Нешта тут падазрона
Мараль не дрэмле.
Быць проста дрэнна
Безабароннай
Белай варонай...
Hi ёй з кім на ты,
Hi ёй якаць.
Атрымліваецца да смехаты,
Што ў абыход закона
Вылупілася з яйка
Белая варона!
А звыкласць забаронна
Іклы шчэрыць:
Варона —
Яна варона,
Варона мусіць быць
Шэрай!
Шэрая —
Калі ласка!
Шэрай верыла
З калыскі казка.
Што ні кажы,
Hi ў якія кашы,
Hi ў якія вароты
Не лезе
Белая варона
Нават у лесе!
Вясёлы запавет
Калі надзейным сном засну
З зялёнай асамблеі
Спіліце на труну
Сасну,
Што для мяне ўцалее.
З халодным цынкам
Больш бяды,
Спаць мулка ў перапудзе:
Металалом
Яшчэ й тады
Здаваць нашчадак будзе!
З большым даверам!
Хоць скарыліся тэхніцы
Вышыня i прастор,
Спіць хамут пад павеццю,
Калёсы — пад плотам,
Пераводзяць
На конскія сілы
Матор,
Вышыню вымяраюць
Птушыным палётам!
Карысная парада
Калі падымаецца дзе ў калегі
Аклад
I ціск — адпаведна — ў вас,
Не ўсе забірайце
З аптэкі лекі,
Пакіньце іншым на чорны час.
Ціск можна збіць
З панталыку, як нама,
Чорнай ароніяй
З дачнага ўчастка,
Можна таксама —
Светлай іроніяй!
Неабходнасць таварыства
Сёння не да здзіўлення
Цікаўнай вароне,
Шчупакоў
Падвіжоўваюць з розных бакоў.
Хоць стварай
Таварыства па абароне
Ад паляўнічых i рыбакоў!
Радкі пад руку ветраку
Дай жа на прывет руку,
Ветрагон,
Драўляную!
Я ж крычу не ветрыку,
А табе,
Ветраку,
На цябе хоць гляну я.
Ціш паўзе з-за лужыны.
Вольны ад пачынаў,
Выйшаў на заслужаны
Адпачынак.
Ані мўкі
Hi мукі —
Хоць падайся ў прымакі
Вунь да той хмурынкі.
А не меў,
Быў час такі,
Вольнай ні хвілінкі.
Ціш табе не снілася,
Глушыня нямая.
Прыказка дражнілася:
Той, хто круціць, мае!
Быў млынар малады,
Як завея, белы.
Пра яго на ўсе лады
Песня смела пела:
— Ой, млынар ты, млынар,
А я — млынарыха.
Каб з табою мы, млынар,
Не зрабілі ліха!..
Як ні круцішся —
Адно
У выніку багацце.
Адкруціў сваё даўно,
Мне круціцца, браце!
Мець жа ў прымакі
Да хмар,
Map
Пра ліха
Ціха...
Дазвол
Мароз быў не такі,
Каб самы,
Ды снегу — з галавой наўкол.
Ішоў я атрымаць у мамы
Курыць i лаяцца
Дазвол.
Сябры ўсе ў партызанскай зоне
Дымілі з першых дзён вайны,
Мат бралі ў кволыя далоні
Без рукавіц,—
Яны адны.
Я ж пад слухом,
Што пад аховай,
А мне ж карцела —
I хутчэй! —
Ударыць матам,
Як падковай,
Каб іскры ў сябрукоў з вачэй!
I папяросіну такую
Скруціць — не менш! —
З аглабліну.
У думках сам сабе талкую:
«Уволю дыму заглыну!»
У памяці аціхлі стрэлы
Вайны,
Стаў ласкай — мамін гнеў.
Але,
Каб поўсць на мне курэла,
Як зараз помню,
Не хацеў!..
Мама, не чытай!
Не спаць!
Прыкметы горай ад вужых
Сіпяць старанна:
Хто на падушках спіць чужых,
Лысее рана.
Амур з чупрынай не прастак —
Засведчыць неба.
Каб не лысець,
Выходзіць так,
Што спаць не трэба!