Які будуем у шчасці і каханні...
І зможам палічыцца мы з фашызмам,
Што пралівае акіян крыві!
Не верце, піянерам быць не слаба,
Я хлопчык, але баец такі круты...
Для нас, паверце, нават свету мала,
Шпурнуѓ гранату босаю нагою!
Страчу я па фашыстах вельмі трапна,
І стаѓ вельмі актыѓна пападаць...
І не ратуе нават сетка,
І атрымліваю я стабільна пяць!
Не верце, што фашызм непераможны,
Я з ім ваяваѓ адважна, піянер...
Над намі крылы рыюць херувімы,
Пакажам астатнім зараз прыклад!
Біліся ѓ Імя Бога Ісуса,
І з намі вялікі Бог Сварог...
Ведалі мы перамогі славы густу,
Бо з намі сіла, Белы, Мудры Бог!
Так, Радзіма мая за ѓсё даражэй,
Я піянер, за Русь зараз б'юся...
І рушу проста фюрара па мордзе,
Дык вось хлапчук бейся і не трусь!
Патрапіѓ я неяк у палон да ворага выпадкова,
Дзіцяці фрыцы пятачкі прыпалілі...
Агонь пад падэшвамі паліць неміласэрна,
Зламалі пальцы хлопчыка ногі!
Поролі вельмі моцна, ледзь да смерці,
Да грудзей жалеза з запалам паднеслі...
Фашысты, гэта нібы з пекла чэрці,
Ледзь галаву хлапчуку не знеслі!
Яны мяне вялі да пятлі босага,
Хоць я яшчэ зусім, лічы малец...
І шмат чуѓ словы злога,
Але Сталін усё роѓна ты мне бацька!
У момант апошні стрэл партызана,
Шэраг зласлівых катаѓ скасіѓ...
Ворагам тады не здалося мала,
Хоць нехта ѓ дзікім страху галасіѓ!
Я зноѓ у свой атрад вярнуѓся,
Па снезе басанож дзяцюк бягу...
І вярбы над сумётамі трасуцца,
Не дам літасці відаць я ворагу!
Няхай славіцца эпоха камунізму,
І Сталін самы слаѓны наш бацька...
Развеем у попел арды мы фашызму,
Хто з намі, той навечна малайчына!
Так, наша Радзіма не ведае меры,
Мы будзем фрыцаѓ заѓзята нішчыць...
Пазбавім край ад лютай халеры,
Каб здолець сабе прызы забраць!
Я хлопчык, піянер, вялікі ваяка,
Брус, паверце, нібы волат...
А Гітлер, гэта проста, ведайце, бяка,
А мне Сварог толькі з Родам спадар!
І калі трэба, час камунізму,
Наступіць у славе віцязяѓ краіны...
Зламаем ланцугі злога рэваншызму,
І адаб'ем патокі цемры арды!
Вось мы ѓ Берлін байцы ѓступаем,
Бярэм на прыступ бункеры, палацы...
Прыйшла перамога ѓ прамяністым траѓні,
Ганарыцца намі ѓнукі і бацькі!
Добра хлапчук-маркіз праспяваѓ, проста выдатна. Хаця песня была не з той оперы, і з іншага часу. І наогул, не зусім дарэчная да дадзенага моманту. Але праспяваѓ і задавальненнем і пачуццём, і гэта ѓжо выдатна.
Да Юлія пад'ехалі некалькі коннікаѓ на вараных конях і ѓ даспехах. Самы буйны з іх, у пазалочаным шлеме, грозна спытаѓ: