Творчыя пакуты
Плён даюць па часе.
Не залей пакуль ты —
Апранайся,
Вася!
ЛІТАРАТАР-КІРАЎНІК
Вядзе ў прэзідыумах дазор.
У рухах, як дакладная,
Дакладны.
Час выдаваць, пэўна,
Поўны збор
Упамінанняў яго ў дакладах
Антыбайкі
Канкрэтны клопат
Зязюлі хацелася надта
Наседзець самой антыяйкі,
Каб вывесці антыпернатых
Для антыбайкі...
Па тэму
Байкар
Сабраўся на Байкал
Пабачыць омуля жыўцом,
Ды па дарозе на вакзал
Сустрэўся з байкаспажыўцом.
Байкар прачнуўся ў роднай хаце,
Як дробны часцік у тамаце,
I ўславіў
Бульбу з селядцом.
Жанішок
Ледзь увабраўшыся ў пушок,
Надумаўся жаніцца,
Казаў вярбовы каташок
Альховай завушніцы:
— Як толькі распушуся,
З табою распішуся!
— Сустрэнемся з табою дзе ж?
Як распушышся — ападзеш...
У апраўданне галоў
Казалі ногі футбалістаў:
— Нам не звыкаць
Да ўдараў, свістаў.
Больш забіваць галоў
Маглі мы,
Аднак, балельшчык, не лічы,
Што ў стадыёна падхалімы.
Таму мячы
У сетку
Коцім зрэдку...
Дашараваўся
Так венік да масніцы рваўся,
Што з'ездзіла яго гульня —
Дашараваўся
Да гальня.
Чый лоб цвярдзей?
Цвярдзей ад усіх мой,—
Калі не мудрэй,—
Ілбоў з навуковьіх ніў.
Лічыць не адважуся,
Колькі дзвярэй
Я ім адчыніў...
Сам гаспадар
Спытаўся ў Дожджыка Мураш:
— Мне можаш нарасіць міраж?
Усхліпнуў Дожджык Мурашу:
— Каму хачу,
Таму рашу.
Загартаваны працаўнік
Прывык да загадаў,
Як лозунг да клічнікаў,
I да вымоў,
Як спіна да гарчычнікаў:
Астыне стары — гарачэйшы новы.
Ад скразнякоў
Саграваюць вымовы.
Пажарнік
Снег нарэшце з дахаў спаў.
Сон прысніўся пад вясну:
Гэтак спаў ён,
Што праспаў
Месца першае па сну.
Ранішні боль
Глынуў я ўчора кубкі два
Святой расы.
Не так баліць мне галава,
Як валасы...
Сціплая просьба
Быць пераможцам кожны марыў,
Схапіліся зацята.
Пазыч мне цёмных акуляраў,
Каб атрымаць зарплату.
Вароняя логіка
Вучыла так:
— Навокал зыр! —
Барона юную варону.—
Яліна можа быць з капрону,
A толькі натуральны —
Сыр!
Ёсць
Логіка вароняя.
I гэта — не іронія!
Меламан
Воўк заслухаўся
Салаўямі,
I дацягваў пасля
Сола ў яме.
Клічнік i пытальнік
Спытаўся Клічнік
У Пытальніка:
— Чаго ты ў крук сагнуўся так?
— Няясна ўсё майму начальніку,
А чырванею я...
— Бядак.
Мой без мяне не даў бы рады.
Кіруем разам... праз загады!
Воўк i ягня
(сучасны варыянт)
Сустрэліся, як сваякі:
— Мне вываратку не папсуй-такі,
Во за яе даюць цану вялікую.
— Ахоўваюць цяпер мае клыкі,
I сам на ўліку я!
Мастак