Незаменных — няма!
Тыраж сатыры ўвесь пагашаны,
Ды Прага засмяецца зноў:
Выконваць абавязкі Гашака
Паехаў
Павел Кавалёў!
Калі праразаюцца зубы
Я член Саюза малады,
Спісаў паперы мала,
Ды
З пялёнак марыў пра літфонд,
Былі турботы ўсе наконт
Кватэры.
Тае прычыны не таю —
У нахрапістасць сваю
Я цвёрда веру.
Валун за пазухай нашу,
Не асабняк жа я прашу.
Я ўсіх гатоў парваць на часткі!
Дадуць кватэру над начальствам
Хадзіць у мяккіх тапачках
Пачну на задніх лапачках.
Рупны распаўсюджвальнік
Як ні рупішся — справа дрэнь.
Не апошні я i не першы
Па рэдакцыях кожны дзень
Распаўсюджваю ўласныя вершы!
Літаратар-бібліяман
З тае прычыны аднае
Не кідай, крытыка, дакоры:
За творы шэрыя свае
Набыў узоры ў каленкоры!
А раптам?
АВЯР'ЯН ДЗЕРУЖЫНСКІ
Хоць шосты дзесятак,
Нялёгкі занятак —
Рыфмую не горай я ад немаўлятак.
Унукі растуць,
Хутка й праўнукі будуць.
А раптам i продкавы кніжкі набудуць?!
Што каму
Хто ломіць венікаў бярэма,
Хто сала ніжа на лаўца...
Рабочая
Крутая тэма
Сама ідзе на Мысліўца.
Браў нораў
Ад «Гарачай сталі»,
Сталеў
з «Рабочымі людзьмі».
Пракат — не напракат ён...
Валя,
На сталь гарачую падзьмі!
Ну, землякі!
ПРЫЗНАННЕ КАЗІМІРА КАМЕЙШЫ
Зноў устурыла Муза рана.
Ліст чысты ные,
Як «Мембрана».
Дрыжаць алоўкаў канчары.
Пачуў я пушчы ўздых глыбокі:
Кірмаш рыхтуюць Налібокі,
Гаршкамі звоняць ганчары,
Так i падміргваюць мне:
— Казік,
Услаў нас рыфмай
Яшчэ разік!
А для аддухі
Па вянец
Налье мядухі
Івянец...
Што ехаць!
Лепш па радыё
Сябе i ўсіх парадую.
Адданы кавалер
УЛАДЗІМІР СКАРЫНКІН
Захмарнай Музы кавалер,
Пясняр твой,
Авіяцыя,
Прабіў я
«Гукавы бар'ер».
Чаму ж маўчыць авацыя?!
Наўме ў яго адным адно:
Ca звычнага б не збіцца тропу
i ў тых,
Kaго няма даўно,
Ён помніць толькі недахопы.
Лаўры ў растэрміноўку
Ад Антарктыды да Кеніі
Пешаком бы прайшоў зноў i зноўку,
Толькі б ведаць,
Што лаўры генія
Там набудзе ў растэрміноўку...
Адстанем — перагонім!
ВІКТАР КАВАЛЕНКА
Дасяглі ўзроўню. Мілы божа!
Адстанем — перагонім зноў,
Мая заўсёды дапаможа
Усеабдымная любоў!
На чужых агрэхах
РЫГОР ШКРАБА
Покуль манументы не застылі,
Цешу на чужых грахах душу,
Іншых я вучу
Трымацца стылю,
Ну, а сам — падручнікі пішу!
Каб не драмалі!
З 20-х год
Прыход Лужаніна
Суровай Музай упашанены.
A быў Максім — усім»
Не скнарай!
Любая праца па плячы:
Паэма,
Пераклад,
Сцэнарый,—
Каб не драмалі чытачы!
Лёгкая рука
МІХАСЬ ЛАРЧАНКА
Сам некалі шаптаў радкі,
Ды я не ў залачонай раме.
А з лёгкае мае рукі
Паэты сталі дактарамі.
Надзею маю многа год,
Што здарыцца наадварот.
Дарэчы, пра музыку
З юнацтва даты круглыя апеты,
I на спакой заслужаны пара.
Не адбірайце музыкі ў паэта,
Лепш адцягніце творцу ад пяра!