Eliris el inter vi homoj sentaŭgaj kaj forlogis la loĝantojn de sia urbo. Re13 Temas pri la uibo de la homoj sentaŭgaj. Se oni anstataŭe uzas A-finaĵan participon, ĉio ŝanĝiĝas: Eliris el inter vi homoj sentaŭgaj kaj forlogis la homojn loĝantajn en ilia urbo.
Seir estos submetito de siaj malamikoj. Nm 24 Temas pri la malamikoj de Seir.
Kompara esprimo kun kiel aŭ ol
Komparaj esprimoj enkondukitaj de kiel aŭ ol (§20.1) ofte reprezentas frazan ideon kun subkomprenata verbo. Si ene de tia kompara esprimo re- prezentu la subjekton de tiu subkomprenata verbo:
Ŝi amas lin (same) kiel sin mem. = Ŝi amas lin, kiel ŝi amas sin mem.
Ŝi amas lin (same) kiel li mem. = Ŝi amas lin, kiel li mem amas sin.
Lipunis ilin same kiel siajn fratojn. = ... same kiel lipunis siajn fratojn.
Ŝi estas (tiel) saĝa kiel ŝia fratino [estas saĝa].
Ili ne estu, kiel iliaj patroj [estis], generacio ribela kaj perfida. Ps 78
Eble li ankaŭ mortos, kiel liajfratoj [mortis]. Gn38
Ŝi amas lin pli ol [ŝi amas] sin mem.
Ŝi amas lin pli ol li mem [amas sin].
Ili denove fariĝispli malbonaj ol iliajpatroj [estis]. Jĝ2
La patroj punis la fremdajn knabojn pli ol [ili (la patroj) punis] siajn proprajn filojn.
Kompleksa frazparto
Ofte kompleksa postmetita priskribo de O-vorto povas esti rigardata kiel subfrazo kun subkomprenata verbo. Tiam si povas reprezenti la subjekton de la subkomprenata verbo. Tiu subjekto estas ĉiam identa al la antaŭa priskrib- ata O-vorto. Pri tiaj frazoj la uzado estas tamen malunueca:
Ili vizitis muzeon faman pro siaj belaj pentraĵoj. = ...muzeon, kiu estas fama pro siaj belaj pentraĵoj. La pentraĵoj apartenas al la muzeo.
Picasso vizitis muzeon faman pro liaj pentraĵoj. = ...muzeon, kiu estas fama pro liaj pentraĵoj. La pentraĵoj estas de Picasso.
Ŝi rimarkis [...] la reĝon de la maro kun sia krono sur la kapo. FA199 = ...la reĝon de la maro, kiu sidis kun sia krono sur la kapo.
Ĉiuj dormis, krom la direktilisto apud sia direktilo. FA1101 = ...krom la direktilisto, kiu staris apud sia direktilo.
Iafoje Zamenhof traktis ankaŭ aliajn frazpartojn kvazaŭ ili estus frazoj kun propra verbo kaj propra subjekto:
Ĉiu el la Izraelidoj devas resti fortike ĉe la posedaĵo de la tribo de liaj patroj. Nm 36 = ...ĉe la posedaĵo, kiu apartenas al la tribo de liaj patroj. Laŭ la normalaj reguloj oni devus diri siaj patroj, ĉar sia reprezentas la subjekton de la ĉefverbo devas.
Ĉiuj estis ensorĉitaj de ĝi, aparte la reĝido, kiu nomis la reĝidinon lia amata trovitino. FA198 ~ ...la reĝido, kiu diris, ke la reĝidino estas lia amata trovitino. Normale oni dirus sia amata trovitino (si reprezentas la subjekton de nomis). Komparu kun la frazo: Ŝi nomis ŝin sia filino. FE17
En tiaj ĉi okazoj estas preferinde uzi la bazajn regulojn por si konsiderante nur la subjekton de la vera ĉefverbo.IG-verbo - du agoj en unu verbo
Se oni faras IG-verbon el alia verbo, oni kreas vorton, kiu esprimas samtempe du agojn: lavi ^ lavigi = "igi (iun) lavi". En lavigi estas du agoj: igi kaj lavi. Ĉe tiaj verboj si kaj sia reprezentu la subjekton de la tuta verbo (= la subjekto de igi), tute laŭ la bazaj reguloj: La grafo lavigis (al la serv- istoj) siajn vestaĵojn. Temas pri la vestaĵoj de la grafo, ne tiuj de la servistoj. Alie estas, se oni disigas lavigi en du verbojn, igi lavi, menciante eksplicite la sencan subjekton de lavi: La grafo igis la servistojn lavi liajn vestaĵojn. Se oni tie dirus siajn vestaĵojn, temus pri la vestaĵoj de la servistoj (la senca subjekto de lavi). Se oni uzas igis lavi, sed ne mencias la servistojn, oni prefere uzu siajn: La grafo igis lavi siajn vestaĵojn. Legu pli pri tio ĉi-antaŭe ĉe I-verboj.
Hezito inter la unua aŭ dua persono kaj la tria persono
Iafoje vorto, kiu principe estas triapersona, povas pro speciala frazkonstruo tamen esti duapersona laŭsence. Tio okazas tamen tre malofte. Oni povas uzi vi aŭ si laŭplaĉe por reprezenti tian vorton:
Ho Sinjoro, nia Dio, kiu elkondukis Sian popolon el la lando Egipta. DnZ 9 Sia reprezentas kiu (triapersona vorto), sed kiu estas egala al Sinjoro nia Dio, kiu estas la alparolata persono: vi. La Zamenhofa frazo estis tial "korektita" en la Biblio: Sian fariĝis Vian. Ambaŭ dirmanieroj estas tamen ĝustaj. Miskomprenoj ĉiuokaze ne eblas.
Ho, vi Diano, kiu vian fraton amegas pli ol ĉion en la mondo.IT 65 Oni povus uzi sian anstataŭ vian, ĉar kiu estas per si mem triapersona, sed kiu egalas ĉi tie al vi Diano, kaj estas tial ankaŭ duapersona.
Ĉu nun estos paco, ho Zimri, mortiginto de sia sinjoro? Rĝ29 La mortig- into estas Zimri, la alparolato. Tial oni povus ankaŭ uzi via.
Simile povas iafoje okazi pri la unua persono:
Mi ĉiam estis persono, kiu bone zorgis pri siaj/miaj bestoj. Siaj rilatas al kiu, kiu reprezentas la vorton persono, kiu tamen laŭsence egalas al mi, kaj tial oni ankaŭ povas uzi miaj anstataŭ siaj.
Ni ĉiam estis personoj, kiuj bone zorgis pri siaj/niaj bestoj.
11.6.3. Si en fiksitaj esprimoj
En kelkaj fiksitaj esprimoj si ne obeas al la ordinaraj reguloj.
siatempe = "en tiu tempo, en la priparolata tempo, en konvena tempo". Kiam siatempe havas tiun ĉi specialan signifon, oni diras ĉiam siatempe sendepende de la subjekto: Mi volis siatempeproponi regulon. LR83 Tiam mi donos al via lando pluvon siatempe. ReZ11