СЯСТРА МАРЫЯ. Ды што ты такое гаворыш?
ФIЛIП. Ну, паслухай, паслухай. Я не ведаю, што са мною адбываецца, калi я думаю пра цябе.
СЯСТРА МАРЫЯ. Бог з табою, брат Фiлiп. Падумай, што ты гаворыш!
ФIЛIП. Табе здаецца, што я яшчэ вельмi малы? Так? Я ведаю, ты лiчыш мяне хлапчуком. Гэта мой твар цябе падманвае. Я ненавiджу свой твар! Я гатовы здзерцi з яго скуру, каб толькi ты...
СЯСТРА МАРЫЯ. Я пайшла...
ФIЛIП. Пачакай! Я ненавiджу свой твар i вельмi люблю твой!
СЯСТРА МАРЫЯ. Памажы яму, Божа. Фiлiп, хлопчык мой, гэта насланнё. Д'ябальскiя спакусы, вось што гэта. Гэта пройдзе. Усё пройдзе. Прасi ў Бога i Ён дапаможа...
ФIЛIП. Ты не разумееш! Не буду я нiчога прасiць! Не буду! Хопiць! День за днём, ноч за ноччу я прасiў толькi аднаго. Малiўся, утаймоўваў плоць, прычашчаўся... Хопiць!
СЯСТРА МАРЫЯ. Фiлiп...
ФIЛIП. Пакахай мяне.
СЯСТРА МАРЫЯ. Гэтага нiколi не будзе.
ФIЛIП. Прашу цябе.
СЯСТРА МАРЫЯ. Нельга.
ФIЛIП. Будзеш браць ежу?
СЯСТРА МАРЫЯ. Паслухай мяне...
ФIЛIП. (выкiдвае кошык) Як хочаш! Не буду прасiць.
СЯСТРА МАРЫЯ. Пабойся Бога...
ФIЛIП. Не баюся. Нiчога не баюся. Калi гэта спакусы д'ябла - то я прымаю iх! Калi гэта насланнё - то я падпарадкоўваюся яму! Ты павiнна гэта зразумець. Чуеш? Павiнна! Павiнна! Я не магу iначай. Не магу. Паслухай, Марыя, калi ты пакарышся мне, я цябе азалачу. Бiскуп адпусцiць усе грахi. У мяне ёсць грошы. Шмат грошай. Нiхто не ведае. Бiскуп не ведае. Ты будзеш жыць як герцагiня. Я буду кахаць цябе!
СЯСТРА МАРЫЯ. Але ж ты яшчэ дзiця. Фiлiп, гэта дзiцячая страсць. Ды i не да гэтага ты прызначаны. Фiлiп, падумай...
ФIЛIП. Дзiцячая? Зноў? Як ты не разумееш, што гэта ты мяне давяла! Што глядзiш? Ты! Ахмурыла. Прымусiла пакахаць пакорлiвасцю сваёю, пяшчотаю, лагоднасцю... А цяпер? Не! Не1 Калi прымусiла мяне пакахаць, я таксама цябе прымушу! Прымушу! Хочаш ты гэтага цi не. I ўсе легiёны Рая i Пекла не стрымаюць мяне. Што глядзiш? Ты зразумела мяне? (Хапае яе i трасе).
СЯСТРА МАРЫЯ. Што ты робiш? Фiлiп. Фiлiп. Злiтуйся. (Крычыць) Злiтуйся!
ФIЛIП. Сцiхнi! (Б'е яе).
Сцэна 12
(З'яўляецца сястра Iаана).
СЯСТРА IААННА. Пакахаў галубок галубку i давай таптаць (смяецца). Топча, курлыкае, радуецца i не ведае, што янот ужо блiзка...
ФIЛIП. Хто гэта? Хто тут?
СЯСТРА IААННА. А табе хто трэба, галубочак? (Сястра Марыя выбягае).
ФIЛIП. Ты хто? А-а-а, я бачыў цябе. Так, я цябе ведаю. Ты Iаана вар'ятка.
СЯСТРА IААННА. А ты анёлачак з целам казляняцi. Небарака... Матчыны вымя згубiў, вось i тыцкаеш мыскаю кожнай сучцы.
ФIЛIП. Паслухай, ты ж нiкому не раскажаш пра тое, што бачыла?
СЯСТРА IААННА. А што я бачыла?
ФIЛIП. Нiкому не раскажаш, што я размаўляў з сястрою Марыяй?
СЯСТРА IААННА. Ты размаўляў з сястрою Марыяй? Дзiўна... А мне здавалася, што ты хацеў засунуць у яе свой член.
ФIЛIП. Ты дурная вар'ятка, вось i вярзеш усялякую лухту.
СЯСТРА IААННА. Ах, як нядобра ты гаворыш. Як ты лiчыш, што падумае бiскуп, калi даведаецца?..
ФIЛIП. Адкуль ён даведаецца?
СЯСТРА IААННА. Ластаўка ў дзюбе прынясе. Багата спосабаў ёсць...
ФIЛIП. Глупства кажаш.
СЯСТРА IААННА. А ручкi падрыгваюць... Страшна?
ФIЛIП. Так i ведай, калi ты i надалей лапатаць будзеш, знойдуцца сiла, якiя прымусяць цябе змоўкнуць назаўсёды.
СЯСТРА IААННА. (Цiха) Боязна...
ФIЛIП. Што?
СЯСТРА IААННА. Боязна. Ты... ты такi страшны. У-у-у... Страшны анёлачак... мне падабаюцца страшныя анёлачкi. А што ты ёй прынёс?
ФIЛIП. (Не зразумеўшы) Што?
СЯСТРА IААННА. Там, у кошыку. Што ты прынёс ёй?
ФIЛIП. Фарэль... смажаную, руанскi сыр, яйкi.
СЯСТРА IААННА. (здзiўлена) I яна не згадзiлася легчы з табою за руанскi сыр? (Бярэ кошык). Дурная, дурная Марыя.
ФIЛIП. Як?!
СЯСТРА IААННА. Розум птушыны. Упусцiць такi сыр i яйкi...
ФIЛIП. А ты што, згадзiлася б... за гэта?
СЯСТРА IААННА. Хто ведае, што можа прывабiць жанчыну? Хто ведае? Чаму табе спадабалася Марыя?
ФIЛIП. Я не...
СЯСТРА IААННА. Ты такi смешны. Я табе раскажу. Мне iншы раз хацелася пакахаць анёла. Толькi сапраўднага, а то ёсць чарцяняты зусiм як анёлы. Я хацела сапраўднага: з аблiччам анёла, з голасам анёла i каб з вачэй промнi... У тваiх вачах свецяцца промнi?
ФIЛIП. Слухай, хочаш быць са мною,а? Я табе прывязу шмат ежы...
СЯСТРА IААННА. Як добра кахаць анёла! А яшчэ лепей, калi анёл кахае цябе...
ФIЛIП. Паслухай...
СЯСТРА IААННА. Толькi анёлы такiя наравiстыя...
ФIЛIП. Паслухай, сястра Iаана, пакахай мяне. Пакахай мяне, я прывязу табе шмат ежы. Я прывязу табе самага лепшага казiнага сыру, алiваў, апельсiнаў. Чаго пажадаеш табе прывязу. Калi ласка...
СЯСТРА IААННА. Ну, чаго ты хочаш?
ФIЛIП. Калi ласка. Я прывязу табе шмат ежы.
СЯСТРА IААННА. Ты хочаш засунуць у мяне свой член? Ну, гэта нiкуды не варта. Ты ж не ведаеш, хто я. Ды i ты не анёл - у анёла няма члена (Смяецца). Не. Я не буду цябе кахаць нават за казiны сыр. Ты не анёл. Ты казляня. Я ведаю, хто анёл, ведаю, але табе не скажу. (Фiлiп садзiцца i плача, закрыўшы твар рукамi). Ну, не плач...
ФIЛIП. (плаксiвым голасам) Калi ласка.
СЯСТРА IААННА. Маленькi... Ну чаго ты хочаш? Сам падумай. Гэта ўсё з-за Марыi. Дурная Марыя, зусiм дурная... Не засмучайся, я табе таямнiцу адкрыю. Я ўмею чытаць будучае. Ёсць спосабы... У цябе ўсё будзе добра. Ты знойдзеш жанчыну, якая прадасць сябе за казiны сыр. Яны ўсе прадаюцца за казiны сыр. А гэты сыр забяру я. Не бойся, я не ўсiм раскажу, што ты хацеў... Ну што ты. Не плач, вазьмi кветачку. Да пабачэння, маленькi мой, табе трэба шмат, шмат сыру... Ага, забылася сказаць, Марыя пакахае цябе, пакахае...
(Смяецца i выходзiць, затым выходзiць i Фiлiп).
Сцэна 14
(Уваходзяць Мацi-Iгумення i сястра Ганорыя).
МАЦI-IГУМЕННЯ. Мне дакладвалi, што ранiцаю зноў заядаў замок у заходнiх веснiчках.