Эсхіл / Сафокл
Прыкуты Праметэй / Антыгона
Трагедыя Сафокла «Антыгона» друкуецца з выдання: Софокль. Антыгона: Са старажытнагрэцкае пераклаў Ю. Дрэйзін. — Менск: Дзярж. выд., 1926. — у новай рэдакцыі Л. Баршчэўскага.
Эсхіл
Прыкуты Праметэй
Пераклад Лявона Баршчэўскага
Асобы:
УЛАДА I СІЛА
ГЕФЭСТ
ПРАМЕТЭЙ
ХОР АКІЯНІД
АКІЯН
ІО, ІНАХАВА ДАЧКА
ГЕРМЕС
ПРАЛОГ
Улада
Ну вось, ужо мы на краі зямлі,
У Скіфіі далёкай і пустэльнай.
I тут цяпер павінен ты, Гефэсце,
бацькоўскі выканаць: да скалаў
Вось гэтага злачынцу прыкаваць
Жалезным, непарыўным ланцугом.
Украўшы кветку яркую тваю — агонь —
Людзям смяротным ён аддаў яго.
Багі за гэта і павінны пакараць
Яго, каб шанаваў Зевеса ўладу
I каб ахвяр смяротным не рабіў.
Гефэст
О Ўлада моцная! Ўжо ж выканана воля
Зевесава — і што вам да таго?
Ды як змагу я роднага мне бога
Да скал, на здзекі бураў, прыкаваць?
І ўсё-ткі я наважыцца павінен:
Не выканаць загад бацькоўскі — страшна!
Ты, сын харобры асцярожлівай Феміды,
Цябе я мушу, супраць нашай з табой волі,
Прыкуць жалезам да скалы самотнай;
Людзей ні чуць, ні бачыць ты не зможаш:
Павяне скура пад спякотным сонцам,
Табе на радасць ноч намётам зорным
Святло акрые; неўзабаве ж сонца
Ізноў асушыць росную дзянніцу;
Боль катавання будзе несупыннай;
А збаўца твой яшчэ не нарадзіўся —
Вось плён тваёй любові да людзей.
Сам богам будучы, багам ты не патрафіў
I даў смяротным годнасці звыш меры;
Праз гэта будзеш пільнаваць скалу,
Стаяць вось так, без сну і без спачыну.
I ўздыхі, й крыкі будуць без карысці —
Зевес няўмольны і бязлітасны: заўжды
Караюць новыя багі сурова.
Улада
Чаго ж чакаеш, скардзішся дарэмна.
I зненавіджанага ўсімі бога,
Які агонь украў, не ненавідзіш?
Гефэст
Вялікая ў сваяцтва й дружбы моц.
Улада
Што ж, гэта праўда. Толькі ці ж бацькоўскі
Загад парушыць — не страшней нашмат?
Гефэст
Шмат дзёрзкасці бязлітаснай ты маеш.
Улада
Па ім табе няма чаго тут плакаць:
Дарэмна выйсця не шукай яму.
Гефэст
Як рамяство сваё я ненавіджу!
Улада
Навошта кажаш гэтак на яго?
Папраўдзе, не яно тут вінавата.
Гефэст
Няхай бы нехта іншы ім валодаў!
Улада
Усё ў руках багоў, але ж распараджацца
Сабой не могуць. Толькі Зеўс адзін свабодны.
Гефэст
Я гэта ведаю й спрачацца тут не буду.
Улада
Дык паспяшайся ланцугі накласці:
Бо ўгледзіць бацька наш, што ты марудзіш!
Гефэст
Вось кайданы гатовыя — на рукі.
Улада
Накладвай іх ужо: як наймацней
Бі молатам і да скалы прыкоўвай.
Гефэст
Прыкоўваю... усё раблю старанна.
Улада
Яшчэ мацней, каб дзе не адляцела:
Ён выкруціцца здольны ды ўцячы.
Гефэст
Прыкута гэтая рука надзейна.
Улада
Цяпер прыкуй другую — каб ён ведаў,
Што ён, хітрун, дурнейшы ўсё ж за Зеўса!
Гефэст
Папрок зрабіць мне можа Праметэй адзін...
Улада
Жалезны цвік, бязлітасны і гостры,
Цяпер у грудзі загані яму.
Гефэст
О Праметэй, мне ад пакут тваіх балюча!