь же идошя оученици эго. 40бывъ же на мэстэ рече имъ: молите ся да не вънидете въ напасть. 41и самъ отступи от нихъ яко врьжениэ камене. и поклонь колэнэ моляаше ся 42глаголя: отьче аще волиши мимо неси чашу сию от мене. обаче не моя воля нъ твоя да будеть. 4зяви же ся эмоу ангелъ съ небесе оукрэпляя и. 44и бывъ въ подвизэ прилэжьнээ молэаше ся. и бысть пот эго яко и капля кръве каплющя на землю. 45и въставъ от молитвы пришьдъ къ оученикомъ обрэте я съпящя от печали. 46и рече имъ: чьто съпите; въставъше помолитеся да не вънидете въ напасть. 47эще же эмоу глаголющоу се народъ и нарицаэмыи иоуда эдинъ от обою на десяте прэдъ ними идэаше. и приступи къ iсоусови лобъзатой эго. се бо бэ зиамениэ далъ имъ. эгоже лобъжу той эсть. 48iсоусь же рече эмоу: иоудо лобъзаниэмь ли сына чловэчьскааго прэдаэши; 49видэвъше же иже бэаху о нэмь бываэмот рэшя эмоу: господи аще оударимъ ножьмь; 50и оудари эдинъ нэкыи от нихъ архиереова раба и отрэза эмоу оухо десноэ. 51отвэщавъ же iсоусь рече: оставите до сего. и коснувъ въ оухо эго исцэли и. 52рече же iсоусь къ пришьдъшиимъ на нь архиереомъ и стратигомъ црькъвьныимъ и старьцемъ: яко на разбоиника ли изидосте съ мечи и дрькольми ятой мене; 5зпо вься дьни сущоу ми съ вами въ црькъви не прострэсте рукы на мя. нъ се эсть ваша година и область тьмьная. 54имъшеи же и ведошя и въведошя и въ домъ архиереовъ. петръ же идэаше въ слэдъ издалече. 55възнэщьшемъ же имъ огнь посрэдэ двора и въкоупэ сэдъшемъ сэдэаше петръ по срэдэ ихъ. 56оузьрэвъши же и рабыни этера сэдящь при свэщи и възьрэвъши на нь рече: и сь съ нимь бэ. 57онъ же отврьже ся эго глаголя: не знаю эго жено. 58и не по мъногоу дроугыи видэвъ и рече: и ты от нихъ эси. петръ же рече: чловэче нэсмь. 59и мимошьдъши яко годинэ эдинои инъ этеръ крэпляаше ся глаголя: въ истину и сь съ нимь бэ. ибо галилеи эсть. 60рече же петръ: чловэче не вэмь эже глаголеши. и абиэ эще глаголющоу эмоу възгласи коуръ. 61и обращь ся господь възьрэ на петра. и помяну петръ слово господьне якоже рече эмоу яко прэжде даже не възгласить коуръ три краты отврьжеши ся мене. 62и ишьдъ вънъ плака ся горько. 6з и мужи дрьжящеи iсоуса ругааху ся эмоу биюще. 64и закръйвъше и бияаху и по лицоу. въпрашааху же и глаголюще: прорьци къто эсть оударии тя; 65и ина мънога хоуляще глаголааху на нь. 66и яко бысть дьнь събьрашя ся старьци людьсции и арх