А потым бабуля паказвала пародыі, лабівіі, цэрэусы, рэбуцыі, эхінакактусы...
У Толі ажно галава закружылася ад такіх цяжкіх назваў. І як іх запомніла бабуля?! Гэта ж колькі трэба завучваць, запамінаць!
Захапіліся Толя і бабуля кактусамі і не заўважылі, што Колі ўжо няма каля іх.
- А-а-о-у... А-яй! - раптам пачуўся Колеў крык. Здаецца, з кухні.
Бабуля з пуду ажно ўпусціла адзін кактус. А Толя забыў, што кактусы стаяць на падлозе вакол іх. Як падфутболіць аднаго нагою, як шлэпне на другога! Хрумснуў кактус пад падэшваю, як гурок. «Ах!» - адхапіў ён нагу. Позна! Бабуля падхапіла з долу рэшткі. «Эхінопсіс? Ага, эхінопсіс...» - паклала раструшчаны кактус на крэсла і пабегла на Колеў крык.
Толя за ёю...
Дзве аперацыі
Коля сядзеў за кухонным сталом і мыкаў, высалапіўшы язык. На цыраце валяліся кавалачкі кактуса.
- Мыа-мыа... - плакаў ён, языка не хаваў. Па шчоках цяклі вялікія слязіны.
Бабуля спачатку схапіла паглядзець абрэзкі кактуса.
- Не мама, а магнімама... з роду мамілярыяў... - Яна са шкадаваннем уздыхнула і глянула на Колеў язык.
- Я дыу-мыаў... - целяпаў Коля высалапленым языком, - шыто гэеты як ку-ку-ку...
- Кукуруза? Параная? - падказаў Толя.
- Ыгэ.
- Ну і смачны?
- Ны-е... - пакруціў Коля галавою.
- А мо і не магнімама... Можа, мамілярыя цэнтрыцырха... - Бабуля прысела да стала, падперла далоняй шчаку. Пальцамі другое рукі асцярожна пераварочвала абрэзкі кактуса. - А мо пародыя маасі? Не, не пародыя... Які ж у мяне быў? «Слановы зуб»? Па-латыні ён называецца... называецца...
- А-а-а-а-а-а!!! - закрычаў Коля на ўвесь голас. Бабуля, родная бабуля, не ратавала яго, а забаўлялася з кактусам!
- Чаго гэта ты? Хіба мо баліць? - спакойна папытала яна ў Колі. - А нам з Толем не баліць, мы з Толем не елі кактусаў.
І яшчэ трошкі знарок пасядзела бабуля, потым пацерла далоняй па самай макаўцы Колевай галавы: «Эх, ты! Кактусаед...» - і хуценька пайшла ў пакой, да свайго чамадана. Прынесла адтуль камячок ваты, эфір у бутэлечцы, ланцэт і пінцэт, лупу.
- Зараз табе аперацыю зробім...
Коля завішчаў і хацеў уцячы з кухні. Але Толя хуценька - ляп! - зачыніў дзверы і падпёр іх плячыма.
- Бабуля, хутчэй! Я трымаю!
- А чаго нам спяшацца? Нам не баліць.
- А-а-а-а! - круціўся Коля па кухні, затуляў далонямі рот. - Ные хыа-чоу апер... апер...
- Дурненькі, я пажартавала, - пасур'ёзнела бабуля. - Вымем стрэмкі, і ўсё. Хіба ты ніколі да гэтага не заганяў стрэмак? У мяне ў малое вечна былі збітыя калені і стрэмкі...
Бабуля працерла свае пальцы і кончыкі пінцэта ваткаю з эфірам. На ўсю кухню запахла рэзка і нясмачна.
- Ну - давай...
Коля падышоў, трасучыся, адняў далоні ад рота. Але толькі паднесла бабуля пінцэтам камячок ваты, каб падсушыць язык, паглядзець, што на ім робіцца, як Коля зноў завойкаў, закруціў галавою.
- Высалапі больш язык... Аг-га... - Бабуля цапнула леваю рукою за кончык Колевага языка, а праваю пінцэтам - раз! - вырвала голку-калючку, мо сантыметры два даўжынёю. - Во, палюбуйся, які трафей, - паказала яму стрэмку, стрэсла яе на стол. Два! - дастала яшчэ адзін адломак, мо на сантыметр. - Паварушы языком - не чутно больш?
Коля пабалбатаў языком: «Няма!»
- Я абрэзаў голкі ножанкамі... Усе, здаецца, абрэзаў, а яны... - усхліпваў ён, не хацеў супакойвацца.
- Сам сябе пакараў. Трэба ранкі чым запячы. Выбірай - ёд, эфір, адэкалон?
- Нічым не хачу! - Коля зноў ірвануўся да дзвярэй, але Толя замахаў, забаксіраваў рукамі, адбіваючы атаку.
- Лепш адэкалон. Згаджайся! - падказваў ён. - Смачна будзе з рота пахнуць.
Коля згадзіўся.
Толя пусціў дзверы і першы пабег у пакой, дастаў з серванта татаў пульверызатар. Тата, калі паголіцца, пырскае ім сабе на шчокі, на падбародак адэкалон, моцна зажмурваецца і ахкае ад задавальнення.
Коля таксама заплюшчыў вочы і высалапіў язык. Ш-ш-ш-ш-ш! Ш-ш-ш-ш-ш! - з усёй моцы націснуў Толя на гумавы капшучок, і ў рот Колю паляцелі пырскі.
- А-а-а-а! - схапіўся ён за рот, пабег, прытанцоўваючы, у спальню.
Толя не вытрываў, зарагатаў. Дастаецца гэтаму Колю за прагнасць.
Бабуля ўсміхалася і рабіла яшчэ адну аперацыю - кактусу! Акраец-вяршэчак роўненька падрэзала ланцэтам.
- Прынясі той, раструшчаны, - папрасіла яна Толю.