Мы тостам не даем
Імпэту,
Не ўслых хвалу ўздаем
Варпэту.
П'ем, як з карца,—
Згінь, кпіна, скруха! —
За мудраца,
За сына,
За нязломнасць духу.
Амін.
За жонку —
За шчыруху ў руху!
Эмін,
Пакуль ва ўсіх вачах
Хмель не ачах,
Прымі малітву
За твой,
Дзе шчодра ўсім наліта,
Ачаг.
Калі яшчэ мацнелі віны,
Пра род Эміна
У бібліі згадана,—
Ён паслыннеў з гадамі!
Тост, верны тэме,
Зноў на ўздыме.
Расце ў мікраэдэме
У дыме
Лімон у цэбрыку рахмана,
Што ўдзячным чытачом
Падараваны.
Яшчэ б каньяк
Забіў руччом!
Бо стронга да стала
З Севана
Плыве ўжо арганізавана
I гаспадар трывожна рад
Нам паказаць на Арарат
Хаця б з балкона кабінета,
Дзе цесна ад тамін.
Мне рыфма шэпча па сакрэту
На вуха слова «успамін».
Мы шчодрасцю тваёй сагрэты,
Шаноўнейшы Эмін.
Дадзім жа права корку
Нацэліцца на зорку,
Час i магчымасць даць
Геворгу
З Шэкспірам
Аднавіць гаворку...
Ваенных год абойма
АРКАДЗЬ КУЛЯШОЎ
Абознік абрасце пасадамі,
Найтральнай верны паласе.
Над звадамі
I над загадамі
Ён Сцяг Паэзіі нясе.
ПЯТРУСЬ БРОЎКА
Грозных год прыдаўся навык:
Перамога любіць бой.
I ў прэзідыумах нават
Броўка — на перадавой!
ПІМЕН ПАНЧАНКА
Хай рыфмасаладжавы крот
На дачы рыхліць свой гарод
I ціснецца ў альтанчынку,—
Паэт — баец.
Таму народ
Назваў Народным Панчанку.
МАКСІМ ТАНК
СП — не тыл,
Тлумлівы рой,
На мірным фронце ён Герой.
Паэта, дыпламат надзейны
I акадэмік правадзейны.
АНАТОЛЬ ВЯЛЮГІН
І мірны дзень —
Для ратнай справы.
З-за кінастужак не відно.
Пад артагнём няўмольнай славы
Навёў Вялюгін пераправы
З паэзіі ў кіно!
У гонар дзвюх абхазскіх дам
Я люблю абхазскіх дам
Чачу i Аджыку
Так, што дам
Сваім гадам
Збіцца з панталыку.
Ля бутэлек,
Цёмных туй,
Джыгітуй не дужа.
Дый не лямантуй:
«Ратуй,
Бахус, нашы душы!»
Піць не можаш —
З даху злазь
І не псуй гонты.
Лакербай,
Абхазскі князь,
За сталом — прыгонны.
Моцнай мусіць быць далонь.
Любіць тост раздолле.
Памірае верны конь —
Застаецца воля,
Памірае верны друг —
Застаецца доля!
Горды дух
I думкі pyx
Ашчадзі, саколе!
Aпаду
Паспаць над стол —
Усміхнецца Чача.
Грэць найду
Настылы дол —
Будзе піць Ушача!
Абміні нас мелізна!
Хто з натурай хмураю —
Перайнач натуру.
Капытковую да дна
За джыгіта Юрыя
Сына Астамура!
Абміні нас гамана,
Скнарыстая звада!
П'ю за дам я,
Згінь, мана,
Лі-
ма-
на-
да!
Ігару Лучанку
Па хвалях нот
Кіруй чаўнок.
Дарога ў вечнасць не прамая.
I мора славы, Лучанок,
Настырных стырнавых прымае.
Для слухачоў эстрада — пляж.
У музыцы, князь Ігар,
Княж!
Генадзю Іванавічу Цітовічу
Сын беларускае зямлі,
Юнак з душой паэта,
Вы нашу песню правялі
Па ўсіх кутках планеты.
Яно да старасці далёка,
Пакуль прыгожых
Пасвіць вока!