– Och, to ty. Nie myślałam, że wrócisz. Co się stało?
– Mogłabym od ciebie zadzwonić?
Sprawiała wrażenie zakłopotanej, ale cofnęła się i wpuściła mnie do środka. Była bosa i miała na sobie dres. Jasne włosy spięła wysoko na czubku głowy. Wyjrzała na zewnątrz.
– Gdzie jest twój samochód?
– Zaparkowałam go przy drodze. Silnik nagle zgasł i muszę się jakoś dostać do domu.
– Nie ma sprawy – rzuciła. – Poczekaj chwilkę, pójdę tylko po kluczyki.
– Nie, nie chcę ci sprawiać kłopotu. Niedaleko mieszka mój znajomy, który świetnie zna się na samochodach. Poproszę go, żeby rzucił okiem na mojego staruszka. Może uda się go tutaj uruchomić.
– Jeśli nie, zawsze mogę cię podrzucić.
Na górze słyszałam dudniącą muzykę. Pewnie Leila i Paulie planują swoją wielką ucieczkę. Miałam nadzieję, że policja wkroczy do akcji, zanim zrealizują swój zamiar. Nie byłam pewna, gdzie jest Rand. Może szykuje w łazience kąpiel dla Griffa.
Crystal wprowadziła mnie do salonu i stanęła w drzwiach, gdy ja zajęłam miejsce przy biurku. Uśmiechnęłam się do niej.
– To potrwa tylko chwilkę – rzuciłam w nadziei, że wyjdzie z pokoju. Podniosłam słuchawkę i wykręciłam domowy numer Jonaha. Jeśli odbierze Camilla, to po mnie. Parę razy zostawiała odłożoną słuchawkę na stoliku i odchodziła, nie chcąc powiedzieć Jonahowi, że to ja dzwonię.
– Jonah Robb – usłyszałam na szczęście.
– Cześć, to ja.
– Kinsey? – spytał zaskoczony i szczerze mówiąc, miał ku temu powody.
– Tak.
– Co jest?
– Jestem u Crystal w domu na plaży. Mam mały problem i chciałabym, żebyś się nim zajął.
– Dobra – rzucił ostrożnie. – Kapuję. O co chodzi?
– Nie ma sprawy. Mogę poczekać. Na pewno nie sprawiam ci kłopotu? Jeśli tak, mogę zawsze zadzwonić do Vince’a.
– No wiesz, jestem tu trochę zajęty. Czy to ważne?
– Bardzo. Znasz adres?
– Wiem, gdzie to jest. Masz kłopoty?
– Jeszcze nie, ale kto wie. No to do zobaczenia. Wielkie dzięki.
Odłożyłam słuchawkę, a kiedy podniosłam wzrok, zauważyłam, że w drzwiach pojawiła się Anica. Stały blisko siebie: Crystal z przodu, Anica tuż za nią, opierając rękę na jej ramieniu. Nagle zrozumiałam, co oglądałam od samego początku.
– Masz jakiś kłopot? – spytała Anica.
– Nie. Czekam tylko na przyjaciela, który pomoże mi uruchomić samochód. Zaraz tu przyjedzie.
– To może wypijesz z nami kieliszek chardonnay?
– Chyba tak.
Wyszłam za nimi na taras. Siedziałyśmy w ciemności i popijałyśmy wino. Aż do przybycia Jonaha rozmawiałyśmy o błahostkach na tle szumu fal rozbijających się o piaszczysty brzeg oceanu.
