Праметэй
Чаго баяцца? Мой жа лёс — быць бессмяротным.
Xор
А раптам мучыць ён мацней пачне?
Праметэй
Няхай: я да ўсяго даўно падрыхтаваны.
Xор
Той мудры, хто шануе Адрастэю[30]...
Праметэй
Гні спіну і таму маліся, хто цяпер ва ўладзе.
А мне — што мне Зевес? Няхай ён робіць
Так, як захоча; хай сваю паказвае ўжо ўладу,
А засталося ж быць нядоўга ўладаром яму
А-а, бачу там ягонага я пасланца,
Слугу тырана новага. Вядома ж, ён прынёс
З сабою штосьці новае зусім.
З’яўляецца Гермес.
Гермес
Я да цябе, падступнага, звяртаюся —
Да здрадніка і ворага багоў,
Што, ўкраўшы ў іх агонь свяшчэнны,
У дабрадзеі да смяротных хоча.
Табе наш бацька Зеўс дае загад
Пра шлюб той расказаць, які нібыта
Яго уладзе пагражаць павінен.
Адказвай проста, без загадак цьмяных,
I не змушай мяне прыходзіць яшчэ раз.
Не будзе Зеўс да ўпартага лагодны!
Праметэй
Вось гэткія напышлівыя словы
Багоў прыслужніка яскрава выдаюць.
Дык што вы, новыя валадары,
Мяркуеце, што непахіснаю цвярдыняй
Сябе вы атачылі? Толькі ж я хіба
Не бачыў, як прагналі з трона тых
Мінулых двух валадароў[31]? I трэці,
Як гэта вызначана Небам, з ганьбай
З Алімпа упадзе яшчэ хутчэй.
Ці ты падумаў, што я аж дрыжу
Прад новастворанай дынастыяй багоў?
Не, я нізвання не баюся! А цябе
Прашу вярнуцца тою самай, што прыйшоў,
Дарогай. I майго адказу не чакай!
Гермес
Ты пацярпеў ужо ад дзёрзкасці сваёй;
Яшчэ праз гэта гора нажывеш сабе.
Праметэй
Хай нажыву яшчэ сабе сто бед —
Не памяняю іх на вашую няволю!
Гермес
Ці ж лепей быць нявольнікам скалы,
Чым паслухмяным вестуном Зевеса?!
Праметэй
За дзёрзкасць дзёрзкасцю я адплану!
Гермес
Здаецца, што сябе ты ўтульна пачуваеш...
Праметэй
Утульна? Гэткай вось утульнасці жадаю
Я ворагам сваім, ды і табе, ў тым ліку.
Гермес
Ты вінаваціш і мяне ў бядзе сваёй?
Праметэй
Я проста ненавіджу ўсіх багоў — за тое,
Што ліхам за дабро мне адплацілі.
Гермес
Здаецца, што ты звар’яцеў дазвання.
Праметэй
Калі да ворагаў нянавісць ёсць вар’яцтва...
Гермес
Цябе не вытрымаць было б, каб меў ты шчасце.
Праметэй
На жаль!
Гермес
Зеўс гэтых слоў на ведае...
Праметэй
Яшчэ не ведае, ды час яго навучыць.
Гермес
А ты — і сціпласці зусім не навучыўся...
Праметэй
З табою, памагатым ката, я не размаўляў бы,
Калі б яно было так.
Гермес
Ты сказаць не хочаш
Таго, чаго жадае бацька твой?
Праметэй
Што ж, гэтую паслугу я яму завінаваціў.
Гермес
З мяне, нібы з дзіцяці, здзекуешся ты.
Праметэй
А хіба ж не дзіця ты, не дурнейшы за дзіця —
Як думаеш, што я пра ўсё пачну расказваць?
Ні хітрасцю, ні катаваннямі не змусіць
Мяне Зевес пра таямніцу распавесці,
Пакуль ганебных тых не зніме ланцугоў!
Няхай імклівыя наводзіць бліскавіцы,
Няхай і завірухі насылае і няхай
Грымотамі зямныя нетры працінае —
Зеўс ад мяне даведацца не зможа
Пра тое, хто яго пазбавіць валадарства!
Гермес
вернуться
31
...прагналі з трона Мінулых двух валадароў...— маюцца на ўвазе Уран і Крон, дзед і бацька Зеўса.