Цікавае пытаньне: колькі настальгіі трэба чалавеку?
Унівэрсальнага адказу, вядома, няма. У кожнага настальгія і яе «доза» — непаўторна свае. Лішні раз пераканаўся ў гэтым аднойчы ў Нью-Ёрку. Іду сабе па вуліцы, і раптам — помнік Уладзіміру Ільлічу. Балючы ўшчык ніякіх істотных зьменаў у краявід ня ўносіць: на даху прысадзістага дому насупраць па-ранейшаму стаіць Ленін. Праўда, паказвае не на віна-гарэлачную краму, як почасту бывала ў СССР, а на вітрыны сэкс-шопу. Мой праваднік, амэрыканскі беларус, патлумачыў, што з прычыны настальгіі помнік прывезьлі морам з Адэсы і ўсьцягнулі на дах яшчэ савецкія эмігранты. Дык усё ж, колькі трэба чалавеку настальгіі? Відаць, столькі, каб захаваць аптымізм і ўбачыць гістарычную пэрспэктыву.
Мне хочацца верыць, што ўсё больш беларусаў , і найперш маладых, настальгуюць па той краіне , якая ўжо даўно жыве ў нашых мроях і снах.
Калі яна станецца явай, тады і падумаем, якога помніка заслугоўвае колішні «союз нерушимый республик свободных» , які камусьці зноў соладка мроіцца.
Пайсьці, як зь вялікай балюшкі
Ці баіцеся вы сьмерці?
Валера Шапэнгаўэр сказаў, што натуральная мяжа чалавечага жыцьця — сто гадоў. Борхэс назваў ягоныя словы «лухтой, якая не пазбаўленая дасьціпнасьці».
Я ўжо знаёміўся зь сьмерцю, і мы адно аднамуне спадабаліся.
Сябар прыслаў тады ў рэанімацыю sms, штояшчэ ня ўсё выпілі.
Відаць, і напісалі ня ўсё, і не паўсюль, дзе хацелася б, заснулі і прачнуліся...
Наконт таго, што ня ўсё выпілі, успамінаецца, дарэчы, яшчэ адно выслоўе: «З гэтага жыцьця добра было б пайсьці, як зь вялікай бяседы — дасхочу наталіўшы смагу, але ня ўпіўшыся» .
Карацей кажучы, не баюся, але пабойваюся.
Стараюся слухацца дактароў і піць сваю штодзённуюжменьку лекаў.
Чэслаў Мілаш на дзясятым дзясятку пісаў, шторабіў прыкладна тое самае. А таксама згадваўсяброў, якія з рэкамэндацыяў мэдыкаў толькісьмяяліся.
Аднак прачытаць тых радкоў мэтра сябры ўжоне маглі.
Пытаньне самому сабе
У чым сэнс жыцьця?
Ян зь Берасьця
Баюся падацца банальным, але мне здаецца,што сэнс жыцьця ў тым, каб зразумець сваю ролю,зьліцца зь ёю і згуляць як належыць. Аднак — кабатрымалася — пытаньне, якое вы прыслалі мне,трэба зноў і зноў задаваць самому сабе.
Паказьнік асобаў
А
Абіхт Рудольф 130—132
Абрамчык Мікола 75
Абрэмбска-Яблоньска Антаніна 229
Аверчанка Аркадзь 233
Авэйдэ Аскар 319
Агінскі Міхал Клеафас 276
Адамкус Валдас 357
Адамовіч Антон 333—335
Адамчык Вячаслаў 166
Азбукін Мікола 332—334
Аксак Валянціна 207
Акудовіч Валянцін 161, 164—165, 237
Акула Кастусь 347
Алейнікаў Сяргей 266
Алена 353—354
Аліфаровіч Гаўрыла 126
Альгерд 24, 53
Аляксандар ІІ 72, 196, 365
Аляксандар Македонскі 31
Аляксей І Камнін 363
Аляксей Міхайлавіч 91, 120
Аляхновіч Францішак 126
Андрусішына Юля 65
Андрыёлі Міхал 111
Андрэеў Міхаіл 302
Анна Іаанаўна 83
Апалёній Радоскі 17
Аркуш Алесь 153, 207
Арлова Тацяна 177, 213, 289
Арловы 104, 178
Арлоў Аляксей 61, 176, 178—179
Арлоў Багдан 33
Арлоў Уладзімер, аднафамілец 61
Арсеньнева Натальля 295, 298
Арто Антанэн 162
Арыстотэль 32, 55
Асташонак Алесь 162, 165
Астроскі Іван 58
Аўрамчык Мікола 35
Ашанін Леў 35
Б
Бабіна Наталка 338
Бабкова Вольга 58
Багдановіч Максім 186, 222, 252—258, 349
Багушэвіч Францішак 101, 111, 115, 318—319
Бадунова Палута 346, 349
Базанаў Дзьмітры 110
Байкоў Мікалай 225
Бандаровіч Юрась 150—151
Бандарына Зінаіда 333
Банольдзі Ахіла 111, 295—296, 299
Барадулін Рыгор 60—61, 207, 226, 338
Баркоў Іван 225
Бартосік Зьміцер 37—38, 299
Баршчэўскі Лявон 207—208
Баршчэўскі Ян 330
Барыс Усяславіч 68
Барэйка Язэп 160
Батура Сьцяпан 51, 222, 363