Выбрать главу

ГАРАДСКІ ВЕЦЕР

Як сцягi альтруiзму, Да крухмальных аблокаў Вецер кiдаў бялiзну - Навальнiцу палохаў.
Ён ляцеў на балконы, Рваў старыя газеты,- І круцiла над светам Некралогi з партрэтамi.
Вецер нёс iнфармацыю Напалову размытую, Парушаў пунктуацыю,- Уваскрасалi забiтыя.
Усмiхалiся вусны На паперы скамечанай, І здавалiся глупствам Усялякiя сведчаннi.
Над крыклiвымi гмахамi, Над маўклiвымi блокамi З друкаванымi птахамi Вецер знiк у аблоках.

РЭКЛАМА

Няярка гарыць вiтрына. Струменяцца адлюстраваннi. Тралейбусаў плыткiя зданi Бруяцца ультрамарынам.
Анёлы аблокаў з дыкты Ружовыя, нiбы мальвы, Блiшчаць самалётнай эмаллю, Паснуўшы ў палёце звыклым.
Завiс парашут парасону Над цэдлiкам-парашутыстам, У небе гандлёвай выстаўкi Зiхцяць матылi з кардону.
Маўчаць манекены-Буды, Нiбы эталоны здранцвення. Над iмi шыльда — Адзенне... Галантарэя... Абутак.
Вiтаю сваё аблiчча У дранай джынсовай куртцы. Яно папяросу курыць І лязгае запальнiчкай.

КВАДРЫ

Месяц — камень, магнiт астранома, Несхаваная ў час навагодняя цацка, Учарашнiя ўсёдаравальныя промнi, Танны згублены гузiк салдацкi...
Маладзiк — маляваны святлом пачынальнiк, Знак, якi выпадкова пакiнулi продкi, Чарапочак археалагiчнай знаходкi, Скрылiк лямпачкi з бiблiятэчнай чытальнi...
Поўня — сродак болесуцiшальны, Шкельца ад люстраных акуляраў, Сподак ураўнаважаных шаляў, Незагнаны ў сiло, шар бiльярдны...
Сход — кавалак будзённага дзённага неба, У лiловай атруце лiмонная долька, Напамiн, ад якога мне робiцца золка,- Луста хрумсткага паслясвяточнага хлеба...
Ветах — дужка наступнага сказа, Ад якога пачнецца народная казка, Алавянага неба iртутная частка, Утаптаная ў ноч металёвая каска,
Камертон арганiста, пакiнуты брату На доўгую-доўгую памяць...

СТАЛІЦА

Мне падабаецца: мiкрараён - Жалезны дух у канструктыўным целе, Дзiцячы пляц i школьны стадыён... Мне падабаюцца шурпатыя панелi.
Люблю метро, асветлены вагон І колы, што на грукат захварэлi. Люблю, калi састаў бярэ разгон У доўгiм, як працоўны дзень, тунелi.
Мне да душы падмуркi ў катлаване, Абмазаныя ў чорную смалу. Мне да душы iсцi па рыштаваннях На самы найвышэйшы дах. Люблю
Убачыць на дарожным скрыжаваннi Рассыпаную з кузава зямлю.

КУХНЯ

У цемры стрэлiў выключальнiк,- Прыпёрся металiчны хрушч, Сеў на зялёны ў кветкi чайнiк, Праскрыгатаў: "Лiсты не руш!"
Перагарэў электрачайнiк; Ператварыўся ў кветку жук. Галодным застаецца крук! Зноў моцна ляснуў выключальнiк.

КВЕТКІ

На пурпуровым аксамiце Ў блакiтнай вазе на стале Тры кветкi пад зялёным лiсцем Хавалi пах у сiнiм сне Пакою ноччу... "Чаму не спiце, Кветкi-ружы? Куды ваш цiхi спеў плыве?" У зорны холад адзiноты Знiкаў адказ, шукаючы пяшчоты...

ЛІРЫКА

Лiрыка — гэта касмiчная станцыя, Здатная ажыццявiць узнясенне, Вылепленая з пялёсткаў акацыя, Клямка, намацаная ў цёмных сенях,
Рытмамi створаная дэкарацыя Для азарэння i ўваскрашэння, Дадзеныя на хвiлiну вакацыi, Лiпеньскi водар асфальту i сена...
Цiхая лiрыка — гэта прасветленасць, Згубленая на iмгненне акрэсленасць, Сонечны зайчык на страчаных веснiцах...
Сцiплая лiрыка — гэта мелодыя, Формула, утвораная асалодаю, Хлопчыкам выштукаваная лодачка...