Глава 12
1Iсоусь же прэжде шести дьнъ пасхи приде въ вифанию идеже бэ лазарь оумьрыи эгоже въскрэси из мрьтвыихъ. 2сътворишя же эмоу вечерю тоу и марфа слоужааше. лазарь же эдинъ бэ от възлежащиихъ съ нимъ. змария же приимъши литру мура наръда пистикия мъногоцэньныя помаза нозэ iсоусовэ и отьре власы своими нозэ эго. храмина же наплъни ся от воня мурьныя. 4глагола же эдинъ от оученикъ эго иоуда симонь искариотьскыи иже хотэаше прэдати и: 5чьсо ради муро се не продано бысть на трьхъ сътэхъ съребрьникъ и дано нищиимъ; 6се же рече не яко о нищиихъ печааше ся нъ яко тать бэ и рачицу имы и въмэтаэмая ношааше. 7рече же iсоусь: не дэите эя. въ дьнь погребения моэго съблюде ю. 8нищяя бо вьсегда съ собою имаате мене же не вьсегда имаате. 9разоумэ же народъ мъногъ от иоудеи яко тоу эсть и придошя не iсоуса ради тойкъмо нъ да и лазаря видять эгоже въскрэси от мрьтвыихъ. 10съвэщашя же архиереи да и лазаря оубиють. 11яко мънози эго ради идэаху иоудеи и вэровааху въ iсоуса. 12въ оутрэи же дьнь народъ мъногъ пришьдыи въ праздьникъ слышавъше яко iсоусь грядеть въ иероусалимъ 1зприяшя вэиэ от фуникъ и изидошя противу эмоу и зъвааху глаголюще: осанъна благословлэнъ грядыи въ имя господьне царь израилэвъ. 14обрэтой же iсоусь осьля въсэде на нэ якоже эсть писано: 15не бои ся дъщи сионова се царь твои грядеть сэдя на жрэбяти осьли. 16сихъ же не разоумэшя оученици эго прэжде. нъ эгда прослави ся iсоусь тойгда помянушя яко си бэшя о нэмь писана. и си сътворишя эмоу. 17съвэдэтельствовааше же народъ иже бэ съ нимь эгда лазаря възгласи от гроба и въскрэси эго от мрьтвыихъ. 18сего ради и противу изиде эмоу народъ яко слышашя и сътворьшь се знамениэ.19фарисеи же рекошя къ себэ: видите яко ни кая же польза эсть. се вьсь миръ но нэмь иде. 20бэаху же елини нэции от въшьдъшиихъ да поклонять ся въ праздьникъ. 21си же приступишя къ филипоу иже бэ от вифсаиды галилеискыя и моляаху и глаголюще: господи хощемъ iсоуса видэти. 22приде филипъ и глагола андреови. и пакы андреа и филипъ глаголасте iсоусови. 2зiсоусь же отвэща има глаголя: приде година да прославить ся сынъ чловэчьскыи. 24аминь аминь глаголю вамъ: аще зрьно пьшеничьно падъ въ землю не оумьреть то эдино прэбываэть. аще ли оумьреть мъногъ плодъ сътворить. 25любяи доушу свою погоубить ю и ненавидяи доушя своэя въ мирэ семь въ животэ вэчьнээмь съхранить ю. 26аще къто мънэ слоужить по мънэ да ходить. идеже азъ эсмь тоу и слоуга мои будеть. и аще къто мънэ слоужить почьтеть и отьць. 27нынэ доуша моя възмути ся и чьто реку; отьче съпаси мя от годины сея; нъ сего ради придохъ на годину сию. 28отьче прослави имя твоэ. приде же гласъ съ небесе: и прославихъ и пакы прославлю. 29народъ же стоя и слышавъ глаголааху: громъ бысть. ини глаголааху: ангелъ глагола эмоу. з0отвэща iсоусь и рече: не мене ради гласъ сь бысть нъ васъ ради. з1нынэ судъ эсть мироу семоу. нынэ кънязь мира сего изгънанъ будеть вънъ. з2и азъ аще възнесенъ буду от земля вься привлэку къ себэ. ззсе же глаголааше знаменая коэю съмрьтию хотэаше оумрэти. з4отвэща эмоу народъ: мы слышахомъ от закона яко христосъ прэбываэть въ вэкы. и како ты глаголэши възнести ся подобаэть сыноу чловэчьскоуоумоу; къто сь эсть сынъ чловэчьскыи; з5рече же имъ iсоусь: эще мало врэмя свэтой въ васъ эсть. ходите доньдеже свэтой имаате да тьма васъ не иметь. и ходяи въ тьмэ не вэсть камо идеть. з6доньдеже свэтой имате вэроуите въ свэтой да сынове свэтоу будете. си глагола iсоусь и ошьдъ съкры ся от нихъ. з7толика же знамения сътворьшоу эмоу прэдъ ними не вэровааху въ нь. з8да слово исаия пророка събудеть ся эже рече: господи къто вэрова слоухоу нашемоу и мышьца господьня комоу откры ся; з9сего ради не можааху вэровати яко пакы рече исаия: 40ослэпи очи ихъ и окаменилъ эсть срьдьца ихъ да не видять очима и не разоумэють срьдьцьмь и обратять ся и исцэлю я. 41си рече исаия эгда видэ славу эго и глагола о нэмь. 42обаче оубо и от кънязь мънози вэровашя въ нь. нъ фарисеи ради не исповэдааху да не ис съборища изгънани будуть. 4звъзлюбишя бо паче славу чловэчьску неже славу божию. 44iсоусь же възъва и рече: вэроуяи въ мя не вэроуэть въ мя нъ въ посълавшааго мя. 45и видяи мя видить посълавъшааго мя. 46азъ свэтой въ миръ придохъ да вьсякъ вэроуяи въ мя въ тьмэ не прэбудеть. 47и аще къто оуслышить глаголы моя и не вэроуэть азъ не сужду эмоу. не придохъ бо да сужду мирови нъ да съпасу миръ. 48отмэтаяи ся мене и не приэмля глаголъ моихъ имать судящааго эмоу. слово эже глаголахъ то судить эмоу въ послэдьнии дьнь. 49яко азъ о себэ не глаголахъ. нъ посълавыи мя отьцъ той мънэ заповэдь дасть чьто реку и чьто възглаголю. 50и вэмь яко заповэдь эго живот вэчьныи эсть. яже оубо азъ глаголю якоже рече мънэ отьць тако глаголю.