„Proszę pocieszyć się myślą, że po tym doświadczeniu wszystko, co nas jeszcze w życiu spotka, będzie przyjemniejsze.” Wychodzi, lekko dociskając drzwi ubikacji. Porucznik Pantoja trzyma już ręcznik między zębami i gryzie z całych sił. Zamknął oczy, wbił d tonie w kolana i dwa miliony porów rozwarło się jak okna wzdłuż całego jego ciała, aby zwrócić pot i żółć. Powtarza sobie z całą rozpaczą, na jaką go stać: „Nie będę srać wizytantkami, nie będę srać wizytantkami.” Ale dwa litry wody zaczęły już opadać, ześlizgiwać się, spuszczać i wciskać, parzące i sataniczne, zgubne, zabójcze, zdradzieckie, ciągnąc solidne bryły płomieni, noży, szpikulców, które prażą, rozdymają, szarpią, oślepiają. Wypuścił ręcznik z ust, aby móc ryczeć jak lew, chrząkać jak świnia i śmiać się jak hiena, jednocześnie.
4
Poufne zarządzenie w sprawie przydzielenia OMW
„Pachitea”
Kontradmirał Pedro G. Carillo, dowódca Amazońskiej Flotylli Rzecznej,
Stwierdzając, że:
1. otrzymał podanie kapitana PSL (Intendentura) Pantaleona Pantoja, szefa Służby Wizytantek przy Garnizonach, Posterunkach Granicznych i innych Obiektach (SWGPGO), niedawno powołanej do życia przez Peruwiańskie Siły Lądowe dla rozwiązania nabrzmiałego problemu biologiczno-psychologicznego młodszych podoficerów i szeregowców odbywających służbę w odległych rejonach, z prośbą o udzielenie mu pomocy i ułatwień przez Amazońską Flotyllę Rzeczną w organizacji systemu transportowego między stanowiskiem dowodzenia i centrum logistycznym Służby Wizytantek a ośrodkami jej działalności usługowej;
2. wspomniana prośba została zaaprobowana przez Administrację, Intendenturę i Służby Różne Sił Lądowych (generał Felipe Collazos) i komendanturą V Okręgu (Amazonia) (generał Roger Scavino);
3. dowództwo Administracji Sztabu Głównego Marynarki Wojennej odniosło się do powyższej prośby pozytywnie, zaznaczając jednocześnie, iż uważa za stosowne, by SWGPGO rozszerzyło swą działalność usługową na bazy Marynarki Wojennej znajdujące się w odległych rejonach Amazonii, w których marzynarze odczuwają te same potrzeby i pragnienia co młodsi podoficerowie i szeregowcy Sił Lądowych, które to potrzeby legły u podstaw powołania Służby Wizytantek;
4. skonsultowany w niniejszej sprawie kapitan PSL (Intendentura) Pantaleon Pantoja odpowiedział, iż SWGPGO nie widzi przeszkód, by przychylić się do wyrażonego życzenia, uważając za konieczne przeprowadzenie przez Amazońską Flotyllę Rzeczną w podlegających jej bazach testu jego autorstwa, mającego na celu ustalenie wśród członków Marynarki Wojennej (MW) potencjalnej licziby użytkowników SWGPGO, tego samego, który przeprowadzony przez oficerów odpowiedzialnych z należytą sumiennością i efektywnością ustalił: potencjalną liczbę użytkowników na 327, średnią miesięczną liczbę usług wymaganą przez użytkowników – 10, i średnią czasu wymaganego na usługę indywidualną – 35 minut;
postanawia:
1. że tymczasowo przydziela się Służbie Wizytantek były okręt szpitalny „Pachilea”, który spełniać będzie na obszarze dorzecza Amazonki funkcję środka transporru między centrum logistycznym SWGPGO a ośrodkami jej działalności usługowej, łącznie ze stałą załogą składającą się z czterech ludzi pod dowództwem pierwszego podoficera Carlosa Rodriguez Saravia;
2. że OMW „Pachitea” przed opuszczeniem bazy Santa Clotilde, gdzie cumował od chwali wycofania po półwiecznej nieprzerwanej żegludze w służbie Marynarki Wojennej, w której dziejach zapisał się złotymi zgłoskami już w początkach swej służby uczestnicząc w roku 1910 w konflikcie z Kolumbią, zostanie pozbawiony oflagowania, godeł i pozostałych oznakowań, które wskazywałyby na okręt Peruwiańskiej Marynarki Wojennej, i zamalowany dowolnymi barwami wskazanymi przez kapitana, PSL (Intendentura) Pantaleona Pantoja, prócz szarostalowej i białej, które zastrzeżone są dla okrętów MW, a widniejąca na dziobie i mostku kapitańskim jego oryginalna nazwa „Pachitea” zamieniona zostanie na „Ewa” wybraną dla okrętu przez Służbę Wizytantek;
3. że przed podjęciem swych nowych zadań pierwszy podoficer Carlos Rodriguez Saravia i znajdująca się pod jego rozkazami załoga zostaną przez swych przełożonych odpowiednio1 przeszkoleni w zakresie delikatności powierzanej im milsji, i o obowiązku ubierania się podczas wykonywania; swych zadań wyłącznie w odzież cywilną, jak również zatajania swej przynależności do Marynarki Wojennej i utrzymywania największej, rezerwy wobec tego, co będą widzieć i słyszeć podczas swoich rejsów, i generalnie o unikaniu jakichkolwiek poufnych zwierzeń mogących ujawnić charakter Służby, do której zostali przydzieleni;
4. że kosztami paliwa, które pełniąc swe nowe funkcje będzie zużywać OMW eks-”Pachitea”, zostaną obciążone Marynarka Wojenna i Siły Lądowe, proporcjonalnie do wykorzystanych usług Służby Wizytantek, co ustalić można na podstawie licaby usług wyświadczonych w ciągu miesiąca każdej z wymienionych instytucji lub na podstawie ilości rejsów do garnizonów Sił Lądowych i baz rzecznych, odbytych przez okręt MW przydzielony SWGPGO;
5. że ze względu na poufny charakter niniejsze zarządzenie nie zostanie odczytane w Rozkazie Dziennym ani ujawnione w bazach, a przekazane jedynie do wiadomości oficerów, którzy mają je wykonać.
Podpisano:
kontradmirał Pedro G. Carillo
dowódca Amazońskiej Flotylli Rzecznej. Baza Santa Clotilde, 16 sierpnia 1956 roku.
Załączono kopie dla:
Sztabu Głównego Peruwiańskiej Marynarki Wojennej;
Administracji, Intendentury i Służb Różnych Sił Lądowych,
Komendantury V Okręgu (Amazonia).
SWGPGO
Raport numer trzy
Dotyczy
ogólnie: Służby Wizytantek przy Garnizonach, Posterunkach Granicznych i innych Obiektach;
szczegółowo: właściwości tłuszczu bufeo, chuchuhuasi, cocobolo, clabohuasea, huacapuruna, ipururo i żmijówki; ich związku z SWGPGO; doświadczeń przeprowadzonych na osobie niżej podpisanego i propozycji przez niego wysuniętych.
Charakterystyka: ściśle tajne.
Data i miejsce: Iquitos, 8 września 1956.
Niżej podpisany, kapitan PSL (Intendentura) Pantaleon Pantoja, szef SWGPGO, z szacunkiem pozdrawiając generała Felipe Collazos, szefa Administracji, Intendentury i Służb Różnych Sił Lądowych,.melduje, co następuje:
1. W całej Amazonii istnieje przesąd, iż czerwor odmiana bufeo (delfin slodkowodny z rzek amazońskich) jest zwierzęciem o znacznej potencji seksualnej, która popycha, je, z pomocą diabła lub złych duchów, do porywania każdej ilości kobiet dla zaspokojenia swego popędu; przybiera on jakoby w tym celu ludzką postać tak elegancką i męską, że nie jest mu się w stanie oprzeć żadna istota kobieca. W związku z przytoczonym przesądem powstało następujące przekonanie: że tłuszcz bufeo zwiększa męski popęd, a z mężczyzny czyni obiekt pożądania każdej kobiety; z tego też względu tłuszcz ten jest produktem, na który w sklepach i na bazarach istnieje olbrzymi popyt. Niżej podpisany postanowił osobiście sprawdzić wiarygodność tych przekonań, dla określenia, do jakiego stopnia owe wierzenia ludowe, przesądy czy też fakty stwierdzone naukowo mogą wpłynąć na istotę problemu, który legł u źródeł i stał się podstawą powołania do życia Służby Wizytantek, i bezzwłocznie przystąpił do dzieła prosząc członków swej rodziny, czyli swą matkę i małżonkę, pod pretekstem zaleceń lekarskich, by w ciągu jednego tygodnia wszystkie domowe posiłki przygotowywane były wyłącznie na tłuszczu z bufeo, co dało następujące rezultaty: 2. Od drugiego dnia począwszy, niżej podpisany zaczął odczuwać gwałtowny wzrost potrzeb seksualnych, anomalia ta z każdym dniem zaostrzała się gwałtownie, tak iż podczas dwóch ostatnich dni tygodnia czyny lubieżne i stosunki cielesne były jedynym, co zajmowało jego myśli, tak W: dzień, jak i w nocy (sny, koszmary senne), z poważną ujmą dla jego władz umysłowych, ogólnie pojętego systemu nerwowego i wydajności w pracy. W konsekwencji zmuszony był zażądać od swej małżonki, by utrzymywała z nim podczas tego tygodnia średnio dziennie do dwóch stosunków intymnych, co wspomnianą małżonkę doprowadziło do stanu wyczerpania, ale i zaskoczyło, jako że niżej podpisany miał w zwyczaju utrzymywanie małżeńskich stosunków intymnych w rytmie jednego co dziesięć dni przed przybyciem do Iquitos i jednego co trzy dni po przyjeździe, bowiem, co bez wątpienia musiało być związane z czynnikami wskazanymi uprzednio przez dowództwo (upały, atmosfera, wilgoć), niżej podpisany odczuł wzrost impulsów nasiennych już od dnia, w którym jego stopy dotknęły ziemi amazońskiej. W tym samym czasie niżej podpisany mógł stwierdzić, że objawy pobudzające funkcji tłuszczu z bufeo występują wyłącznie u mężczyzny, choć nie może stanowczo odrzucić myśli, iż być może małżonka jego, odczuwając podniecające działanie wspomnianego środka, zataiła je z całą mocą swego charakteru z powodu naturalnego poczucia wstydu i nienagannych manier każdej, zasługującej na‹ to, mianoi damy, jak to jest, o czym niżej podpisany ma zaszczyt zapewnić, w przypadku jego szanownej małżonki.