У полацкай кампаніі праявіліся ўсе таленты Сьцяпана Батуры як вайскаводцы і стратэга. Ёй папярэднічала старанная і мэтадычная падрыхтоўка. Ніколі раней у гісторыі Рэчы Паспалітай не выкарыстоўвалася такая значная колькасьць наёмных жаўнераў. Шмат сілаў было пакладзена для забесьпячэньня жаўнераў зброяй, боепрыпасамі, харчамі і фуражом. Былі арганізаваны дзейсныя дапаможныя службы, у тым ліку група лекараў і картографаў.
Таксама ваенныя дзеяньні праводзіліся надзвычай мэтадычна. Армію стараліся сканцэнтраваць адносна рана, і хоць шмат аддзелаў спазьнілася на вызначаны зборны пункт, удалося дасягнуць усіх мэтаў кампаніі да зімы. Дзеяньні на галоўным фронце прыкрываліся з абодвух крылаў, як з боку Лівоніі, так і Смаленшчыны. Быў здабыты каштоўны хаўрусьнік, якім заўсёды ў змаганьні з Масковіяй былі татары. Урэшце, майстэрскім пачынаньнем быў сам марш пад Полацак, папярэджаны высылкай моцнага авангарду дзеля заблякаваньня крэпасьці, а таксама вылучэньне бакавой калёны, якая прыкрывала галоўную армію. Нягледзячы на непагоду і адчувальны недахоп харчоў, была праведзена ў канцавым выніку аблога Полацку, і было выбрана найбольш эфэктыўнае месца для штурму.
Як вынік, полацкая кампанія дала Батуру чарговыя каштоўныя назіраньні, якія датычылі ваеннай справы, і паспрыяла працягу вайсковых рэформаў, пачатых яшчэ на золку яго панаваньня. Яна дазволіла каралю ўпершыню сутыкнуцца з маскоўскай арміяй, а значыць на свае вочы спазнаць усе слабыя і моцныя бакі праціўніка, зь якім яму давялося змагацца яшчэ некалькі гадоў.